Έξι μήνες αργότερα
Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Επιτέλους περπατάω στους πολυσύχναστους δρόμους της Νέας Υόρκης με τις νιφάδες χιονιού να την κάνει ακόμα πιο μαγευτική. Η μύτη μου έχει κοκκινήσει από το κρύο και τα δάχτυλά μου δεν κουνιούνται κάτω από τα μαύρα δερμάτινα γάντια μου. Όμως ποιος νοιάζεται; Απολαμβάνω τη στιγμή που τόσα χρόνια περίμενα.
Η φουσκωμένη μου κοιλιά προεξέχει μέσα από το χοντρό παλτό μου και ο Μέλβιν από δίπλα μου, τη χαϊδεύει συνέχεια κάνοντας ξενάγηση στον αγέννητο γιο μας.
- Μπαμπά Μέλβιν μπορούμε να πιούμε κάπου μια σοκολάτα; Αν περπατήσω λίγο ακόμα νομίζω πως θα γεννήσω πριν την ώρα μου. Τον πειράζω κι εκείνος μου δίνει ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο.
- Φυσικά Κυρία Πάρκερ. Από την ημέρα που παντρευτήκαμε έχω ξεχάσει πως το όνομά μου είναι Ολίβια.
Όταν επιστρέφουμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, η ζέστη με αγκαλιάζει γλυκά. Ο Μέλβιν με βοηθά να βγάλω το παλτό μου και μαζί κατευθυνόμαστε στην μεγάλη τζαμαρία με θέα το Μανχάταν. Είναι απίστευτη η ομορφιά αυτής της πόλης. Θα μπορούσα να μείνω κάλλιστα εδώ αρκεί να αντικρίζω κάθε πρωί αυτό που αντικρίζω και τώρα.
- Πιστεύεις πως θα καταφέρουμε να ζήσουμε κάποτε εδώ; Τον ρωτάω μιας και οι σπουδές μας έχουν μπει πια σε δεύτερη μοίρα.
- Ναι μωρό μου. Θα κάνουμε λίγη υπομονή και θα τα καταφέρουμε. Πιάνει το χέρι μου και το φιλάει.
Χαζεύουμε για λίγο ακόμα τη θέα με εκείνον να με αγκαλιάζει από πίσω και να χαϊδεύει την κοιλιά μου. Νιώθω τόσο ευτυχισμένη.
Τα χέρια του κατεβαίνουν αργά ανάμεσα στα πόδια μου και τα μάτια μου κλείνουν από ηδονή. Πάντα τον ήθελα πολύ, τώρα όμως με την εγκυμοσύνη, οι ορμόνες μου με κάνουν να τον ζητώ απεγνωσμένα. Νιώθω τον ερεθισμό του χαμηλά στην μέση μου κι άθελα μου αναστενάζω.
- Πάμε στο κρεβάτι. Ψιθυρίζει στο αφτί μου κι εγώ υπακούω σαν υπνωτισμένη.
Αφαιρεί όλα του τα ρούχα και ναι, τον θέλω θανάσιμα. Βγάζει προσεκτικά το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχό μου. Σηκώνει τους γοφούς μου και με απαλές ωθήσεις βυθίζεται μέσα μου. Προφέρω το όνομά του με ηδονή. Με βασανίζει με τον αργό ρυθμό του και το σώμα ζητά απελπισμένα την κορύφωση.
- Θέλεις πιο γρήγορα; Διαβάζει την σκέψη μου κι εγώ κουνώ θετικά το κεφάλι μου. Εκείνος δαγκώνει το κάτω χείλος του και οι έντονες ωθήσεις του με κάνουν να τον σφίξω επάνω μου. Οι κοιλιακοί του σφίγγονται και η ανάσα του γίνεται πιο κοφτή.
- Λίγο ακόμα Μέλβιν, σε παρακαλώ. Του λέω κι εκείνος τραβιέται από μέσα μου. Φιλά το λαιμό μου και τα δάχτυλά του τρίβουν το ευαίσθητο σημείο μου.
- Τι να κάνω μωρό μου, πες μου τι θέλεις; Με ρωτά με τον τόνο της φωνής του να με ερεθίζει.
- Μη σταματάς. Τον εκλιπαρώ κι εκείνος κουνά το χέρι του πιο γρήγορα.
- Ξέρεις πως τρελαίνομαι να σε βλέπω να τελειώνεις; Λέει χαμηλόφωνα και αναστενάζω.
- Θέλω να σε πηδάω κάθε μέρα, να σε ακούω να φωνάζεις το όνομά μου... Σηκώνω την πλάτη μου και τον φιλάω άγρια.
- Μπες μέσα μου. Του ζητάω επιτακτικά κι εκείνος με υπακούει.
- Ολίβια... Μουγκρίζει μέσα από τα σφιγμένα δόντια του και σε δυο μόνο κινήσεις τελειώνουμε συγχρονισμένα. Ξαπλώνει δίπλα μου λαχανιασμένος και τυλίγει τα δάχτυλά του γύρω από τα δικά μου. Μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. Του χαμογελάω και ετοιμάζομαι να σηκωθώ από το κρεβάτι για να φορέσω τα ρούχα μου. Ο Μέλβιν όμως με τραβάει πάλι πίσω.
- Μην ντυθείς ακόμα. Μου ζητάει απαλά κι εγώ τον κοιτάζω ερωτηματικά. Εκείνος φέρνει την παλάμη του πάνω στην κοιλιά μου κι εγώ ξαπλώνω πίσω. Τον βλέπω να γελάει όταν αισθάνεται το απαλά χτύπημα του μωρού. Ακουμπά το αφτί του στο σημείο που ένιωσε την κίνηση κι εγώ χαϊδεύω τα μαλλιά του.
- Είσαι ζωηρός φιλαράκο. Του μιλάει κάνοντας με να χαμογελάσω.
- Ανυπομονούμε να σε γνωρίσουμε, να σε πάρουμε αγκαλιά... Τα λόγια του κάνουν τα μάτια μου να βουρκώσουν από συγκίνηση. Γυρίζει προς το μέρος μου και σκουπίζω βιαστικά τα δάκρυα μου.
- Δεν θα μπορούσες να με κάνεις πιο χαρούμενο. Μου λέει απαλά κι έρχεται πάλι κοντά μου. Αγγίζω το μάγουλό του κι εκείνος φιλάει την παλάμη μου.
- Ποιος να μου το ' λεγε πως μια Ολίβια φέρνει τόση ευτυχία.
DU LIEST GERADE
Olivia
Jugendliteratur《Να θυμάσαι πως υπήρξες το πιο ευτυχισμένο κεφάλαιο στην ζωή μου και πεθαίνω ευγνώμων που βάζω την τελεία εδώ. 》 Μια ιστορία έρωτα που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε εκφοβισμό, ρατσισμό και σε ένα λύκειο που... Δεν θα ήθελες να πας.