Hindi ko na alam kung anong gusto ko. Hindi ko na alam kung masaya pa ba ko. Palagi nalang! Palagi nalang ganto! Nasasaktan na ko e! Sobra kasing sakit!
Andami kong nalaman. Mga bagay na parang hndi ko naman kayang tanggapin. Mga bagay na hndi ko alam kung matatanggap ko. But it's just like lahat ng tao nagsasabi sakin na dapat tanggapin ko. Pero the fuck! Hndi ko kaya tanggapin!! Hndi ko kaya tong ganto. Hndi ko kaya!! Masyado tong masakit. Masyado sa part ko.
Palagi nalang. Palagi nalang akong echapwera. Palagi nalang akong iniiwan. Palagi nalang akong pangalawa. Palagi nalang ganto. Yung babalikan kasi alam na lagi akong nandito. Kasi hndi naman ako aalis. Kasi hndi naman ako mawawala. Pagkatapos gawin ung isang bagay, tska babalik sakin. Kase ano? Kase tapos na don! Kase mas inuna yon! Tangina masakit kase!!!!!!!!!
Hndi ako makapaniwala sa lahat ng nangyayari. Hndi ko akalain na magiging ganto. Bakit ba ganto?! I don't even know why I'm sharing this with anyone who's been reading this. Maybe kasi I want to escape. I want to escape reality na hndi ko masabi yung nararamdaman ko. Maybe in here, maririnig naman yung feelings ko. May makakaalam ng mararamdaman ko. Na kahit saglit lang pinagtuunan ako ng pansin dahil sa pagbabasa nito.
Ayokong mangiwan. Ayokong umalis. Kasi maraming madidisappoint. Pero the hell nasasaktan na ko. I want to find a person na hndi ako sasaktan. Yung taong hndi gagawa ng bagay na hindi nakakasawa. Kasi sa lahat ng nangyayari ngayon? Nagsasawa na ko. Paulit ulit nalang.
Sana ngayong pasukan, I can find a person that deserves me. Sana may makilala akong tao na uunahin ako. Yung priority ako. Yung hindi ako sasaktan. Please. I just want to find him..
