SİYAH SATIR (+18)

AİT OLUNMAYAN

Bir mekana, bir ortama,bir şehre veya bir eve olmadığım gibi bir insana bile ait olamamıştım. Ne acı değil mi? Her şeyde özdeşirsin ama bir insan vücuduna özellikle sol tarafında dört odacıktan oluşan bir organa asla ait olamazsın. Çabalarsın orayı kendine mesken yapmak için çırpınırsın ama yinede başaramazsın. En çok korktuğum şeylerden biride hep buydu ait olamamak. Hani insanın korktuğu şeyler başına gelir ya bende kendi başıma getirmiştim işte. Ama ben ondan korktuğumu hiç belli etmemiştim ki neden geldi başıma? Karşılaştığım korkunun üzerine gitmeye çalışıyorum. Kazanır mıyım kaybeder miyim bilmiyorum. Ama kazanmak istiyorum ne pahasına olursa olsun kazanmak..

🪄

Koş koş koş !
"Kahretsin bu lanet olası mekanın çıkışına artık ulaşmalı mıyım artık!? Berbat bir haldeyim boynum kopuyor resmen. Bacak aramda ki acıyı söylemiyorum bile. Otel üstüme devrildi sanırım haberim yok. Ayakkabım ah sana lanet olsun orospu çocuğu! Evet küfrettiğim şey ayakkabım. Çünkü bantı yırtık ve koşmamı engelliyor. Gerçi koştuğum söylenemez ki. Hızlı hızlı öne doğru atlıyorum. Elbisem iğrenç gerçekten kusacağım. Özene bezene yaptığım saçım ise boktan bir halde. Sikeyim ya sikeyim! Keşke gelmeseydim bu lanet yere. Ayaklarım benden bağımsız öne doğru giderken kafamı sürekli arkaya çevirip gelen birisi var mı diye bakıp duruyorum. Umarım gelen olmaz aksi halde sonum demir parmaklıklar arasında takılı kalacak. Az önce hayatımın en büyük yanlışını yapmış bulundum. Allah benimde belamı versin! Nasıl çıkacağım işin içinden ben şimdi? Uzun koridorlar ah hepinizin tek tek neyse! Yolun sonu sağ tarafta bitiyor olmalı sahi ben ne ara kendimi bu mekanda kaybettim ki? Gerçi devasa büyüklükte bir yer buraya girmiş olmam bile mucize benim için. Kaçtığımı sandığım o sağ tarafa girdim işte adımlarım yavaşladı üstüme başıma baktım ne diyeceğimi bilmiyorum bunu nasıl açıklarım onu bile bilmiyorum. Duvarın önüne çöktüm ve nefesimi kontrol altına almaya çalıştım yoksa gören gerçekten bir şey olduğunun farkına varacaktı ve ben normal davranmak zorundaydım. Gören olursa bile düştüğümü söylerdim ya da sarhoş taklidi yapardım. Taklit yaparım daha inandırıcı olur. Bir sarhoş kendini bu hale getirir. Bir süre bekledim nefes alışverişim düzenlenince ayağa kalktım ve normal bir şekilde yürümeye başladım karşımda bir kapı vardı girmeli mıydım? Gerçekten bugün burada olmak zorunda değildim ama oldum her isteğin sonunda mutlaka beni üzen bir şeyin olacağını bilmeme rağmen yine üzülmeyi tercih edip kendimi bir yola çıkarmıştım ve başıma hiç beklemediğim bir şey gelmişti. Evet buradan çıkacaktım ama vicdanımla olan mahkemeden nasıl çıkacaktım bilmiyorum. Kapıya doğru tam kolumu uzatacakken belimden güçlü biri tarafından çekildim ve burnumda hissettiğim o iğrenç şey ile refleksif olarak çırpınmayı denedim ama o iğrenç şeyi solumaya devam ettiğim her an daha çok gücüm gidiyor ve çırpınmayı bırakıyordum ve evet en sonunda gözlerim o çok sevdiğim karanlığa ulaştı ve ben düşüyordum ..