ប៉ាក្មេកកំហូច ប៉ះ កូនប្រសាឆ្នើម

ភាគទី14: បងស្រលាញ់អូន..ថេយ៉ុង វ៉ាងហ្សុី..ប្រពន្ធសម្លាញ់ចិត្តបង..សឺតត.

"អ្ហឹសសសស...ជុង...កុំអី...អ្ហឹកកក...អូនមិនត្រូវការ..បែបនេះឡើយដកចេញទៅ..." ថេយ៍សម្តៅលើម្រាមដៃរបស់ជុងហ្គុក
"ជុប៎...ទ្រាំបន្តិចទៅអូនសម្លាញ់..អឹមម...បងលេងមិនទាន់ឆ្អែតឆ្អន់ឡើយ..."ជុងហ្គុក និយាយទាំងបន្ថែមម្រាមដៃពីរទៀតធ្វើឱ្យរាងតូចចង្កោងខ្នង ព្រោះតែអួលណាស់ នេះត្រឹមតែដៃគឺឈឺហើយចុះទម្រាំតែរបស់នោះទៀតគឺស្លាប់ថេយ៍មិនខានឡើយ
"អ្ហា៎ក.....ជុង..អ្ហឹសស...ឈឺណាស់...អ្ហឹសស" ថេយ៍ ស្រែកថ្ងូរដោយអារម្មណ៍ឈឺបូករួមជាមួយស្រួល
"ផ្លាប់..!ហឹម..នេះមិនទាន់ដាក់របស់បងចូលទេអូនក៏ ស្រែកខ្លាំងបែបនេះទៅហើយ...មើលទៅផ្នែកខាងក្រោម របស់អូន បង គួរណាស់តែ បន្ថែមល្បឿនត្រូវទេអូនសម្លាញ់?"
"អ្ហឹសស...ទេជុង...ឈប់ទៅអូនមិនត្រូវការចឹងទេ..អ្ហឹក...អូនក្តៅអូនចង់...អ្ហឹសស...អ្ហាស៎សស..បញ្ឈប់ដៃទៅប្រុសចង្រៃ" ដោយសារតែលែងបានតទៅទៀតថេយ៍ក៏បែរខ្នងនឹងថាស្តីជេរឱ្យប្តីដោយការខឹងព្រោះតែ គ្មានទៅមុខទេព្រោះគេក៏កំពុងតែធ្វើបាបដូចគ្នា រាងតូចក៏ចាប់ដៃរបស់ជុងហ្គុកចេញ ហើយក៏ផ្តួលឱ្យរាងក្រាស់ដេកលើពូកបន្ទាប់មកក៏ជិះពីរដោយ ចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់របស់នាយកម្លោះចេញយ៉ាងក្រហល់។ រាងក្រាស់ញញឹមមិនធ្វើធ្វើប៉ុន្តែក៏លើកដៃប្រឡាក់ទឹកស្នេហ៍នោះមកមើល ហើយក៏ដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់ ដោយគ្មានអារម្មណ៍ខ្ពើមរអើមអ្វីបន្តិចឡើយ...មូយសន្ទុះក្រោយមក សម្លៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនរបស់ រាងក្រាស់ក៏ត្រូវអស់ ខ្លួន( ទទេស្អាតទាំងពីរ)
"អួយ៎..ឈឺណាស់...អ្ហឹកកក..ជុងហ្គុក ឈឺណាស់..អួយ៎..អូនលែងចង់ធ្វើហើយ"ថេយ៍ ដោយអារម្មណ៍បញ្ជាក់ថា ត្រូវការខ្លាំងពេកក៏ មានចិត្តក្លាហានហើយក៏ ដៃដល់ស្រឡូនមក ចាប់កាន់អាវុធរបស់នាយដាក់ចូលក្នុងមុខច្រកទ្វារដល់តូចចង្អៀតរបស់ខ្លួនដាក់មិនទាន់នឹងពាក់កណ្ដាលផងក៏ដក់ចេញព្រោះតែឈឺ នឹងទំហំរបស់រាងក្រាស់...។
"អ្ហឹសស...មិនបានទេ...ឆាប់មកណេះ..." ស្ទើរតែយំលែងចង់ចេញទៅហើយព្រោះតែ ថេយ៍ម្តងចង់ដាក់ហើយក៏ដកវិញណាមួយនាយក៏ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមាន ចំណងតណ្ហាឡើងលឿនអីបែបនេះ ទើបទ្រាំមិនបានក៏ចាប់ជើង របស់រាងតូចដាក់លើស្មាហើយក៏ចាប់សាប់កូនប្រុសឱ្យរីកនឹងធំជាងនេះបន្ថែមទៀត ទើបប្រញាប់ដោលវាមួយៗនឹងពិបាកខ្លួន បំផុតព្រោះតែច្រកទ្វាររបស់ថេយ៍ ពិបាកដោតបញ្ជូលណាស់។
"អ្ហាក៎...ឈឺណាស់ជុង..អ្ហឹក..អូនឈឺណាស់..អួយ៎..
