ANORMAL OKUL (#Wattys2015)

6. Bölüm - Sır -

Multimedya; Bu bölümden Emma :)

Ben şaşkınlıkla kaçış planını incelerken odaya birinin girdiğini fark ettim.Jackson...Birden "Ne işin var burada!"diye kükredi ve bileğimi sıkmaya başladı.

"Şey...Ben sadece..."Söyleyebileceğim hiçbir şey yoktu. Bir aptallık yapmıştım ama o da duvarda asılı kağıtlara göre masum sayılmazdı.

Öz güvenimi topladım ve Jackson'a duvardaki kağıtları gösterip "Bunlar ne?Sen buradan kaçmaya mı çalışıyordun?"diye sordum.Bir an yüzünde sinirden uzaklaşmış bir suçluluk ifadesi gördüm ama anında yok olup yerini yine sinire bırakmıştı.

"Seni hiç ilgilendirmez."diyerek yanıma geldi ve bileğimi sıkmaya başladı.

Belki Jackson'a da hak vermeliydim. Buradan sıkılmış olabilirdi.Ben bile henüz yeni gelmeme rağmen bu okuldan sıkılmıştım.'Bu gücü bana kim vermişti?Beni neden burada hapsediyorlardı?'bu soruların hiçbirinin cevabını bilmiyorum.Aslında bilmek istemiyordum.Kesinikle buradan nefret ediyordum. Bana bunu yapamazlardı. Beni ailemden,dostlarımdan,hayatımdan alıkoyup hapsedemezlerdi. Şu an ailem dışındaki ne dostlarım,ne tanıdıklarım bana dair hiçbir şey hatırlamıyorlardı.Bu insanlar bize bunu yapamazlardı.

"Eğer kaçacaksan ben de seninle gelmek istiyorum." Sanırım öz güven patlaması yaşıyordum. Jackson bir an donup kaldı. O kadar kendinden emin bir şekilde bakıyordum ki bir an ben bile bu yaptığıma şaşırmıştım.

"Hayır,çık dışarı ve bir daha sakın bana yaklaşma."dedi ve o sinir bozucu bakışını üzerime dikti.

"Gitmiyorum! Eğer beni yanına almazsan bu yaptığını müdüre söylerim." Birden bilmediğim bir şekilde onu tehdit ettim. Bunu istemezdim,ama beni buna mecbur etmişti.

"Bunu yapmayacağını biliyorum. Aslında sen de biliyorsun." dedi ve omuz silkti. Haklıydı. Ama bir şekilde onu ikna etmem gerekiyordu.

"Bak,ben burada kalmak, hapsedilmek istemiyorum. Ben,özgür olmak ve eskisi gibi yaşamak istiyorum. Bana yardım etmelisin. Lütfen..."dedim ve yüzünde olumlu bir cevap belirtisi yakalamaya çalıştım.

"Off, ben seninle ne yapacağım baş belası ?" dedi ve nadir görülen gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. Ben de bir an ona sarıldığımı fark ettim ve fark ettiğim anda geri çekildim. "Ne o, fırsat mı kolluyorsun?" dedi çarpık gülüşünü yüzüne yerleştirerek.

"Saçmalama! Sevinince bir an kendimi kaybettim. Sana sarılmaya meraklı değilim." diye çıkıştım.

*****************************

"Şimdi..." deyip uzun mimari çizimlerin olduğu -ki bunların okulun bir taslağı olduğunu düşünüyordum- kağıtları masaya koydu.

Tam anlatmaya başlayacaktı ki gözlerinde tereddüt sezdim.

"Sen emin misin? Bu pek kolay olmayacak." dedi.

Yine bir öz güven patlaması yaşayarak omuzlarımı dikleştirdim. Konuşmak için ağzımı açmıştım ki Jackson beni durdurdu

"Sana zarar gelebilir Emma."

Ne?

"Yani..." dedim şaşkınlığıma engel olamayarak. "Ne gibi bir zarar?"

"Okulu koruyan doğa üstü şeyler var. Ve sana zarar gelmesini istemiyorum."

Zihnimi kaplayan düşüncelere engel olamadım.

Beni önemsiyor muydu? Ben onun için kimdim ki?

Aklımdan bu düşünceleri hemen kovup, ona döndüm.