D-Darkness.....
Darkness: Yeter artık! Bırak onu.....
A-....ağlıyordu.....hemde onun için....ben ona vurdum diye bana vuruyordu.....hüngür hüngür ağlamamak için yutkundum. Bana hala vuruyordu ama ben hissetmiyordum bile..... Çünkü kalbimin acısı tüm acılarımı bastırmıştı.... Onun yakasını tuttum... Kaldırdım ve yere fırlattım. Ölmeye çok yaklaşmıştı. Ağladığımı görmemesi için öbür tarafa bakıyordum. Birden bir acı hissettim. Belimde... o tarafa baktığımda elinde hançer ile Darkness ağlıyarak bana bakamadan öldürmeye çalışmıştı. Ama...başarmıştı....artık ben ölmüştüm, hatta bin kat daha kötüydüm. Ölmek istiyordum. Lütfen birisi beni öldürsün! Onun elini tuttum.
Hard: Sadece.... elini tutmak için ölmem gerekiyorsa.....onada razıyım.
Elini tuttum ve iyice soktum hançeri kendime. Acıyordu evet.... Darkness beni sevmiyordu evet.... Am onun elini tutuyordum. Artık ağlamayı kesmiş ve bana çok şaşkınca bakıyordu. Gözleri doluydu sanki narin bir çiçek gibi dokunduğum an o gözlerinde toplanan yaşların hepsi boşalacaktı. Ona baktım..... Kendimi tutamadım ve ona doğru eğildim. Bana hala aynı şekilde bakıyordu. Durduramıyordum kendimi. Gözlerimi kapatmıştım ama bitmişti enerjim bilincim bu kalbimin acısına dayanamayıp kapanmak üzereydi son olarak hatırladığım kafamın arkasında hissettiğim çekilme ve dudaklarımdaki o muhteşem histi.....
