Pulang Panyo

Chapter 5

Cigarette

Apat na taon na ang nakalilipas simula noong aksidente akong nahalikan ni Leo. Simula noong sinabi kong lumayo siya sa akin ay sinunod niya iyon. Yes, we're on the same circle of friends. But he always makes sure that I would not be bothered by his presence. Katulad na lamang noong moving up ceremony namin.

"Nadia, tara picture tayo." Si Belle iyon at hinaltak nila ako ni Kate paakyat sa stage ng Valencia Hall.

"One, two, three. Smile!" Then she showed to us her phone.

Medyo hindi maganda ang anggulo ng kuha niya kaya naman tinawag niya si Travis para siya ang kumuha ng litrato sa amin. Maayos ang kuha ni Travis kaya naman kung saan-saan pa kami nag-picture nila Belle.

"Oh si Nadia naman at si Leo." Sigaw ni Travis at saka tinawag si Leo na nasa baba ng stage. Nakaupo sya sa kanang bleacher at pinapanood lamang kami.

His eyes spelled out hesitation upon hearing what Travis said. Kaya naman ako na ang tumawag sa kanya.

"Come here!" I yelled and saw his gaze brightened. Kaagad siyang tumayo at lumakad paakyat ng stage.

He stand next to me awkwardly, his hands were clasped at his back. "Maglapit naman kayo." Puna ni Travis.

Ngunit hindi gumalaw si Leo kaya naman ako na ang lumapit sa pwesto niya.

"Para kayong tuod alam nyo ba yon? Leo, hawakan mo siya sa bewang." Utos ni Kate pero nanatili kaming hindi gumagalaw na dalawa.

Kaya naman iritableng lumapit sa amin si Belle. "Hay nako!" Masungit niyang sabi at saka hinawakan ang braso ni Leo at inilagay iyon sa bewang ko.

As I felt the warmth of his hand over my waist, my body shivered in an unknown feeling. Naghuhuramentado na naman ang puso ko.

Ilang segundo na ang nakalilipas ay wala pa ring magandang kuha si Travis sa amin. Kanina naman ay maayos ang mga kuha niya.

"Isa pa." Muling usal ni Travis kaya ngumiti akong muli. Nakita ko ang pag-iling niya at saka muling nagsalita.

"Blurred, isa pa. Hawakan mo kasing mabuti yung bewang ni Nadia. Diring-diri ka e." Mapaglarong sabi ni Travis.

"Gago!" Sigaw ni Leo na ikinatawa naming apat. Nang makuhanan na kami ni Travis ng maayos na litrato ay muli siyang bumalik sa bleacher.

"Leo, bakit ka ba palaging umiiwas kay Nadia?" Narinig kong tanong ni Travis ngunit hindi siya pinansin ni Leo.

"May something senyo no?"

"Yeah, soon." Leo said confidently. Hindi nila alam ay napakikinggan ko ang usapan nila.

"Ligawan mo na kasi. Ano bang hinihintay mo?"

"When she turned eighteen." He said firmly. And this is the year that he was waiting for.

"Nadia, kanina ka pa hinahanap ni Tristan. Hindi ka daw nagre-reply sa mga text at chat niya sa'yo." Belle grumbled then she continued putting her make up on.

We are now on our twelfth grade, graduating at nakapag-decide kaming tatlo na rito pa rin kami sa university na ito magtutuloy ng aming kolehiyo.

"Pabayaan mo sya, sinabi ko ng ayaw ko. Ang kulit!" I said irritably and remembered how annoying that Tristan is.

Ka-batch namin siya at ilang buwan nang nanliligaw sa akin kahit pa sinabi ko na sa kanyang ayaw ko. And now, he's demanding me to respond with his messages.

"Binasted mo na yon hindi ba? Bakit nangungulit pa rin?" Tanong naman ni Kate at saka nagpahid ng liptint sa kanyang maliit na labi.

"Ewan ko sa kanya." I snorted lazily.

"Bakit nga ba ayaw mong magpaligaw ha? Nadia?" Belle asked, her tone suppressed playful conclusion.

"Ayaw ko lang." Tipid kong sagot at saka sinuklay ang aking buhok.

Narito kami ngayon sa banyo ng Federizo Building dahil pupuntahan namin nila Kate ang kuya niya.

"E paano kung si Leo? Paano kung ligawan ka ni Leo, ha?" My heart rumbled inside my chest upon hearing his name.

I don't know why, but everytime Belle, Kate or even Travis mentioned his name, my heart beats furiously. Maybe I think he's too much for me.

He's intimidating, I guess? No, definitely intimidating.

"Bakit naman niya ako liligawan?" Tanong ko pabalik kahit pa narinig ko ang usapan nila Travis at Leo noon. The two just smirked at me through the mirror.

"Hindi mo pa rin ba nahahalata? Yung tingin niya sa'yo iba e." Si Belle iyon.

At si Kate naman ang nagsalita, "Pero napansin ko lang, lagi siyang malayo sa'yo. Malayo kayo palagi sa isa't isa. Noong moving up lang yata natin kayo nagtabi e."
Nanatili lamang akong tahimik.

Ilang minuto lang ay lumabas na kami sa banyo para magtungo sa classroom nila Travis. Iyon nga lang ay nakita ko si Tristan na papunta sa direksyon namin.

Makukunsumi na naman ako sa kakulitan niya. "Shit! Magtatago ako kay Tristan." Imporma ko sa dalawa at kaagad akong bumalik sa CR.

Saktong pagpasok ko sa isang cubicle ay narinig ko ang sigaw ng dalawa mula sa labas. "Men's restroom yan, Nadia!"

My mouth opened wide in surprise and I almost passed out when I saw Leo inside this cubicle. "Oh, fuck!" Sigaw niya.

"Oh my god!" Kaagad kong tinakpan ang aking magkabilang mata.

Umiihi siya. Hawak yung kanya habang ang kabilang kamay ay may hawak na sigarilyo. Kahit nakatakip ang mga mata ko ay naaninag ko pa rin iyon. Alam kong pulang-pula na ang pisngi ko ngayon.

Ang laki! Bakit ganoon? Ganoon ba talaga?

"Tapos na." Anunsyo niya.

"Nag-zizipper ka pa e." Puna ko. Then I realized that I said something wrong. He knows now that I'm peeking.

"How did you know?" He asked mischievously.

Hindi ako sumagot at tumalikod ako sa kanya. Nagulat ako nang bigla niyang tinukod ang malaking braso niya sa gilid ko. Patuloy pa rin siya sa paninigarilyo. I didn't know that he smoke.

Ganoon ba talaga kami kalayo sa isa't-isa?

"I hate cigarette smoke." I blurted out to ease my tension.

Nakita kong hinagis niya sa tiles yung sigarilyo saka niya iyon tinapakan. Magkabilang braso na nya ang nakatukod sa gilid ko ngayon.

My body then immediately ruled by fits of shivers as he leaned over my shoulders. "What are you doing here, huh?" He whispered.

Hindi ko sinagot ang tanong niya. "Lumayo ka, lalabas na ako." I said sharply.

"Let's stay close like this, kahit ngayon lang." His voice simmered with gloom then he hugged me from the back.

When he rested his head on my collar bone, swarm of butterflies took flight in my stomach.

"Why do you want me away from you, Nadia?" Tanong niya ngunit hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam ang isasagot sa kanya.

"Why are you suppressing your feelings for me? We feel the same way. I know." My heart clenched upon hearing what he said. Cause I know to myself that he's right. I like him. But I'm afraid.

"Lalabas na ako!" I said sharply then he let go of me.