YALNİZCA YALNİZİM

YENİ OGRENCİ

   Universitede ilk gunum. Fakat yillar onceki o olay hala hafizimin en derinliklerine mih gibi kazinmisti. Hala dun yasanmis gibi hatirliyorum olanlari... üc yil onceydi, ve ben tam bir uyusturucu bagimlisiydim. Liseye yeni baslamistim, o ara tanistim bu uyusturucu illetiyle. Gittikce daha cok bagimlisi oluyordum uyusturucunun... ta ki İsra karsima cikana kadar....
İsra onuncu siniftayken transfer olmustu bizim okula. Uzun boyu, ela gozu, beyaz teni ve simsiyah saclariyla geercekten cogu kizi pesine takacak kadar yakisikliydi. Ders fizikti. Rana, eliz, mert, berk ve ben dersi kaynatma cabasina girmistik ki kapi iki vurustan sonra acildi ve isra siniftaydi. Cogu kiz İsrayi bastan asagiya suzerken benim pek ilgimi cekmemisti. Bizimkiler cok umursamaz oldugumdan yakinir dururdu. Acikcasi onlarin bu hallerini de umursamazdim. Hocanin “Iraz arkadasina yer ver“ demesiyle dusuncelerimden siyrildim. Ahh ben tek otururken gayet mutluydum oysa ki.. sonradan farkettim ki sinifta yalnizca benim yanim bos ve bicare İsraya yer verdim.                                                     Dersin ortalarina dogru gelirken neredeyse butun sinif.  kucuk harflerle İsrayla tanismisti. Ben? Tabi ki hayir. Ertesi gun hepimizin ismini unutacakti zaten oyleyse simdi adimi soylemem bi sey ifade etmezdi diye dusunurken “ben isra“ dedi samimi bir sekilde gulumserken. “Iraz“ dedim onun aksine yapmacik bir gulumsemeyle ve konusmak istemedigimi belli edercesine. Ahh o tam bi yuzsuzdu konusmak istemedigimi anladigi halde ona okulu tanitip tanitamayacagimi sordu. Tam kabacada olsa ‘hayir‘ diyecekken hoca “Iraz önal soyledigim son cumleyi tekrar et bakalim“ derken beyaz tenim birden bordoya renk atmisti.                                  Harika! Ne diyecektim simdi diye dusunurken İsra ilk yardimina yetismisti. Ben cumleyi tekrarlarken hoca saskinlikla yuzume bakiyordu. Yerime oturdugumda sasirma sirasi bana gelmisti. Ne yani hem benimle konusup hem de -sanki cok mumkunmus gibi- hocayi mi dinlemisti. Sanirim bu sefer tesekkur etmem gerekiyordu. “tesekkur ederim“ diye mirildanirken bu sefer ona minnetle gulumsedim. O da sadece dudagini oynatarak “onemli degil“ dedi. Daha sonra İsra tam bi seyler soyleyecekken hoca lafi agzina tikti. “yeni gelen oglum soruyu sen cevapla“derken bir an saskinliga ugradi ve tenefus zili can simidiymis gibi yardimina yetisti. Herkes siniftan cikarken “ucuz atlattim“ deyip gulumsedi.
Ona kendimi borclu gibi hissettigimden dolayi okulu gezdirmeyi kabul etmis bulundum. “bu arada hoca lafi agzima tiktigi icin soyleyemedim. Ben uzgunum diyecektim benim yuzumden hoca sana soru sordu.“ ona gulumseyerek baktiktan sonra “odestik“ diye yanitladim. O da bana eslik ederek gulumsedi. Karsidan okulun populeri -alihan- geliyordu (yaninda bir kizla) ne oldugunu anlayamadan alihan kiza tokadi yapistirdi. İkinci tokat yol cikmisken İsra alihanin eline yapisti ve kafasini alihanin burnuna gecirdi. Olamaz burnu kaniyor alihanin... bir anda alihanda karsi ataga gecip israya yumrugunu gecirdi. Hocalar ayirmasaydi biri birini oldurecek diye dusunmustum. Ela gozlerinden bir anda nasilda zehir akmisti oyle.. gercekten inanilmazdi. Ders zilinin calmasiyla suskunlugumuzu koruyarak sinifa gecip siramiza oturduk.
bana kalsa suskunlugumuzu devam ettirirdim ama isra “ıraz kusura bakma senin yaninda kavga etmek istemezdim ama bir kiza el kaldirilmasini gormek bir anda sinirlerimi bozdu“ derken “sorun yok“ diyerek gecistirdim. Derslerden sonra isra ve bizimkilerle vedalasip kulakligimi kulagima gecirip yurumeye basladim. Planim eve gidip yemek yedikten sonra odama cekilip kitap okumakti. Eve gittigimde planimin gerceklesemeyecegini anladim. Babamin yeni ortagi ailesi ile bize yemege gelecekmis ve bu durumda annem yine bana panik yaptirarak kendine yardim etmemi soyledi. İslerimiz bittiginde ve biz uzerimizi giyindikten sonra kapi zili calmaya basladi. Onde babamin yeni ortagi Ömer abi onun hemen yaninda esi serra abla ve arkada... saskinliktan agzim hafif aralanmisti. İsra...