Alleen Jij En Ik // Bankzitters x Mitthy

H1 } Ezra

Matthy pov-

Ik stap in mijn auto. Ik trek het portier dicht en laat mijn hoofd naar achter vallen. Vandaag is het precies een jaar geleden dat Ezra overleed. Mijn lieve kleine broertje. Gewoon in een klap, weg. Een traan rolt over mijn wang, ik mis hem heel erg. Vandaag was een rare dag, ik ben naar kantoor gegaan voor wat afleiding, maar het hielp niet echt. De andere jongens hadden het bijna de hele dag over hem. Ze missen hem ook, maar niemand mist hem zoals ik hem mis. Hij was mijn kleine broertje en was er altijd voor me. Ik begin harder te huilen. 'Ik mis je zo fucking erg Ezra' zeg ik zacht.

~

Ik stap uit mijn auto, een warm gevoel stroomt door mijn lijf. Hier kwamen ik en Ezra bijna elke dag. Ik loop een trappetje op en zie de zee, met daarboven een prachtige oranje-roze lucht. Ik loop een stukje door en kom aan bij het strandje. 'Wat ben je weer mooi Ezz' zeg ik terwijl ik naar de lucht kijk. Er branden tranen in mijn ogen. Ik loop verder en plof neer in het zand. Het uitzicht vanaf hier is beeld schoon. Tranen stromen over mijn wangen, Ezra was een van de weinige personen die me echt begreep. Ik trek mijn jas uit en maak er een soort hoopje van. Ik leg hem neer in het zand en ga er met mijn hoofd op liggen. Huilend kijk ik naar de prachtige zonsondergang.

Ineens word ik gebeld, waarom precies nu? Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en kijk op mijn scherm. Milo. Waarom zal hij me nu bellen? Ik heb nu even geen zin in andere mensen, alleen ik en Ezra. Van de rest niemand. Ik klik Milo weg en leg mijn telefoon weer naast me neer. Weer word ik gebeld door Milo, wat wil die toch van me? Ik denk even na maar besluit dan om toch maar op te nemen. 'Hey, matt' snikt hij. Waarschijnlijk huilt hij om Ezra. Ezra voelden voor de jongens ook een beetje als hun kleine broertje en ook hun konde het vandaag niet droog houden. 'Hey Miell, wat is er?' Zeg ik snel. Ik wil ook zo snel mogelijk weer ophangen, niet omdat ik Milo niet aardig vind ofzo, maar ik wil even alleen zijn. 'I-ik vroeg me even af hoe het.... met je gaat' zegt Milo dan een beetje verlegen. Het is eigenlijk best schattig, hij is de jongste van ons vijf, maar ook de gevoeligste. Op beeld doen we altijd alsof hij harteloos is en om niets en niemand geeft, maar in het echt is hij alles behalve dat.

~

We zijn ondertussen al meer dan een halfuur aan het bellen, eigenlijk is het wel even fijn om met Milo te praten. Hij begrijpt me net zo goed als Ezra, hij is net zo gevoelig als Ezra, hij lijkt op Ezra. Heel erg zelfs.

We ronden het gesprek af en hangen op. Wat is hij toch een schatje. Wacht hoe noemde ik hem? Ik voel mezelf rood worden, ondanks dat er niemand is schaam ik me. Ik schaam me voor mezelf. Ik noemde mijn beste vriend een schatje! "Vieze homo" hoor ik dan ineens. Ik kijk om me heen en dan bezef ik me pas dat het dat vervelende stemmetje weer was, dat stemmetje die me het leven zuur maakt. Hij verteld me altijd dat ik niks ben, dat ik lelijk en dom ben en dat ik het leven niet verdien...

Een traan rolt over mijn wang, ik haat mezelf. Ik ga weer recht op zitten en trek mijn jas weer aan. Het is inmiddels al donker en de sterren weerspiegelen mooi in het water. Ik sta op en rek me uit. 'Wat ben je toch mooi Ezz' met die woorden gezecht te hebben loop ik het strand weer af, naar mijn auto.

Ik laat mijn hoofd op mijn stuur zakken, waar ben ik toch mee bezig? Ik verdien het leven niet, het stemmetje heeft gelijk. Ik ben een kut persoon. "Ik zei het toch" ik adem diep uit, waarom moet dat stemmetje altijd op de verkeerde momenten iets zeggen, kan hij niet gewoon één keer zijn mond houden? Ik ga weer rechtop zitten en start mijn auto. 'Doei Ezra, ik houd van je' ik rijd de parkeerplaats weer af, richting mijn huis.

~

Het duurde even, maar ik ben weer thuis. Het strandje is ongeveer drie kwartier van mijn huis vandaan, dus dat is best lang als je doodop bent. Ik doe mijn autodeur open en stap uit. Snel loop ik naar mijn huis. Ik doe de voordeur open en trek mijn schoenen uit. Een diepe zucht verlaat mijn mond, ik ben uitgeput. Ik loop naar de woonkamer en plof op de bank neer. Mijn maag rommelt van de honger, maar ik ga niks eten. Ik ben dik. De jongens maken er grapjes over, het stemmetje moet het me zo wat elke dag vertellen, mijn broers zeiden het vroeger zo vaak. Ik ben dik. Ik heb al 2 dagen niks meer gegeten en mijn maag begint langzaam op te geven, het heeft geen zin. Ik ga toch niks eten.

Ik sta op en loop naar de badkamer, ik kan wel een warme douche gebruiken. Ik doe de deur open en zet het licht aan. Ik kijk mezelf aan in de spiegel, ik zie er uit alsof ik net ben overreden door een vrachtwagen, ik ben helemaal op. Langzaam kleed ik me uit, tot ik helemaal naakt ben. Ik stap de douche kabine in en draai de kraan aan. Ik sluit mijn ogen terwijl het warme water over me heen stroomt. Het voelt fijn. Ik open mijn ogen weer en kijk naar mijn zij. Het zit vol littekens en sneeën. Langzaam glijden mijn vingers erover heen. Een rilling trekt door mijn hele lichaam, waar heb ik mezelf tot belaagd? Ik probeer te minderen, maar het voelt gewoon zo goed om mezelf pijn te doen.

Ik draai de douche kokend heet en voor ik het weet sta ik alweer met een scheermesje in mijn hand.

Waar ben ik toch mee bezig?...

________
A/n

Heeyyy Josti'sss

Jaja, hoofdstuk 1 is een feit! Sorry dat hij meteen zo heftig is, maar ik vind het al heel wat dat ik dit heb geschreven, ik heb zoveel verhalen in mijn hoofd, maar ik weet gewoon geen begin.

Maar goed, hoe gaat het met jullie?
Laat ook meteen even weten wat je van dit eerste deel vond en wat ik nog kan verbeteren in mijn volgende hoofdstukken.

Liefs
K.