ប៉ាក្មេកកំហូច ប៉ះ កូនប្រសាឆ្នើម

ភាគទី22: ខ្វះប្រុសមែន?

អ្វីដែលមនុស្សដូចជា ចនជុងហ្គុកចង់ធ្វើហើយគឺត្រូវតែធ្វើឱ្យបានសម្រេចមិនបានសម្រេច មានតែវិធីម្យ៉ាងគឺនាំកូនគេរត់។ចប់។
[ Shopping]
ថ្ងៃរសៀលនេះ ប្រហែលជា ត្រូវភ្លៀងបាក់មេឃហើយព្រោះតែ យ៉ុងហ្គីចេះជូនជីមីនមក លើសសម្លៀកបំពាក់នឹង ទិញរបស់ប្រើប្រាស់នោះ...ទាំងដែលពីមុនបដិសេធ នឹងលើកលេសថា ជាប់រវល់ធ្វើការ ។ ប៉ុន្តែរសៀលនេះដូចជាចំឡែកណាស់ដែលបានអូនជូនដើរលេងនោះ។
"Daddy...បងគិតថាមួយឆុតនេះសាកសមសម្រាប់អូនទេ?" ជីមីនចោទសួរទាំងញញឹម
"មិនស្អាតទេ!សិចពេក...ប្តូរទៅមិនអញ្ចឹងទៅវិញ" យ៉ុងហ្គីតបទៅវិញទាំងសម្លក់សម្លឹង ព្រោះតែស្អប់សម្លៀកបំពាក់ដែលជីមីនកំពុងស្លៀកពាក់វា មើលទៅ Sexyមិន ធម្មតាទេ ណាមួយទីនេះមាន មនុស្សច្រើនមនុស្ស ស្រលាញ់គ្នាប្រចណ្ឌ័ជារឿងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។
"មិនចង់...អូនពាក់អានឹងហើយ...អូនយកអានេះមួយ...អូនលមួយទៀតសិន" ជីមី និយាយយ៉ាខ្មើតទាំងមិនបានខ្វល់ខ្វាយជាមួយនឹងយ៉ុងហ្គីឡើយអ្វីដែលសំខាន់គឺផ្ចាញ់ផ្ចាលចិត្តគ្នានឹងគ្នាថែម ។
" ហឺយយ! ក្បាលរឹងឡើងដូចដែក" រាងក្រាស់មិនអាចឃាត់ឃាំងបាន មានតែបណ្តោយប៉ុណ្ណោះមាន ប្រពន្ធមួយក្បាលរឹងជាងដែកទៅទៀត កំពុងតែអង្គុយសុខៗក៏ស្រាប់ តែឬសម្លេងរបស់នារីម្នាក់ពន្លឺឡើងនៅចុងម្ខាង
"បងហ្គា?នេះបងនៅទីនេះដែរហ្ហ៎រ?អូននឹកបងណាស់ ដឹងទេ "នារីនោះនិយាយទាំងបញ្ចេញកាយវិការម្ញិកម្ញក់ដាក់ នាយក្រាស់
"អើ...ហើយលីលីមក ទីនេះធ្វើអ្វី?តែថាអូនចេញពីបងសិនទៅ..តិចងាប់ទាំងអស់ គ្នានៅនឹងឥឡូវហើយ" យ៉ុងហ្គី និយាយទាំង ព្យាយាមបេះដៃលីលីចេញទាំងពិបាកមើលទៅនាងតោងទាមនាយមិនឈប់ឡើយ។
"អត់ទេអូន នឹកបងណាស់អូនគ្រាន់តែចង់ឱប បងឲបាត់នឹកប៉ុណ្ណោះ" លីលីនិយាយវិញទាំងធ្វើតួរកំសត់
"មិនបានឡើយ...!ចេញទៅ...ប្រយ័ត្នខ្ញុំមិនបានតឿនណា" នាយកំលោះនៅតែព្យាយាមនិយាយពន្យល់ដល់នាង ប៉ុន្តែមើលទៅនាងដូចជាមិនចង់ស្តាប់ឡើយថែមទាំងផ្គើនថែមទៀត
"អត់ទេ!បងហ្គា...អូន ពិតជានឹកបងខ្លាំងណាស់ហេតុអ្វីក៏បងសោះអង្គើយជាមួយនឹងអូនខ្លាំងម៉្លេះបងយ៉ុងយ៉ាងណាក៏យើង ធ្លាប់ស្រលាញ់គ្នាដែរណា" លីលី និយាយទាំងអន់ចិត្ត
