JO 'taekook ✓

2.8: deneyebilirsiniz, silahımı size doğrultmamı göze alabilecekseniz

|deneyebilirsiniz, silahımı size doğrultmamı göze alabilecekseniz

(bölüm şarkısı avenged sevenfold - so far away
okurken dinlemenizi ve mümkünse çevirisine
bakmanızı tavsiye ediyorum. medyaya koymaya çalıştım.)

Bilmiyordu.
Neden burada olduğunu bilmiyordu.
Kim olduğunu bilmiyordu.
Neden çevresindeki herkesin durmadan ona baktığını bilmiyordu.
Ama Jeon Jeongguk çok güzel kokuyordu.
Bunu biliyordu.

Bir an olsun başını boynundan kaldırmayan genç adamdan is ve dumanın bile alamadığı güzel bir aroma yükseliyordu. Çiçek gibi hissettiriyordu ama Taehyung hangi çiçek nasıl kokar bilmiyordu, bu nedenle ayırt da edemiyordu. Tek bildiği güzel çocuğun yoğunlukla saçlarından ve boynundan çiçeklerin yükseldiğiydi. Bembeyaz tende kendi şehvet kalıntıları hariç bir iz, yara yoktu zira Kim Taehyung izin vermemişti. Yine de doktora gözükeceğini öyle sert bir dille söylemişti ki, reddetmek çok da mümkün değildi.

Jeon Jeongguk için ise işler çok daha karmaşıktı, uzun zaman evvel gözlerine bakmaya çekindiği adama korkusuzca sarılıyor ve başını bir dakika olsun göğsünden kaldırmak istemiyordu. Sanki biraz bile teması kesseler sarı gözlü adam yok olacak gibi hissediyor ve kaybetme korkusuyla ciğerlerine mutluluklar tıkanıyordu nefes almasını engelleyen. Esmer boynunda kendinden olduğuna emin olduğu ama bedeninde taşıdıklarına göre çok daha silik bir iki damga gördüğünden midir bilinmez arada bir gözlerini açıp o izlerin gerçekliğinden emin olup yeniden kapatıyordu. Taehyung'un kokusu değişmişti, değişmekten çok arınmıştı. Kokusunu gizleyen damla sakızlı ağır tütün her ne kadar Jeongguk'u rahatsız etmese de şu an adamdan yükselen damla sakızı ağırlığındaki ten kokusu her şeye bedeldi. Sokaktan geçen insanlara, dünyanın yedi harikalarına ve dünyanın yaşamının özü denilen okyanuslara..

Artık bazı şeylerin gerçekliğini sorgulamamak ya da şüphelenmemek istiyordu fakat sol eli adamın tişörtünü avucu arasına sıkıp yumruk yaptığına göre pek de başarılı olamamıştı. Jeongguk'un kucağındaki ve iyice küçülen bedenine karşıysa Taehyung hiçbir şey yapmıyordu. Bu kimi sarılmada kötü bir şeyken, ikisi sarılırken iyilik güzellikti. Kim Taehyung, Jeon Jeongguk'a izin veriyordu.

Güzel çocuğa göre Taehyung ne ona sarılmaya, ne alnından öpmeye ne de kokusunu içine çekmeye mecburdu. Dünyadaki sekiz milyar insandan her biri farklı davranış ve anlayışlarla severdi. Kimi sevdiğini yanaklarından, dudaklarından, çenesinden ve tenindeki her bir noktadan öperken kimisi de su uzatırken bile başını çevirirdi mahcup hissettirmemek için. Kimi sessiz, kimi gürültülü ve kimi kirli kimi de temiz severdi.

Kim Taehyung gibi birinin sevgiden, aşktan, hüzünden ve bunlar gibi birçok duygudan haberdar olmadığının bilincinde biri olarak adamdan bilmediği şeyleri dilemiyordu Jeongguk ki zaten genç adam isteklerini dillendirmesine gerek kalmadan bunlar biliçsizce Taehyung tarafından gerçekleştiriliyordu.

Onun alnını öpmüştü, göğsüne bastırmıştı ve küçük bir çizikten bile korumuştu. Jeongguk her ne kadar bu kadar şeyin anlamını merak etse de şu an kendini bile anlamayan birine bu soruları soramazdı.

Jaebum ve Yoongi içeriye doktor ve hemşireyle girmişti. Taehyung refleksle kucağındaki bedenin ince belini iri eliyle kavramış, başını çevirmeden gözlerini odaya giren bu insanların üstünde gezdirmişti. Kesinlikle şu iki adam da onu rahatsız hissettirmiyordu ama durmadan kendilerine bakıp dalıp gitmeleri bilmediği şeylere olan öfkesini arttırıyordu.

"Buyurun, Bay Kim. Sizi yeniden görmek çok güzel, bizi kırmayıp geldiğiniz için çok teşekkür ederiz. Doğrusu herhangi bir doktora gidemezdik, anlarsınız ya.."