"Kahvaltı hazır mı?"
Okuduğu kalın kitabı çalışma masasına bırakırken aşağıya doğru adımladı. Ağustosa birgün kala kendine gelen çocuk geniş odasından çıkıp aşağıdaki mutfağa yöneldi."Size.sadece.belirli.
Saatlerde.yemek.yediğimi. söylemiştim."
Uzun ve ince kadın tiz bir ses çıkardı."Üzgünüm Harry. Dudley arkadaşlarını çağıracağı için etrafı düzeltiyordum-"
"Banane Dudley ve arkadaşlarından Mrs.Evans?"
Eski soyadıyla hitap ettiği teyzesinin çıldırdığını bilmenin keyfiyle sırıttı. Yerine geçip baykuşlarla gelen postaları okumaya başladı."Dikkat çekmeye çalışan çocuk"
Diye mırınladı haberin ilk manşetini. Sırıttı ve diğer cümlelerı okudu"Alnındaki iz sadece fiziksel değil psikolojik olarak da zarar vermiş olan çocuk,Kim-olduğunu-bilirsin-sen'in geri dönüşü gibi saçmalıkları savuruyor."
Minik bir kahkaha atıp devam etti''Pekâlâ,erişkinliğe yetişmeyen çocuk bu kafayla daha ne kadar yaşar orası muama-"
Sözünü kesen durduramadığı kahkahasıydı. Arkasına yaslandı ve kahvaltıyı beklemeye koyuldu."Sadece birkaç tehtid ve gösteri ile sizi nasıl da süt dökmüş kedilere çevirdim Mrs.Evans?"
Mutfaktan gelen gürültünün bir süre kesilip derin bir iç çektiğini duydu."O şey olmadan da yapabildiğini bilmiyordum"
Harry dudaklarını birbirlerine bastırdı ve gözlerini yumdu."Benimle gurur duyman gerekmez mi? O şeysiz büyü yapan yaşıtlarım çok az"
Harry kadının tekrardan mırıntılarını duymazdan gelip gözlerini yumdu ve yaptıkları ile gülümsedi.Remusun gönderdiği mektup aklına birdenbire geldi.
'Merhaba Harry. Umarım teyzen ve eniştenle iyi geçinebiliyorsundur.'
Harry Remusu kırmak istemese de bu cevapı yazmıştı.
'Merhaba Remus. Umarım bakanlık ve sürünle iyi geçinebiliyorsundur"
Harry mektupların ilgisizliğine alışmıştı. Ondan gizli çevrilen oyunlara ve hayatını barındıran kararlardan habersizdi. Büyücülük dünyası tamamen onu yok sayıyordu. Ve Harry yok sayılacak biri değildi.
Yasadışı yollardan bulduğu uçuş tozuyla ve aynı şekilde bulduğu şöminesi ile birkaç kez Diagon yoluna uğramış,çoğu müfredatda olmayan kitaplar almıştı. Dudley kılıklı olmak için fazla zorlanmadığını fark ederken içindeki kabaran duyguya engel olamadı. Bazı şeyler kalıtsaldı ve sadece küçük birkaç uğraş ile ortaya çıkıyordu. Sevgili annesi ve iksir yeteneklerini anarken istediğini almıştı.
Dudley şeklinde eve dönerken teyze ve eniştesinin aldığı yüz ifadelerini görmüş ve kahkaha atmamak için kendini zor tutmuştu. Harry birkaç defa ikiliyi birbirlerine gizli parolalar belirlerken görmüştü. 16 yıllık kocasını veya karısını belirledikleri parolayla çözebilen çifte ne diyeceğini bilemiyordu.
Kendi içinde yaşatmaya ve büyüsünü geliştirmeye çalışan Harry Remus John Lupin adına gelecek Postasına abone olmuştu. Her ne kadar bir kurtadamın aboneliğinde sıkıntılar çıkaran Gelecek Postası,birkaç yüz kunt'a hayır diyememişti.
Kendisi hakkında yazılanlar,söylenenler ve diğer herşeyi takmamaya çalıştı sesizce. Bazıları kafaları uçurtacak kurgular kurup Cedric'i Harry'in kupa için öldürdüğünü belirtirken Harry sadece okudu iğrenç yazıları. Tek odağı ailesinin ve artık Cedric'in intikamını almak olan çocuk kendisini epey geliştirmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
E̶x̶c̶i̶t̶a̶t̶i̶o̶
General FictionHerşey 2 ağustos gecesine kadardı. Eğer Remus ve eğitimleri olmasaydı şu an hayata olmayacak çocuk için birçok şey değişmişti o gece. Cedric'in ölümünün ardından öyle yoğun bir psikolojiye giren çocuk kimse için önemli değildi. Ona verilen bir önem...