"WHAT???? អ្នកណា ស្រលាញ់នាង?គិតតែឯងចេញទីនេះទៅបើមិនចង់មុខអាក្រក់" យ៉ុងហ្គី និយាយទាំងក្រោកឈរអស់មួយកម្ពស់ ទាំងតែដឹងហើយគ្រប់យ៉ាងវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍មួយប្រើ នឹងតណ្ហានាំមុខប៉ុណ្ណោះវាគ្មានឡើយសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ ។
"ចុះបងក្រែងនិយាយថាស្រឡាញ់អូន?ពាក្យទាំងអស់នោះនៅកន្លែងណាឬមួយក៏នៅលើគ្រែទេ?" លីលីក៏ស្រែកទៅវិញ ធ្វើឱ្យសំឡេងរបស់នាងឮទៅដល់ជីមីនដែលកំពុងនឹងលខោអាវ
" មានរឿងអ្វី...ធ្មប់ណាអីក៏ស្រែកខ្លាំងៗ ម្ល៉េះ?"ជីមីន ដើរមកទាំងនិយាយពាក្យសម្តីឌឺដងដាក់លីលី យ៉ុងហ្គី ក្លាយជាមនុស្សខ្លាចប្រពន្ធមានណាក៏រត់ទៅ ពួននៅក្រោយខ្នងរបស់ជីមីន
"ឃើញទេ?ប្តីខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ ខ្លាចធ្មប់នៅម្តុំនេះដែល" ជីមីន និយាយទាំងញញឹមចុងមាត់ហើយក៏ជំហានមួយៗទៅកាន់ លីលី។
"គិតហ្ហេស៎?ថា យើងខ្លាចអាខ្ទើយដូចឯងនោះ...បើខ្លាំងណាស់ក៏ចូលមក បើខ្លាំង" លីលី និយាយទាំងបោះកាបូបទៅ ម្ខាងហើយក៏បួលដៃអាវត្រៀមប្រយុទ្ធ ដណ្ដើមប្តីរបស់គេ
"អើ...បើគិតថា ខ្ញុំនេះជា ខ្ទើយហើយក៏បាន...យើងនឹង ឱ្យនាងស្គាល់ឱ្យច្បាស់ថា អាខ្ទើយនេះ...ខ្លាំងដល់កម្រិតណា" ជីមីន មិនណយ៎ឡើយក៏រុញយ៉ុងហ្គីទៅម្ខាង ចំណែកឯមនុស្សគ្រប់គ្នាមានតែចាំមើលចាំថត សកម្មភាពរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។
"ចូលមកស្មាន Me ខ្លាច Youមែន?...ផាច់...អាយយយ៎...យើងមិនទាន់ត្រៀមខ្លួនឡើយ...ផាច់ៗ...អួយ៎...លែងសក់យើងភ្លាម...ឈឺណាស់...អួយ៎...ព្រូស...អ្ហក៎...ឈឺណាស់..." ដោយសារតែធុញទ្រាន់និងពាក្យសំដីនិយាយអត់បានការរបស់លីលីពេក មានណាជីមីនក៏ចាប់ទះយកៗនៅឆ្លៀតចាប់បោចសក់ឡើង ត្រឡប់ត្រឡិនពេញនឹងហើយចុងក្រោយក៏ធាក់នាងមួយជើងបណ្តាលឱ្យស្រីស្រស់ស្អាតដួលផ្កាប់មុខយ៉ាងស្អាត។
"យ៉ាងម៉េច?មើលមុខយើងបែបនេះ ចង់ត្រូវទៀតហ្ហេស៎?បើចង់ ខ្លាំងណាស់ក៏ចូលមក "ជីមីន និយាយឡក់ឡើយឌឺដងទៅកាន់នាង
"អាយយយ៎...បងយ៉ុងហ្គី...ជួយអូនផង...ហុឹកៗ..." លីលី មិនអាចធ្វើអ្វី ជីមីនបានទើបបែរមករកជំនួយពីរាងក្រាស់ ធ្វើឱ្យនាយកម្លោះមើលមុខជីមីន ហើយក៏និយាយ
