Buluşma Günlüğüm

2.Bölüm

Furkan:

-Sen delisin. Ne yapıyorsun böyle?

Bade:

-Siktir git.

Erik'i, Erik'in çantasını ve çantamı alıp arkamı döndüm. O an birisine çarptım ama hiç özür dileyecek halim yoktu. Kim olduğuna bile bakmadan dışarı çıktım. Başımı gökyüzüne kaldırdım. Sonunda bu yükten ve pislikten kurtulmuştum. Derin bir nefes aldım. Gerginliğin yerini huzur almıştı. Üç yıldır böyle bir rahatlık yaşamamıştım. Eve doğru yürüdüm. Tam evin dış kapısından girmiştim ki asansör kapanıyordu. Koştum ama o an yetişemedim sandım ve bir anda asansör kapısı tekrar açıldı. İçinde bir adam vardı.

Adam:

-Buyurun.

Bade:

-Teşekkür ederim.

Asansöre bindim ve gülümsedim.

Adam:

-Hangi katta oturuyorsunuz? Düğmeye basayım.

Bade:

-On beşinci kat.

Adam:

-Öyle mi? Bende on beşinci kattayım. Dün taşındım.

Bade:

-Aa öyle mi? Demek ki komşuyuz.

Adam:

-Evet öyle oldu. Çok sevindim sizin gibi bir komşum olduğuna.

Bade:

-Ahahah. Ben de öyle.

Adam:

-Benim adım Çınar.

Bade:

-Benim adım da Bade.

Çınar:

-Memnun oldum Bade.

Bade:

-Ben de memnun oldum Çınar.

Çınar elini uzattı. Bende sıktım. Uzun zamandır Eslem ve Ece'den başka birisiyle konuşmamıştım. Bu bana çok iyi gelmişti. Belki de yeni insanlar tanımak bana iyi gelecekti. Gerçi konuştuğum Furkan da vardı. Hatta dakikalar önce ama onu adamdan saymak gereksiz olurdu.

Çınar:

-Kedinin ismi ne?

Bade:

-Erik.

Çınar:

-Seninle mi yaşıyor?

Bade:

-Evet benimle yaşıyor. Gerçi bir aydır başkasındaydı da. Eski sevgilim bir arkadaşına vermiş.

Çınar:

-Anladım. Adı da güzelmiş. Sen ne tatlı bir şeysin öyle.

Çınar çantanın parmaklık boşluklarından Erik'i sevmeye başladı. Erik ise ona kendini sevdirmek için parmaklıklara sürtünüyordu. Sanırım onu sevmişti. Aslında bu gece Erik'in kendi başına durması iyi olmayabilirdi. Ondan rica etsem ona bakabilir miydi?

Bade:

-Sevdi seni, baksana.

Çınar:

-Evet , ben de onu çok sevdim.

Kata gelmiştik. Asansörün kapısı açıldı ve biz de dışarı çıktık.

Bade:

-Aslında senden bir şey rica edebilir miyim?