Şimdi korkularımızı geceye akıtma zamanı...
Bu gün şehri alevlerle saracağız.
Söylediğin onca şeyden sonra,
Böyle olduğum için benden nefret ediyorsun.
Yine de eski ideallerinden vazgeçmeyeceksin.
Geceleri okuman gereken şey satır aralarıdır.
Yolunu kaybettiğinde veya iğneyi tutamadığında...
Hepimiz ayrılığın şarkılarını söylüyoruz.
Ve hayatlarımızın ellerimizden akıp gidişini izliyoruz...
İlk gün böyleydi. Dünya'yı alevler içinde gördük.
Sanırım yağmur yağacak, kesin yağmur yağacak...
Burada, bir şehrin bu çökmüş akciğerinde,
Güneş ışığı yok. Güneş ışığı penceresiz bir odada...
Gerçeklerden uzak ve tutarsız iş adamları kendilerini asıyor
Ölü adamın kreşendosunu çalan şey bir müzik kutusudur.
İğne bir işarettir, herkesin geçmesi gereken bir kavşak gibi...
Güvelerin gölgelerinin duvarları süslediği loş bir koridor gibi...
Bu mesajı sil ve bu şehri yakıp kül et.
Ya bu mesajı sil ya da şişeyi okyanusa geri at.
Tüm tabelalarını parçala...
Tüm haritaları sil, adımı unut, yüzümü unut...
Çünkü yağmur yağacak biliyorum.
Kuvvetli bir rüzgar esecek,
Fırtına kopacak,
Ve asla bitmeyecek.
v
