Pulang Panyo

Chapter 9

Tattoo

Nang makauwi ako sa bahay ay kaagad kong nadatnan si Tita Elena sa living area. Nakaupo siya sa sofa kasama si Mommy at nagkwe-kwentuhan. Nagpaalam ako sa kanilang magbibihis muna ako bago kami mag-usap.

Nang nakasoot na ako ng racer back top at denim shorts ay kaagad akong bumalik sa sala. "Good afternoon po, Tita." Magalang na bati ko at bahagyang yumuko saka ako umupo sa tabi ni Mommy.

"Good afternoon, Nadia. Ang ganda-ganda mo anak." Masayang sabi niya sa akin. I just gave her a small smile.

Hindi ko alam kung paano sisimulan pero nagsalita na ako bago pa man magsalita si Mommy. "I don't want to marry your son, Tita. I'm sorry po." I know it sounds a bit rude but I need to say it anyway.

I saw Mommy's forehead wrinkled, her brows furrowed while squinting her eyes at me. "Nadia, we've talked about this. Sabi mo makikipag-usap ka sa Tita Elena mo." Mom's voice was laced with so much annoyance.

"Yeah. To ahm.. ah clear things. To tell the both of you that I don't agree with this fixed marriage. Because ahm.. I already have a boyfriend." Guminhawa ang pakiramdam ko nang sa wakas ay nasabi ko na sa kanilang dalawa ang pakay ko ngayon.

Amazement briefly skated across my Mom's face. "Boyfriend? Who? You didn't tell me about this, Nadia Veronica!" Alam kong galit na talaga si Mommy ngayon dahil tinawag nya na ako sa buo kong pangalan.

Kahit pa natatakot na ako sa pagsigaw ni Mommy ay pinilit ko pa ring magsalita. "He's Leo." Tipid kong sagot. Bakas ang pagkagulat sa mukha ni Mommy at Tita nang marinig ang aking sinabi.

"Leo who? What's his surname, hija?" Tanong naman sa akin ni Tita Elena. She looked me in the eye, she's waiting for my answer eagerly.

"Leo Buenavista." I answered confidently. I saw them shuttering their eyes. Moments later, Mom's annoyed look replaced by amusing one.

"He's a good man, Mommy and I ahm love him." Cause that's the truth. I know to myself that my feelings for him is more than attraction and I hope that he feels the same.

"So he's the boy you want to marry? And not my son?" Mahinahong tanong ni Tita sa akin kaya naman dahan-dahan akong tumango. Then I squeezed my eyes shut and prepared myself for Mom's reprimand.

"Alright, if that's what you want." My eyes widened in surprise by what Mommy said.

"Really Mommy?! I mean.. you won't force me anymore?" Namamangha ngunit masayang tanong ko.

"Be happy with your boy. But if I found out that he's hurting you, lagot siya sa akin. And you'll marry your Tita Elena's son. You understand huh, Nadia?" Masungit na pangaral ni Mommy sa akin pero alam kong hindi na siya galit ngayon.

Kaagad ko siyang niyakap. I am so much happy that she respected my decision."Thank you, Mommy. I love you!" Masayang sabi ko sa kanya at saka ko siya niyakap pa nang mas mahigpit.

Makaraan ay humarap ako kay Tita Elena na pinapanood kaming dalawa ni Mommy. "I'm sorry po, Tita Elena." I said then bowed a bit. She just gave me a small smile.

"It's okay, hija. Pasensya na rin kung pinipilit ka namin ng Mommy mo gayong may boyfriend ka na pala. Sorry I didn't know." Tinanguan ko lamang si Tita at nagpaalam na ako sa kanila na papasok na ako sa aking kwarto. I laid on my bed, closed my eyes and screamed quietly. Sobrang saya ko. I can't wait to see Leo and tell him everything.

Kaya naman kinabukasan ay nag-ditch ako ng klase sa oras ng vacant class nila Leo. I asked Travis about the time kaya naman iyong oras na iyon ako nag-cut ng class. Naglakad ako papunta sa Federizo Building dahil naroon ang College of Architecture. Third year college na si Leo at pareho sila ni Travis ng kinuhang kurso.

"Leo!" Masayang tawag ko sa kanya. He looked at me then he slung his backpack on his shoulder.

Naglakad siya palapit sa akin at makaraan ay hinalikan niya ako sa pisngi. "Nadia." He called.

"Bakit ka nandito? I mean, don't you have class?" Tanong niya.

"Wala." Agap ko. It's just white lies Nadia, pampalubag loob ko sa sarili.

"Kumain ka na?" Tanong niya sa akin habang kinukuha ang mga libro na hawak ko.

"Not yet, sabay na tayo." I saw him smiled then he held my hand. Naglakad kami habang magkahawak ang mga kamay. His rough and warm hand gave comfort to me. Ibang-iba sa kabang binibigay niya sa akin tuwing nagkakatinginan kami mula sa malayo noong mga panahong pilit ko siyang pinaiiwas sa akin.

Ngayon ay kalmado na ang puso ko kahit pa sobrang lapit na namin sa isa't-isa. "You're uncomfortable holding my hand?" Tanong niya kaya naman kaagad akong umiling at mas hinigpitan pa ang pagkakahawak sa kamay niya.

"Where do you want to eat?" Tanong niya at saka bahagyang tiningnan ang magkasiklop naming mga kamay.

I saw him hid a smile. "Sa Mcdo na lang." Tipid kong sagot.

"Pero sa mini forest tayo kakain." I added. He just smiled and nodded at me.

Nang nakabili na kami ng pagkain sa fastfood ay pumunta kami sa mini forest at doon kami sa bermuda grass umupo. Habang nilalapag ni Leo roon ang mga binili namin ay nagulat ako nang may napansin ako sa kanyang braso. "Nagpa-tattoo ka?" Namamanghang tanong ko sa kanya at saka ko hinaltak sa kanya iyong braso niya na medyo may sugat pa.

"Ouch, Nadia!" Reklamo niya kaya naman kaagad ko iyong binitawan.

"I'm sorry." Ngumiti lamang siya ng nakangiwi sa akin. Napalakas yata ang haltak ko sa braso niya.

"Kelan ka nagpa-tattoo?" Tanong kong muli at marahang hinimas ang braso niya na may naka-tattoo na word na patience pero iniwasan ko iyong may kaunting dugo.

"Kahapon. Kay Travis." Sagot niya at saka binuksan ang mga pagkain namin. Pagkaraan ay kumutsara siya rito at sinubuan niya ako.

"Ako na ang magsusubo." Awat ko sa kanya dahil nilapit na naman niya ang kutsara sa akin.

Sinamaan ko siya ng tingin nang bahagya siyang natawa sa aking sinabi. "Bastos!" Sigaw ko saka ko hinampas ang dibdib niya na lalo niyang ikinatawa.

"You don't like it?" Tanong niya sa akin.

"Sorry hindi ako nakapagpaalam sa'yo." He added.

"Baliw! Okay lang sa akin. Ang ganda nga e. Kaya lang bakit patience ang nakalagay?" Tanong ko sa kanya at saka ako kumutsara ng spaghetti makaraan ay ako naman ang nagsubo sa kanya.

Napangiti siya sa ginawa ko. "Cause I'm impatient." Tipid niyang sabi.

Then he tucked behind my ear the hair that was on my cheek. "I saw how wary you are when I had a brawl with that bastard. Sorry kung natakot kita. I'll try my best to be patient when you're around. Ayaw kong matakot ka sa akin." He added then he kissed my hair.