Chapter 1

20 2 0

by VenatrixHuntress26

by VenatrixHuntress26

🖋️CHAPTER 1

"Tita ! Im hereeeee !" she keeps on squealing in a sing-song child-like voice while waving 2 paper bags of food . "Titaaaa , Nasaan ka ba ?". hinagod niya ng tingin ang kabuuan ng silid ngunit hindi niya pa rin ito nasulyapan .

"Look , Tita , I had brought you're favorite oh ". pagapapatuloy niya na parang kinikilig niyang sambit. Napailing na lamang siya na bahagyang may sinusupil na ngiti sa mga labi habang ihinahain sa mesa ang mga pinamili niyang pagkain kanina .

"Hmmm... Ang bango" sambit niya , as the aroma of the newly cooked food invaded her nostrils . "Siguradong matutuwa nito si Tita " she softly murmured .

Simula kasi pagkabata pa lamang niya ay dito na talaga siya nanahanan kay Tita Aida niya . Summer is an orphan child actually , kinupkop lamang siya ng kaniyang ina-inahan na si Nanay Belen, kapatid ng kaniyang Tita Aida .

Ayon pa nga sa kuwento ni Nanay , clealy as she remember . It was Summer's Sunday Dawn , her Nanay use to attend Early masses , nakagisnan na kasi niya ito and that time she was about to leave the church , but suddenly she heard a mournful cry , to figure who is it . Hinanap siya nito and luckily she found her , it was her as an infant .

But sadly, she already passed away . Heaven took her already as young as she was a mere 5 year-old . Tandang tanda pa niya kung ilang balde-balde ng luha ang kaniyang itinangis at ihinikbi sapagkat tunay ngang napalapit at napamahal na siya rito . She doesn't even wanted to leave the cem*tery sa kaalamang naroroon ang kaniyang Nanay na baka tinatago lang siya roon mula sa kaniya .

She dressed , feed and took care on her like her very own . Cradle her and read her favorite story to sleep . Sang her sweet music melodies , caressing her gently and never fails to tell her how much she loves her . she giggles

She heaved a sigh " Nakakamiss guinitain , it seemingly justifies a sweet escape and still a vivid dream for her . " It actually pains her on how to accept it , at first she's asking " How do I'm going to move forward ?"she softly murmured. Yun ang nakaraan na alam niya sa sarili niya na parang sugat na hindi kailanman maghihilom .

Ngunit kalakip nito , she also knew it too well na kailangan niyang bumangon , "I needed to be strong." "that's one of the lesson she'd taught me." " My Nanay Belen wouldn't be happy for sure , kung hahayaan kong mananahan at ikulong ang sarili buhat ng nakaraan . "

Ngunit hanggang ngayon , hindi parin niya maiwasang isipin. "Bakit kaya ako iniwan ng tunay kong mga magulang ?" "Hindi kaya nila ako mahal kaya ipinamigay ako nila ?"
"Do leaving me alone , corresponds validity from their reasons ?" "Am I not enough for them ?" or else , "paano kung ganito ang nangyari ?"

Napakaraming namumuong what-if's sa kaniya . She's full of questions , she's even asking her entire being , but she also knew na as for the moment no one can yet give her definite answer .

Naramdaman niyang namasa ang kaniyang mga mata . Agaran niyang tinuyo ang mga iilang butil ng likido sa porma ng mga luha na dumaloy sa kaniyang pisngi na nasundan ng munting paghikbi .

Still on the midst , wala sa sariling napadako ang tingin niya sa mga pinamiling pagkain . Dragging her out from her daydream . She quickly stops sobbing .

"Tita , Mayroon po ritong pancit at bibin- " . Tinangay na ng hangin ang iba pa niyang sasabihin , as the very moment she set foot at her Tita Aida's room , sinalubong siya kaagad ng tumilapon na picture frame at iba pa niyang kagamitan na inihagis ng kaniyang Tita Aida .

Bigla siyang napahiyaw sa gulat at napaigtad sa takot . Pinasadahan niya ng tingin ang paligid . Fragmented glass frame pieces shattered on the floor creating a cracked sound , clamoured throughout the room's vacancy .

