YALNİZCA YALNİZİM

CİNAYET

  Saskin bir sekilde onlara “hosgeldiniz.“ derken İsranin yuzunden de tipki benimki gibi saskinlik okunuyordu. Salona gectigimizde annem ve babam, serra hanim ve omer bey, isra ve ben yanyana oturmustuk. Herkes sohbet ediyordu. Ama isra ve benim agzimi bicak acmiyordu. Daha sonra sessizligi bozan yine İsra oldu “Iraz bir bardak su alabilir miyim?“ diye sordu. Annem “aa siz tanisiyor musun?“derken saskinligi kelimeleriyle butunlesmisti. “ayni okulda ve ayni siniftayiz“ maalesef... Ayaga kalkarken “tabi“ dedim. Ama o da benimm arkamdan geliyordu. Mutfaga gectigimizde “seni gorunce bi an cok sasirdim“ dedi. ‘İyi de banane‘ dememek icin kendimle buyuk bir savas vermistim. Neyse ki cenemi tutabilmistim. Hafif tebessum ederek gecistirdim. Yemekten ve tabi ikramlardan sonra odama gectim. Romanimi alarak kendimi her seyden soyutlamayi basarmistim. Henuz 15 dakika olmustu ki annem onde İsra arkada odaya gelmislerdi. Annem bana oyle bir bakis atmisti ki isranin da benimle birlikte oturmasi gerektigini hemen anlamistim. İsraya oturmasiyla yer gosterirken anneme arkasindan gozlerimi devirdim. Okul ile ilgili sohbet etmeye basladik. Ahhh yok boyle bir sıkıcilik... esnememek icin kendimi zor tuttum. Neyse ki saat 11 e gelince misafirler kalkmislardi.
Ertesi gun okula giderken muzik dinleyerek kendimi dun gecenin yorgunlugundan soyutlamistim. İlk ders beden egitimiydi. Beden egitimi dersindense matematik dinlemeye raziydim. O derece sıkıcıydi beden egitimi dersi... Sinifa gecip cantimi sirama koydum ve hemen disariya ciktim. Rana, eliz, mert ve berk suratlari bir karis yanima geliyorlardi. “Iraz seninle bir sey konusmak istiyoruz.“ diyen eliz olmustu. Konusmacilari oydu anlasilan acikcasi merak etmistim ne konusacaklarini “dinliyorum“ derken yuzlerinden pek bir sey anlasilmiyordu. Eliz lafa girmisti “Iraz dunden beri -isra geldiginden beri- bizimle aran acildi sanki yani ıraz bize soguk davranman hepimizin canini sıkıyor“ diyerek icini doktu eliz. Neden bahsediyorlardi bu sapsallar. Onlar benim her zaman en yakinim oldular ve onlardan asla uzak durmadim. “sacmalamayin cocuklar“ desemde ikna olmamislardi. Uzunca bir sure onlari ikna etmek icin cabaladim ama en sonunda ikna etmistim. İsra yanimiza geldi ama bizimkilerin konusmalari sebebiyle ona cokta yakin davranmamistim. Oglen arasi okuldan cikmistim ve koray -uyusturucu saticisi- ndan bir paket uyusturucu aldim ama yanimda yeterli param olmadigi icin koray bogazimdan tutarak beni duvara yapistirdi. Akcigerlerim bir damla oksijen icin yalvariyordu sanki. İsra bir anda yanimizda belirdi. Korayin bogazimdaki elini gorunce ela gozlerinden zehir akiyordu. Koraya yumrugu gecirirken hirsini alamamis gibiydi. Bir anda korayin elleri beni birakip israya yoneldi. Korayinda israninda hatri sayilir kaslari oldugundan dolayi uzun bir sure kapistilar ve koray israya bicak cekti. Fakat isranin kuvveti korayinkine agir basarak bicagin yonunu degistirdi ve bicak korayin tam kalbine saplandi. Bir anda kanlar dokulmeye basladi.“İsra sen ne yaptin?“ diye isranin omuzlarina vurmaya baslamistim. “Seni aptal! Eger ona zarar vermeseydim ya seni ya da beni oldurebilirdi anlamiyor musun?“ dediginde cevabim hazirdi “ona zaarar vermedin onu oldurdun sen bir katilsin!