YOL AYRIMI

2K 55 1
                                    

Kendime geldiğimde odada Ecrin vardı.hala kulaklarimda doktorun dediği kelimeler yankılanıyordu elim istemsizce karnıma gitti gözlerimden  yaşlar süzülüyor kalbim sızlıyordu.Kapı açıldı doktor içeri girdi
"nalın hanım nasıl hissediyorsunuz?"

Nasıl hissedebilirdim ki sadece ağlıyordum cevap vermedim
Ecrin'e dönüp
"Çıkışınızı hazır olduğunuzda yapabilirsiniz " dedi.
"Tamam teşekkür ederiz doktor bey"dedi.
Nalin kuzum iyimiisin nasıl hissediyorsun bişi istermisin dedi bi cirpida oda ağlamıştı gözlerinden belliydi sarıldı ve sadece gecicek nalinim biz bunu da atlaticaz biliyorum zor dedi
Sadece sımsıkı sarıldım ona
Botan abim kapidaydi miranda öyle birbirlerine düşman gibi bakıyorlardı ama bu benim umrumda değildi mirani görmezden gelerek abimin arabasina doğru ilerledim
Miran
Botan o benim karım onu benden alamazsınız biz bebeğimizi kaybettik
Botan
Öyle bir alirim ki!mevzu buralara gelene kadar aklın neredeydi Miran ağa dedi bağırarak

Miran sinirli bi sekilde arabanin tekerlegine vurarak bağırdı bu iş burda bitmed Botan ağa !!
Alazda gelmişti abisine engel olmaya çalıştı yeterdi artık naline çektirdikleri

Yol boyunca tek kelime konuşmadım.
Eve geldiğimde herkes çok üzgündü merdivenlerden odama çıkarken beritanin odasından bebek ağlamasını duydum gözümden yaşlar süzüldü. Odaya doğru ilerledim kapıyı açtım beritanin kucağında bebek annelik ne çok yakışmıştı ona
Nalinn dedi gözünden yaşlar süzülüyordu o minnaacik ellerine dokundum ne de güzeldi kokusunu içime cekip "Allah analı babalı büyütsün sana annelik çok yakışmış yenge " dedim odadan hızla çıktım odama girdim uzandım ağlayarak uyumustum acım dinmiyordu dinmeyecektide kapının calmasiyla ecrinin odaya girmesi bir oldu
"nalınim nasılsın kalk sana yiyecek birşeyler getirdim " dedi.
Ecrin istemiyor canım hiç birşey diyebildim sadece
Uyandığımda tüm gerçekler tüm sogukluyla yüzüme vuruyor daha çok canımı yakıyordu.
Canım seninle kalmamı istermisin hem konuşuruz dedi
Ama istemedim
Ecrin tepsiyi odama bırakıp gitti.
Geceler gündüzleri kovalarken kizlar bana hep destek oldular abilerimde öyle ama bı yaşam belirtisi yoktu içimde hicbirsey yoktu sanki hissizlessizlesmis gibiydim
Kendimi öldürmek bile istedim düşündüm herşeyi en baştan en sona gecelerce..
Hastanelik oldum antidepresanlar sakinleştirici iğneler serumlar kullandım dualar ettim Allah'a al canımı diye ama almadı yaradanin benim için başka planlarımı vardı
Miran kapıda bekliyordu hergun her gece bıkmadan usanmadan zayıflamış sakalları uzamıştı  onu gördükçe acım dahada çekilmez bir hal aldı içimdeki öfkeyi kusmak istedim
Ayakta durabildigim kadarla aşağıya inip kapıya yöneldim tüm ailem ayaklandı Mira'nın yanına gidip bebeğim senin yüzünden öldü diye bağırdım göğsünü yumruklarken sona doğru sesim kesilmiş hıçkırıklarimi durduramıyordum seni görmek istemiyorum artık git burdan diye bağırırken hiç tepki vermedi bana senin yüzünden öldü derken  abilerimin beni tuttuğunu ve gözümün karardigini hatırlıyorum.

3 AY SONRA

Hava daha aydinlanmamis sabahı sabah etmiştim üstümü giyinip aşağıya indim bahçeye çıkıp salıncağa oturdum derin nefesler aldım bana iyi geldi sonra mutfağa girip kahvaltıyı erkenden hazırlamaya başladım.
Dicle girdi mutfağa" nalinn ne işin var bu saatte iyimiisin bişi yok dimi" dedi
K

ahvaltıyı ben hazırlamak istedim bugün dedim
Haklıydı daha yeni yeni yaşam belirtisi gostermeye başlamıştım
İçeri Ecrin girdi" günaydın" dedi dicleyle bakisirken "günaydın" dedim.
Ecrin "canım biz hazırladık sen yormasaydin kendini "
Bugün ben hazırlamak istedim dedim.
Peki ozaman bizde yardım edelim sana
Ecrin tepsileri sorfraya götürürken
Ecrinin telefonuna alazdan mesaj geldi
"Ecrin telefonuna mesaj geldi bı bak istersen "dedim ecrinin yüzü kızarmıştı diclede alazdanmi deyince dahada bi kızardı kizlar yapmayın lütfen bunu dedi. Telefonu alıp hızla bisiler yazdı. Sabah herkes sofradaydi nalınin de aşağıya inmesine hem şaşırmışlar hemde mutlu olmuşlardı nalın yigenini seviyor ne kadar uzulsede kendi bebeğine  belli etmemeye çalışıyordu çünkü aileside çok yıpranmıştı.
Önündeki yolları düşündü artık adım atmalımıydı geçmişi geride bırakıp kendi yaralarını kendi sarmalıydı.

Arkadaşlar şimdilik bu kadar fikirlerinizi önerilerinizi bekliyorum kapak fotoğrafı için yardımcı olacak arkadaşlar varsa mesaj atabilirler mi teşekkürler

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 08, 2022 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KUMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin