-Gloria'nın Ağızından-
Bu gün Chloe okula gelmemişti. Oda benim gibi saf,yalnız ve biraz aptaldır. Bu Yüzden ikimizinde arkadaşı yok. Bu yüzden yine okulda tek kaldım. Her neyse, bu gün kurs olduğu için 4 ders vardı. Hızlı adımlarla okuldan çıkıp eve gidiyordum. Karşı mahalle tenha olduğu için açıkçası biraz korkuyordum. Şahsen böyle şeylerden korkmam ama,orası cidden ürkütücüydü.
O mahalleden ağlama sesi geliyordu. Fazla takmadım ama sonradan merak ettiğim için gittim. İyikide gitmişim çünkü önümde benim yaşlarımda,kumral,ela gözlü bir çocuk vardı. Açıkçası ülkede taciz oranı yükselmişti. Fazla yaklaşamadım ama dertlerini dinleyecek vaktim vardı. Adı Lucas'mış. Tatlı ve delikanlı bir çocuktu. Ama biraz üzgün. Ailesini genç yaşta kaybetmiş,acınası bir çocuk. İşimin olduğunu söyleyip yanından ayrıldım. Az önce neler yaşandığını beyinim anlamamıştı ama kalbim sanırım anlamıştı. Saate baktığımda çok geç kaldığımı fark ettim. O an nasıl koştum hatırlamıyorum ama flash ile yarışabilirdim. Dershanede bir değişiklik vardı. Herkes telaşla aynı yöne kaçıyordu. Bende o yöne koşmadım,yürüdüm. Herkes bana manyak tipiyle bakıyorlardı. Ne olduğunu hâlâ çözememiştim. Ama sanırım tahmin edebiliyordum... Evet düşündüğüm şeydi. Yangın.. O an yangın kafamı resmen esir almıştı. Beynim yanarken anılarım aklıma geliyordu,küçüklüğüm gözümün önünden geçiyordu. Bunlar bittiğinde her taraf yanıyordu. Evet,enkaz altında kalmıştım. Ufak bir çığlıkla tuvalete koştum.
Kabine girdim ve beni kurtarmalarını bekledim. Ama kurtarmaya gelen kimse yoktu? Tabii ya,beni kim kurtarmaya gelsin ki? Kim benim için kendi canını tehlikeye atıp ateşlerin içine atlasın ki? Bunları düşünürken tanıdık bir ses geldi. Bu.. LUCAS'DI! "Buradayım,Buradayım!" Ard arda bağırdım. En son gözlerimi hastanede açmıştım. Doktorların anlattıklarına göre gazdan etkilenip bayılmışım. Ama Chloe? O neredeydi? Doktorlara sorduğumda.. Keşke sormasaydım dedim içimden. Cevabı aldığım an dünyam başıma yıkıldı..
--1. Bölüm Sonu🐾--
