Hersey Paramparça hersey berbat hersey yıkık oysa ben babamın arkasından bile bu kadar göz yaşı dokmemistim ama babam benim icin dünyanın en degerlisiydi peki ya sebep neydi?
Insan aslında ölenlerin arkasından değil,ölen kişiye yaptığı ve pişman olduğu şeyi bird daha telefisinin yapılmayacağını bildiği icindi tüm bunlar
Ve ben annemle son vakitlerimi güzel bir şekilde geçirememiştim kahretsinki hiç düşünememiştim her ihtimal aklımdan geçmişti fakat bile bile kendini ateşe atıp bunu benden saklayacağına ihtimal dahi vermemiştim. Ama vermeliydim.
Aslında soyle bir bakıyorumda hersey benim suçummuş gibi üstüme geliyor
Belkide öyledir
Diyicek söyleyecek hiç bir kelime yoktu.
Olan olmuştu ama geç kalmıştık
Kafamı kaldırdığımda karşımda aseli görmeyi beklemiyordum
Kızarmış gözlerimle ona bakarken artık bilmem kaçıncı defa beni kendisine çekmiş ve sarılmıştı bense öylece durmuş kollarım satkık bir şekilde duruyordum
"Hersey geçicek hersey elbet birgün bitecek söz veriyorum"
Ilk başta"hayır"dedim
"Bidaha hiç birşey eskisi gibi olmayacak hiç bir şey geçmeyecek tek bitecek olan şey benim sabrım" daha sonra kafamı omzuna koyarak derin bir nefes aldım
Bir nefes bile bana haram kılınmış gibiydi vicdanım her daim bağırıyor 'senin yüzünden' diyordu
Diger yenım ise 'nerden bilebilirdinki'
Deyip beni bir nevi teselli ediyordu.
Peki ya ben ben ne diyordum
Iste orasını bilmiyordum
Kafamı omzundan kaldırıp kendimi geri çektim bundan sonra kimse acımla ortak olmayacaktı herkes dışımı gorup icimi bilmeyecekti gerek yoktu ne diyecektim ben uzgunum diyip ortalikta gezecek halim yoktu bu nerdeyse bir nevi ilgi istemeye bile girerdi ama Tabiki acını seni sevenlere yansıtıp onlarla paylaşabilirdin ama ben değil en azından bundan sonra.
Bomboş gözlerle ona son kez bakıp dışarı çıktım ve taziyenin ne zaman olacağını öğrenmek için doktorun yanına gitmek icin dışarı çıktım ama son kez ağzımdan dokulenlerde benden bağımsızdı
"Özür dilerim"
***
Adımlarımı beni dışarıda bekleyen savaşa doğru yönelttim.
Annemi yarın sabah ezanı eşliğiyle toprağa gömücektik benim icin zor bir gun olacaktı
Babamın yanına kardeşimin karşısına..
Arabaya bindiğim gibi beni tutan üşütmeyle kapıyı kapattım melike teyze arabada yoktu yada gelmiş ama behzat amca gille gitmişti büyük ihtimal öyleydi
Savasın üşüdüğümü fark etmesi ile ilk önce klimayı açtı daha sonra üstundeki ceketi çıkararak üstüme örtecektiki geri çevirdim
"Olmaz öyle zaten klimayı açtın ısınırım birazdan"
"Asil itiraz etme Al sunu üşümüyorum ben"
Omzumu silkip üstümü örtmesine izin verdim
"Beni evime bırak" kafasının bana döndüğünü his etsemde başımı cevirip ona başımı cevirip ona bakmadım derin bir nefes alıp önüne döndü ve arabayı çalıştırdı
Yolu izlememle geçen sürede evimin onunde durmustuk kapıyı açıp aşşağı inerken benimle inen savaşı fark ettim
"Asil benim içim hiç ramat değil gel bak ben sana odayı veririm yine yalnız başına kalırsın" kafamı olumsuz bir bicimde salladım sizin evde odalar ses geciriyor
