Red Tears | Hyunchan

Solan Gül

Alexis'ten

Benden nefret ediyor.
Şu lanet olasıca dünyada sevdiğim tek insan benden nefret ediyor.
Ve haklı...

Tüm hayatım boyunca yanımda olan tek kişinin benim yüzümden bunca acıya katlanmasını sağladığım için ben de kendimden nefret ediyorum.
Beni hiç bırakmamış, benden hiç vazgeçmemişti. Nasıl oldu da arzularıma onun değerini unutacak kadar kendimi kaptırabildim? Nasıl oldu da canını daha fazla acıtmamaya ant içtiğim tek kişiyi bu kadar incitebildim?

Babam gibi olmayacaktım. Ama aynaya baktığımda ikiz kardeşimin yüzü yerine o adamınkini görmeye başladığımda onu çoktan kaybetmiş olduğumu yeni anlıyorum. Şimdi aynaya baktığımda babamdan bile daha beter bir şey görüyorum. İnsanların haklı olduğunun kanıtı olan bir canavarı.

Ondan başka kimsem yok.
Hiç olmadı hiç de olmayacak.

Asla gitmesini istemedim, bu en büyük korkumdu. Beni terk etmemesi için küçüklüğümden beri onu sözlerimle yönlendirdim. Ancak her gece gördüğüm kabuslarım sonunda gerçekleşmişti.
Benim yüzümden beni terk etmişti.

Acısını göremeyecek kadar kendi arzumla körleşmiştim. Tüm bu hayallerin onun için güzel bir hayat kurmak adına başladığını unutmuştum. Bu bir daha asla olmayacak.

Ondan çaldığım her şeyi ona geri vereceğim. İstediği her şeye sahip olabileceği ve bir daha asla incinmeyeceği, hak ettiği hayatı, bensiz hayatını ona vereceğim.

Neye mağal olursa olsun. Bu dünyadaki herkesin kanını dökmem gerekse bile yapacağım. Ellerimi yeterince kendim için kirlettim, onun için kirletmekten çekinmeyeceğim. Benden daha çok nefret edeceğini ve beni asla affetmeyeceğini bilsem bile.

Tek istediğim ne benim ne de bir başkası yüzünden onun kanının daha fazla dökülmemesi. Onu incitmek isteyen herkesi cehenneme kendi ellerimle koyacağım.

Fazla vaktimin kalmadığını biliyorum. Bunu hissediyorum. Ancak umurumda değil. Uzun zaman önce yaşamımı onun için bitirmemiştim şimdiyse onun için biraz daha dayanacağım. Ona cennetini verdikten sonra cehennemime gideceğim. Oranın bile benim gibi bir canavarı kabul edip etmeyeceğini bilmiyorum ve umursamıyorum da.

Bu benim son şansım.
Sadece onun için yaşamaya devam ediyorum. Yakında her şey bitecek. Mutluluğuna kavuşacak.

En büyük hatam canını yakmaktı.
Ona her baktığımda çenesindeki yara izine gözlerim kayıyordu. Kendimden daha çok nefret ediyordum. Çünkü ona verdiğim yara izini seviyordum.

Canını yakmayı sevmemiştim. Sevdiğim şey benim tarafımda olduğunu bilmekti. Tüm dünya bana karşı olsa bile benimle kalacağına, beni seveceğine inanmaktı.

Rosa sayısız kez hayatımı kurtardı. Bense onunkini mahvettim.

Ancak her şeyi telafi edeceğim. Başlamak üzere. Geldiklerini biliyorum. Bu sefer gidemeyecekler.

Onsuz ben bir hiçim. O benim her şeyim. Hiçbir zaman ne aynı ne de tek olduk. Ama bunu hep istedim... Sonsuza dek benimle kalmasını diledim. Bunun onun için bir işkence olduğunu şimdi anlıyorum. Onun için her şeyden vazgeçmeye hazırım.

Ben asla onsuz var olamayacağım ancak onun bana bir gün bile ihtiyacı olmadı. Yine de kaldı. Hep yanımdaydı.

Ne uyku ne de yemek umurumda değil. Sadece o. Tuhaf, hatırlayabildiğim ilk hatıra ona ait. Sıcak ve ışık yok. Ama yanımda. Daha rahimde olmamıza rağmen onu hissedebiliyordum. Nasıl veya niye bir fikrim olmasa da onun yanımdaki varlığını daha en başından beri biliyordum ve hiç unutmadım.