ឈប់ទៅ..អូនឈឺអូនលែងធ្វើឱ្យ" ថេយ៍ ស្រែកទាំងទឹកភ្នែក ទោះបីជាថ្នាំសម្រើបខ្លាំងដល់កម្រិតណាក៏មិនអាចទប់ទល់នឹងភាពឈឺចាប់មួយនោះឡើយ...។
"ទ្រាំបន្តិចទៅ...អ្ហឹស...ផ្លឹប!អ្ហា៎..."
"អាយយ៎...ឈឺ...កុំអាលកំរើកអ្ហឹកៗ...ឈឺណាស់ជុង" គ្រាន់តែនាយម្លោះដាក់ចូលភ្លាមធ្វើឱ្យរាងតូចចុកអួលនឹងលើកដៃខ្ញាំខ្នងរបស់រាងក្រាស់ បណ្ដាញឱ្យមានស្នាមម្រាមដៃពេញៗហើយខ្នងជុងហ្គុកក៏ហូរឈាមមករឹមៗដែល
"ហ៊ឹម !ទ្រាំបន្តិចទៅតិចទៀតក៏ស្រួលវិញហើយប្រពន្ធសម្លាញ់..សឺតត...អ្ហា៎សស...តឹងណែនណាស់...ពិតជាអស្ចារ្យណាស់ថេយ៉ុង..."ជុងហ្គុក ប្រើពាក្យសម្តីលួងលោមនឹងផ្អែមល្ហែមថ
ដើម្បី សន្តំចិត្តរបស់រាងតូច..ដោយឃើញគិតតែយំបែបនេះនាយក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ឱ្យប៉ះនឹងបបូរមាត់ថេយ៍ ហើយក៏កម្រើកអណ្តាតលូកលាន់ពេញក្រអូបមាត់គេចំណែកឯចង្កេះក៏ ឆ្លៀតកម្រើកតិចៗទៅតាម អារម្មណ៍តណ្ហានឹង ពុះកញ្ជ្រោល
"អ្ហា៎..អ្ហឹសស .." សម្លេងថ្ងូររបស់រាងតូច ពីភាពឈឺចាប់មកជា អារម្មណ៍ឡើងឋានសួន៌មួយ រំពេច
[ ផ្លាប់ៗ...ផ្លាប់ៗ] សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បានពន្លើសឡើង ធ្វើឱ្យ មនុស្សគៀកកើយដើរក្បែរបន្ទប់ក៏មានអារម្មណ៍ថា ព្រឺសៗចំពោះ សម្លេងមួយនោះដែល។
"អ្ហឹសស..អូនជិតចេញហើយ...ជុង.. Daddy... Jeon..shhhhh ..errrrrr" សម្លេងថ្ងូររបស់រាងតូច កាន់តែឮ ខ្លាំងៗទៅតាម ការសម្រុកនៃផ្ទៃខាងលើ
"ហឹមម..បងក៏ចឹងដែរ..អឹសស" ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏អុក3ដងផ្ទួនៗ បន្ទាប់មកក៏បញ្ចូលទឹកមេជីវិតចូលសេរីរាង្គកាយរបស់ថេយ៉ុងគ្មានសល់ ដោយហេតុថា អស់កម្លាំងខ្លាំងពេកជុងហ្គុកក៏ផ្តេច ខ្លួនគេងកើយទ្រូងរាងតូចដៃមិនទំនេរក៏ចាប់ច្របាច់គូថមូលក្លំរបស់រាងតូចបបូរមាត់ក្រាស់នៅតែបន្តរបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងព្រឺងៗរបស់ ថេយ៍ដោយឈ្លក់វង្វេង