"ជីមីន..បានហើយ..មនុស្សច្រើនណាស់..ខ្មាសគេ" យ៉ុងហ្គីនិយាយទាំងលួងលោមរាងតូច
"ខ្មាសស្អី?បើវាជាស្រីមក ឱ្យដៃប្តីរបស់គេ នៅសាធារណៈបែបនេះចុះមិនគិតនឹងមិនខ្មាសផង?ស្ត្រីគ្មានមាយាទ...រូបកាយស្អាតតែចិត្តកខ្វក់កំណាចមិនល្អមិនបូរិសុទ្ធ.." ជីមីន
"អាយយយ៎...ឯងដៀលយើង" លីលី
"អូររ៎!ទេៗ...ខ្ញុំមិនបានដៀលឡើយប៉ុន្តែគឺដាក់នាងចំកណ្តាលមុខទៅវិញទេ...ស្ត្រីមាយាទអន់..បើខ្វះប្រុសណាស់ក៏បាន...ចាំឱ្យ អ្នកថែសួនខ្ញុំរំងាប់តណ្ហានាងក៏បាន..អ្ហា៎...ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាមិនអាចឡើយមើលទៅ...ព្រោះថាអ្នកមើលថែសួនខ្ញុំក៏ ឆ្អើមនាងដែរ តោះប្តីទៅវិញ...អស់អារម្មណ៍ហើយ...អររ៎...កុំភ្លេចយកអីវ៉ាន់ទៅភូមិគ្រឹះផង ..បាយៗស្រីស្អាតតែ រូបកាយ" ជីមីន មិនទុកមុខឡើយពាក្យសម្តីបាញ់ចំកណ្តាលដើមទ្រូង របស់លីលី ធ្វើឱ្យនាង ស្តាប់ហើយក្អួតឈាម ទាំងកាកៗ ចំណែកឯអ្នកនៅទីនោះក៏មានភាពខ្លាចញញើតនឹងជីមីនដែលមិនលើកលែងមីនយ៉ុងហ្គីដែលជា អ្នកបង្ករហេតុរឿងនេះ ឱ្យកើតឡើងមក។
"អាយយយ៎...អាចង្រៃ" លីលីស្រែកមួយអស់ សម្លេងដែលនាងខឹង បើមិនបាន ស្រែកទេ ធានាថានាងនឹង កកស្លាប់ជាមិនខានឡើយព្រោះតែខឹង។
"អ្នកនាងចា៎ស!បើចង់ស្រែកណាស់ក៏អញ្ចើញទៅស្រែកនៅក្រៅព្រោះទីនេះមិនមែនជា ផ្ទះអ្នកនាងឡើយ" បុគ្គលិក
"ពួកកកក...ឯងងងងងងងងង...." លីលី ប្រៀបនឹង ស្រែកម្តងទៀតទៅហើយប៉ុន្តែក៏ត្រូវ បុគ្គលិកចេញមក4នាក់ទៀត មើលទៅទឹកមុខម្នាក់ៗ គឺកាចណាស់...ដោយឃើញសភាពការណ៍មិនស្រួលទើបនាងសម្លក់ហើយក៏ដើរចេញទៅបាត់...។
"ហឺយយយយ! ចង្រៃណាស់វើយយយយ...មិនគួរណា....ផាំង...អ្ហឹក៎..." លីលី ចេញពីផ្លូវមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងក៏ត្រូវឡានបុកបណ្ដាលឱ្យនាង ស្លាប់ភ្លាមៗ ប៉ុន្តែអ្នកដែលបង្កើត ហេតុនេះគឺមិនមែនជីមីនឡើយ...គឺមនុស្សទៀត....។
" ហឺសសស! ងាប់ឱ្យបាត់ទៅ កុំឱ្យចេះតែដណ្ដើមប្តីរបស់គេពេក" នាងនិយាយ ទាំងដែល គ្មានអារម្មណ៍អ្វីបន្តិចក៏ ប្រញាប់ប្រញាល់បើកឡាន ចេញទៅ ព្រោះថា ខ្លាចមាន នរណាមកឃើញ។
(នេះហើយ លិទ្ធដណ្ដើមប្តីគេតាស៎ពាស)

The continue vote pg na