Yörünge İtalya 1

Prenses Kardanadam

İnsan bazen çok sevsede gitmek ister yeni bir yaşam kurmak ister, dış dünyayı görmek ister. Bende, evet bende böyle isterim kim istemez ki?

18 yıllık eğitim hayatımın sonunda o çok sitem duyduğum sınavın sonuçlarının açıklanmasına son 2 saat kalmıştı, heyecan denilen şey vücudumun her yerinde hissedeceğim kadar şiddetliydi, galiba ben ilk defa bir duyguyu bu kadar yoğun yaşıyorum. Sınav sonucumu o kadar merak ediyordum ki. Ben onca sene hep bir köşede oturup ders yapan bir insandım çözdüğüm tüm test kitapları ömrümü törpülemişti.

Ben 13 yaşındayken kanserden babamı kaybettim. Babamla annem ayrıydı annemi en son 3 yaşındayken görmüşüm tabi ben onu hatırlamıyorum oda beni hatırlamıyordur, annemle aramızda sevgi bağı hiç bir zaman olmadı ama babam o benim en kıymetlimdi benim şimdi verdiğim kararlar onun seçimiydi babam çok genç yaşlarda öldü. Benim şimdiki üniversite tıp fakültede olmamı hep çok isterdi, bende onun için küçüklüğümden beri çalıştım ve başardım. Üniversitede ise tek bir hayalim vardı "İtalya". İtalya denince gözlerim parlıyor, kalbim bir başka atıyor. Eğer bir ülke aşıklar şehiri olsaydı ben bunu Fransa değil İtalya olmasını isterdim. O kadar güzel bir ülkeydi ki tek hayalim orda olmaktı. İtalya'da evimde mutlu bir doktor.
Tabi bunlar bir yana benim tek istediğim galiba İtalya'da değildi. İspanya, Meksika, Arjantin...
Bana o kadar çok mükemmel geliyorlar ki anlatmaya kelimelerim yetmez.

Sayaçta son 1 dakikayı görünce tekrar bir çığlık attım. Hemen en yakın arkadaşım Nehir'i aradım.
Son saniyeler kalmıştı kalbim sanki çıkacak gibiydi.
"Nehir son 53 saniye" dedim bağırarak.
"Biliyorum, biliyorum inşallah lütfen lütfen hadi çok çalıştık" dedi oda benim kadar sesli olmasada bağırarak.
Son 30 saniye, "Son 20 saniye Eflin" dedi Nehir bana.
"Son 10 saniye"
"Son 9 saniye"
"Son 8 saniye"
"Son 7 saniye"
"Son 6 saniye"
"Son 5 saniye"
"Son 4 saniye"
"Son 3 saniye"
"2,1..."
Son saniyede bittikten sonra hemen tıkladım linkin üstüne, açılırken ki formumu hızlıca doldurdum ve yazan sayı karşıma çıktı 600 üzerinden 560 mi? "Nehir be-ben" diye bile diyemeyip çığlık atmaya başladım. Nehirde bana katılıp "586" dedi. İkimizde çığlık atıyorduk mutluluktan telefonu elime aldım ve koşarak odamdan çıkıp merdivenlerden indim. "Nehir bunu kutlamamız gerek" dedim.
"Eflin o zaman bu gece bendesin hemen üstünü giyin ve gel" dedi.
"Ben neden geliyormuşum sen gel"
"Hadi ama biraz içicez sende şarap olmadığına eminim"
"Babanın getirdiği o eski italyan şarabı olursa gelirim"
"Ooff Eflin tamam anlaştık" dedi Nehir.
İkimizde gülüp vedalaştıktan sonra salondaki uzun boy aynasından kendime baktım. Saçlarım dağınık, üstümde ince bir tişört altımda kısa yeşil bir şort ayaklarımda ise biri beyaz biri şortumla aynı yeşil tonunda çoraplarım. Birkez daha kahkaha attım. Artık sanki aydınlanma çağı yaşamıştım hersey bitmişti puanım beni bir doktor yapmıştı. Ben artık bit doktorum, buna inanamayarak kanepeye oturdum gözlüklerimi çıkarıp bir kenara koyduktan sonra tekrar evin içinde bağırmaya başladım, "ben bir doktorum."

8 Eylül 2022- 19.56

Altıma dar bir beyaz pantolon üstümde beyaz diz kapaklarıma kadar uzanan swaet ile beyaz kabanıma ve onun tam yanındaki beyaz botlarima baktım. Buneydi böyle ben kardan adam gibi dışarı mı çıkacaktım. Hala kombinimi çok beğensemde dışarı çıkınca insanlar ne düşünür diye korkuyordum. Uzun boy aynama tekrar baktıktan sonra olduğunu düşünecektin beyaz çantamı ve beyaz beremi taktım. Dışarı çıktığım anda sert Rüzgar yüzüne hızlıca çarptı.
Koşar adımlarla arabama binip bana biraz uzaklıkta olan Nehir'in evine sürmeye başladım.