Change Your Life (1D Harry Fanfiction)

Smsje

POV Olivia

Ik kreeg een smsje van anoniem. 'Als je haar ooit terug wilt zien kom dan op 12 uur s'nachts op het pleintje bij de dikke boom' staat er. Wtf hoe weet die mijn telefoonnummer? vraag ik mezelf af. 'Ja ik weet je telefoonnummer' stond er in het volgende smsje. 'BEN JE ME AAN HET SPIONEREN' schreeuwde ik in hoop dat hij me kan horen. 'Ja ik bespioneer je en je bent niet meer veilig' stond er weer. Ik ren het ziekenhuis zo snel mogelijk weg met Sanne achter me aan. Ik rende naar het dichtbijste muurtje waar ik kon nadenken. Ik klom op het muurtje. Ik ben nog steeds in shock. Ik kan maar aan 1 ding denken. Hij heeft Anna. Ik moet zo snel mogelijk een plan bedenken. Maar wie is het? Ik ga maar mijn leven wagen voor Anna. Ik ga middennacht om 12 uur maar naar het pleintje. Ik sta daar maar. Midden op het plein. Ik word van achteren gepakt.

'HELP' roep ik zo hard mogelijk. Ik probeer tegen te stribbelen maar dat lukt niet. Hij heeft enorme spierballen. Nu weet ik het dat het een man is. Ik probeer in zijn kruis te trappen. Het lukt. Hij schreeuwt het uit van de pijn. De man heeft een muts op. Ik trek het eraf. Maar dat is, maar dat is.... Voordat ik iets wou zeggen probeer ik zo snel mogelijk weg te rennen. 'STOP OLIVIA' zegt de man. Maar dat is een bekende stem. Een stem die ik haat. Ik ren nog sneller weg. PIEUW klinkt er. Oh shit hij heeft een pistool. Ik verstop me onder een auto. Niemand kijkt onder een auto.

Hij rijdt weer weg. Dat was op het nippertje. Ik pak zo snel mogelijk mijn iphone. Ik sms naar Sanne. 'Kom me halen nu, bij het pleintje onder de rode auto lig ik, ik leg het later uit x'. En verstuurt. Ik hoop echt dat Sanne komt want anders kan ik wel tot morgenochtend wachten. Ik durf nu niet meer in mijn eentje door de donkere straat heen te zwerven. Het is al inmiddels 1 uur namelijk.

Na 5 minuten komt Sanne met een auto aan. Ik kruip onder de auto vandaan en ga in de auto zitten. 'Hoe kom jij aan die auto?' vroeg ik verbaast. 'Je zei dat het dringend was dus vroeg ik de buren om hun auto' zei ze simpel terug. We reden weer naar huis en ik vertelde alles aan Sanne. 'En toen kroop ik onder de auto en reed hij weg' eindigde ik. 'Ik was zo bang Sanne! Ik kon bijna vermoord worden!' en bij die zin barst ik in huilen uit.

'Ik weet wie het was.... Het is .......