sevimli kaçak

Unutmak

"Buradayım" dedi "Artık hep yanındayım".Eli usulca saçımı okşamaya başladı.Tanıyordum ben sanki bu sesi bu dokunuşu.Etraf çok karanlıktı yüzünü seçemiyordum.Panikle çevreme baktım buraya nasıl gelmiştim ben.Adımı söyleyen sesler duyuyordum.Etraf vir anda değişmeye başladı.En son duyduğum ses "Seni bulacağım" oldu.Nefes nefese kendime geldim.Yanımda en yakın arkadaşım Miray dahil herkes vardı.Endişeyle bana bakıyorlardı.En çabuk kendine gelen babam oldu ve hemşireyi çağırmaya gitti.Neden buradaydım hiç bir fikrim yoktu.En son hatıladığım şey koştuğumdu.Sanki birinden kaçıyordum.Bu sırada Miray koluma dokundu.Kulağıma "Nasılsın canım?" diye fısıldadı.İyiyim anlamında başımı salladım.Babamda hemşireyi bulmuştu.Birlikte içeri girdiler.Kadın hayatımda gördüğüm en tatlı teyzeydi.Nasıl hissettiğimi sordu bende iyi olduğumu söyledim.Bizimkiler de pür dikkat konuşmayı dinliyorlardı.Onlara iyi olduğumu göstermek için gülümsedim.Hemşire doktora haber vereceğini söyleyerek odadan çıktı.Odada bir ölüm sessizliği vardı.Bu havayı bozmak için konuştum "Ben niye buradayım?".Odada hala sessiklik hakimdi.Annem konuşmaya cesaret edip "Küçük bir kaza geçirdin" dedi."Ne kazası?" dedim hemen çünkü hatırlamıyordum."Karşıdan karşıya geçmek isterken araba çarpmış ama hızlı gelmiyormuş zaten çevredeki insanlar hemen ambulansı aramış." Duyduklarım
bende şok etkisi yarattı ve bir kaç dakika konuşamadım.Miray bana sarılıp ağlamaya başladı.Belli ki çok korkmuştu.Ben de ağlamaya başladım ama nedenini bilmiyordum.Odadakiler bizi yalnız bırakarak dışarı çıktılar.Miray'la ağlamaya devam ettik.Ne kadar süre bu şekilde kaldık bilmiyorum ama doktorun gelmesiyle birbirimizden ayrıldık.Doktor Miray'ı odadan çıkardı.Beni muayene etti ve bugün akşam hastaneden çıkabileceğimi söyledi.Ailemi de bilgilendirmek için dışarı çıktı.Bir süre tavanı seyrettim,olanları hatırlamaya çalıştım.Ben bir şeyler hatırlamak için evrene mesaj gönderirken annemle babam yüzlerinde ufak bir tebessümle içeri girdiler.Yanıma geldiler ve ben ilk defa bir aile olduğumuzu hissettim.Benim kaza geçirmem herkesi kendine getirmiş hayatta önem verdiğimiz şeyleri hatılatmıştı bize.Sevgi gibi birlikte olmak gibi yaşamak gibi.Annem saçlarımı okşamaya başladı.Gördüğüm rüyayı hatırladım.Arabanın bana çarptığı zamanı ve kimden kaçtığımı."Olamaz" dedim."Geri mi geldin?"