"ហឹមម...អ្ហឹសស...អ្ហាស៎..." ភ្នែកបិទបបូរមាត់ថ្ងួចថ្ងូរ ដៃតូចក៏លើកទៅខ្ញាំសក់រាងក្រាស់ដោយអារម្មណ៍ ស្រើបស្រាល។
"បែរខ្នងទៅ..ប្រពន្ធសម្លាញ់ចិត្ត..." ជុងហ្គុកឈប់បន្តិច ហើយបង្រ្គាប់ បញ្ជារឱ្យថេយ៍បែរក្រោយ នឹងងាយស្រួលធ្វើកិច្ចការមនុស្សធំបន្តរទៀត...។
"ជុប៎ៗ...." ក្រោយពេលដែលរាងតូចបែរខ្នងបែបនេះរាងក្រាស់ក៏ងើបនឹងលុតជង្គង់នៅពីក្រោយហើយក៏ចង្កោងខ្នងឱនទៅ ថើបខ្នងរាងតូចតិចៗពីលើចុះក្រោមនឹង ពីក្រោយឡើងទៅលើ។
"ហុឹមម...ជុងហ្គុកដាក់ចូលទៅ...អូនត្រូវការបងប្តីសម្លាញ់" ពាក្យសម្តីផ្អែមល្ហែមឮចេញពីបបូរមាត់របស់រាងតូចហើយក៏ធ្វើឱ្យនាយញញឹមបិទមាត់មិនជិតផងដែរ។ ទើបសាប់កូនប្រុសខ្លួនឱ្យរឹងបែកសរសៃរជាងនេះទើបដោតទម្លុះល្អាងស្នេហ៍ដល់ចង្អៀតរបស់រាងតូចម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែម្តងនេះនាយមិនបានថ្នាក់ថ្នមដូច ដំបូងឡើយ ដោយហេតុថាថេយ៍ បានសុាំជាមួយវាហើយ ទើបនាយធ្វើវា ខ្លាំងៗអីបែបនេះ..។
"អ្ហឹសសសស" សម្លេងថ្ងួចថ្ងូររបស់អ្នកទាំងពីរក៏បាន ពន្លើស ឡើងម្តងទៀត កាយវិការក៏រស់រវើក គ្រែក៏ឮសូរសម្លេងប៉ះទង្គិចគ្នាចុះឡើងទៅតាមអ្នកទាំងពីរ...
"ផ្លាប់ៗ...អ្ហឹសសស..." នាយកម្លោះញញឹមយ៉ាងមានសេចក្តីសុខរក អ្វីនិយាយពុំបាននៅពេលដែលទទួលសេចក្តីសុខបែបនេះ...ចង្កេះកម្រើកខ្លាំងៗ ភ្នែកបិទត្រចៀកបើកស្តាប់សម្លេងថ្ងូររបស់អ្នកខាងក្រោមដៃទាំងគូរក៏ លើកមក ទះគូថថេយ៍ខ្លាំងៗ ធ្វើឱ្យ ក្រហមព្រឿងៗ ទៅតាមបាតដៃជុងហ្គុក...។
រហូតឈានមកដល់ម៉ោង4 ជិតភ្លឺទៅហើយ សង្គ្រាមស្នេហ៍មួយនេះក៏មិនទាន់នឹងអាចបញ្ឈប់ឡើង នាយនៅតែបន្តរធ្វើរហូតទាល់តែថេយ៍ អស់កម្លាំងនឹងសន្លប់បាត់ទើបនាយក្រាស់យល់ព្រមបញ្ឈប់វាហើយក៏ឱនទៅថើបថ្ងាសរាងតូចមួយដង្ហើម នឹងពោលឡើងដោយក្តីស្រឡាញ់ុ។
"បងស្រលាញ់អូន..ថេយ៉ុង វ៉ាងហ្សុី..ប្រពន្ធសម្លាញ់ចិត្តបង..សឺតត...គេងលក់សុបិន្តល្អណា...ក្រោកឡើង ចាំឈ្លោះជាមួយបង បន្តរទៀត" ជុងហ្គុក និយាយចប់ក៏ គេងលក់បាត់ទៅ....។

The continue Write Kim lin 💜👈 vote pg na jj