Όταν ο Λευκός πύργος συνάντισε το Κολοσσαίο.

Η ΑΡΧΗ

   
Όλα ξεκίνησαν εκείνο το συνιθησμένο βράδυ στο μπαρ που εγώ και ο Παύλος τελειώσαμε τη βάρδια μας νωριτερα. «Αχιλλέα, σήμερα,μιας που έχω τα γενέθλια μου, νιώθω γενναιόδωρος και είπα, να σας άφησω να κλείσετε το μαγαζί νωρίτερα» μου είπε το αφεντικό μας, με ενα χαζό ύφος. Αποφασήσαμε να πάμε στο μπιλιάρδο της γειτονιάς, όπου ήταν και ο  Στέφανος με τον Λουκά. Την ώρα που μπήκαμε στο μαγαζί τους είδαμε να κάθονται στο συνηθισμένο τραπέζι που ήμασταν πάντα και δεν περίμεναν να μας δουν απο τόσο νωρίς. Μιας που σε έναν μήνα είχαμε και οι τέσσερεις άδεια,εγώ με τον Παύλο απο το μπαρ, ο Λουκάς απο το εστειατόριο της πόλης που δούλευε ως σεφ και ο Στέφανος απο την ετερεία που εργαζεται ως security,περίεργο γιατί ο Στέφανος δεν πέρνει εύκολα άδεια τόσο νωρίς το καλοκαίρι, αποφασήσαμε να πάμε δύο μήνες διακοπές. Ακόμα δεν ξέραμε τον προορισμό αλλά δεν μας ένοιαζε και πολύ,αρκει που θα 'μαστε όλοι μαζί. Μετά απο δύο-τρις μέρες και αφού ο Στέφανος και ο Παύλος είχαν ρεπό εκείνο το Σαββατόβραδο είπαμε να βρεθούμε στο μπιλιάρδο όλοι μαζί, μόλις εγώ και ο Λούκας τελειώναμε τις βάρδιες μας , για να μιλήσουμε πρώτα για τον προορισμό και ύστερα τις λεπτομέριες του ταξιδιού. Εκείνη την ώρα προς έκπληξη μας το παιδί που δούλευε εκεί, και έτυχε να ακούσει τη συζήτηση μας, άφησε στο τραπέζι μας ενα φυλλάδιο που κάτι εγραφε πάνω του με μεγάλα έντονα γράμματα. Δεν μπορούσα να το διαβάσω καλά γιατί ήταν σχετικά μακρυά μου αλλά μπόρεσα και είδα το κύριο μέρος του. "Κρουαζιέρα στην Ευρώπη" .Εκείνη τη στιγμή κοιταχτήκαμε όλοι μεταξύ μας και χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει κανένας απλά χαμογελάσαμε και ξέραμε τι θα συμβεί. Τα υπόλοιπα έγιναν σε μικρό χρονικό διάστημα που μου φάνηκε σαν δευτερόλεπτα.