“diyerek ona vurmaya devam ettim. Okulun arka tarafinda oldugumuzdan dolayi sukretmistim. Buraya gelip giden kimse olmazdi. Burasi uzun zamandir koray ve benim alis veris yerimdi. İsra korayin cansiz bedenini caliliklarin arasina saklamisti. Bir ara sok gecirdim bir cinayet isledi isra.. olamaz.. İsranin tokatiyla kendime gelebilmistim. Ders zilinin sesi bogukca kulagima doldu. Okula gecerken dengemi saglayamamistim. İsranin israriyla kucuk elimi elinin icine kaydirdim. En azindan simdi dengede durabiliyordum. Sinifa gecmeden hemen once lavaboya gitmek icin isranin yanindan ayrildim. Soguk suyu yuzume vurup kirli aynadan goruntume baktim. Yuzum kirec gibi olmustu. Ahh kendimi toparlamam lazim. Yuzume birkac kez daha soguk su carptiktan sonra sinifa girdim. Sirama oturmak yerine bizimkilerin yanina gitmeyi tercih ettim. Boyle bir durumda bile berkin beni guldurebilecegine emindim cunku... Yanlarina gittigimde tamda tahmin ettigim gibi yine berkin espri saatine denk gelmistim. Anlattiklari gercekten komikti. Bu cocuktaki mizahi yetenek baska kimsede yok sanirim. Simdiki dersimiz muzik ve hoca sinifa damlamisti. Siniftakiler taskalasina hocaya ciddilermis gibi bir seyler anlatiyorlar. İsin ilginc yani hoca ciddi ciddi bizim delileri dinliyordu. İsra kulagima fisildayarak “okul cikisi biraz gecikebilirsin annenlere haber ver istersen“ dedi. “neden?“diye kisaca sordum. “O adi herifin cesedini bir yerlere gomcez“ dedi aciklayici bir sesle. Kanimin dondugunu hissediyordum. Neden kendimi birazda olsa toparlamisken bu konuyu aciyordu ki? Belki de hakliydi. Bu isi ne kadar erken halledersek o kadar iyidir. Ayrica sanirim israya bir can borcum oldu. Ne de olsa beni olumden kurtarmisti. “cikista annemi arar haber veririm“dedim tedirgin bir sesle. İsra nasil bu kadar sogukkanli olabiliyordu. Sanki hergun cinayet isliyor gibi bir havasi vardi. Acikcasi isradan biraz korkmaya baslamistim.
Cikista anneme gec kalabilecegimi haber verdim. Daha sonra israyla birlikte cesedin oldugu yere gittik. Korayin olu bedenini kaldirdiktan sonra isra bir ara ortadan kayboldu. Bir sure sonra son model bir arabayla onumuzde durdu. Korayin bedenini arka koltuga koyarken bende surucu koltugunun yanindaki yolcu koltuguna gectim. Ne yapacagimizi merak ediyordum ve cok gergindim ama isra benim aksime gayet sakin ve ne yaptigini biliyor gibiydi. Ama su anda konusacak halim bile yoktu. Bu yuzden bir sey sormadan yolu izledim. Sehirin disinda bir yerlere geldigimizde arabanin fren sesiyle durdugunda irkildim. Her yer agaclarla doluydu. İsra arabadan inip kapiyi sertce kapatti ve bagajdan bir kazma ile bir kurek cikardi. Belli bir derinlikte cukur kazdiktan sonra cesedi icine attik ve uzerini toprakla kapattik. İsimiz bittiginde gokyuzu kara yuzunu gosteriyordu bize. Arabaya binince basimi cama yasladim ve eve varincaya kadar uyudum. İsranin “Iraz, guzelim eve geldik hadi uyan“ demesiyle uykunun tatli kollarindan ayrilmistim. Arabadan indigimde soguk hava iligime kadar islemisti. İsrsya veda ettikten sonra eve gectim ve hemen ilik bir dus alip yatagima uzandim. Uyumak istiyordum ama sanki bir guc beni engelliyordu. Surekli korayin cesedi gozumun onune dusuyordu. Bu vicdan azabiyla yasamak cok zor... belki en dogru secenek intihar...