Few long moment of deafening silence reigned for seconds . She froze , she shivers frantically , her eyes are transfixed on the frame . A lonely tear slid gently from her eyes . As it gradually turns involuntarily streams , cascading down to her cheeks while her mouth still agape in shock state .

"NOOOOOOOO! " ang tanging salita lamang na namutawi mula sa kaniya . She can't find words to use . Her lips…her lips are trembling . Maraming namumuong katanungan sa kaniya , but she's incapable... she's inaudible...

Napaluhod siya ng biglang bumigay ang kaniyang mga tuhod . Napasapo na lamang siya sa bibig . "No,no,no , this is just a mere plaque of nightmare". habang namamalisbis at patuloy ang masaganang pag agos nang kaniyang luha .

Isa isa niyang pinagpupulot ang nga nabasag na parte ng picture frame , mas napahagulgol pa siya ng makitang punit-punit ang tanging larawan na iniwan sa kaniya ng ina .

"Ti-tta" naguguluhang binalingan niya ito , pain is visible in her pale brown eyes . "Ba-k-it ? " , inihilamos niya ang kamay sa mukha . "A-ano ba-a ang gi-nawa ko , ba-kit ? " garalgal at nanginginig niyang tanong rito.

Nanlilisik ang mga matang pinasadahan siya nito ng tingin at sinabunutan " HALIKA NGA RITONG BABAE KA ! LETSE KA ! BALAK MO BA KAMING GUTUMIN HA ! BAKIT NGAYON KA LANG ! ANONG ORAS NA ! BAKA NAKAKALIMUTAN MO , HINDI KA SEÑORITA RITO NA KAHIT ANONG ORAS GUSTUHIN MO UUWI KA ! MAY MGA HUGASIN AT LINISIN DOON , YUN ANG ATUPAGIN MO ! HINDI YUNG MAKIKIPAGLANDIAN KA LANG SA LABAS ! UWI PA BA TO NG ISANG MATINONG BABAE ! ANO NALANG ANG SASABIHIN NG MGA KUMARE KO , NA MAY AMPON AKONG MALANDI AT HALIPAROT ! "

"Ara-y , Ti-ta na-man , Ara-y nasa-sak-tan po ako , ta-ma na " habang nagpupumilit siyang nagpupumiglas sa mahigpit na sabunot nito sa kaniyang buhok . "

"Tama lang yan ng magtanda ka naman " piningot siya
"PINATULOY KITA RITO HINDI DAHIL NAAAWA AKO SAYONG BATA KA , KUNDI PARA PAGSILBIHAN KAMI DITO ! "
"Tita naman , ano bang mga pi-nag-sasabi niyo ?"

"Ma , tama lang yan . Grabe ang harot masyado . Pati ba naman si Khael doon sa may unahan ng eskinita nilalandi. Dikit ng dikit nakakairita . Well tandaan mo to ! HE'S.ONLY.MINE. , Damnit !" matinis at maarteng saad ni Nathalie, anak ng Tita Aida , she was also same age as her ; hindi niya manlang namalayan na nakapasok na pala ng silid .

Nag-angat siya ng tingin " Ano ?nilalandi k-ko ? , care to explain huh ? eh ni hindi nga ako lumalapit sa kaniya , maski makipag-usap sa kaniya hindi ko ginagawa ! Bakit hindi niyo manlang ako maintindihan na habang palaging kayo ang iniintindi ko ! she tried to smile but falters.

"Nagpapakahirap akong igugol ang oras ko sa pagtratrabaho , para may makain ta--yo pumiyok pa ang tinig niya dahil narin sa pag-iyak .

"Halos magkanda-ugaga ako sa pagkayod at pagtratrabaho ". Ti-ta , Ba-k-it ?, Bakit hindi niyo manlang ako maintindihan , hindi nga ako ganoong klaseng tao ! May dignidad akong pinangahahawakan ! Kung nagabihan man ako ngayon paumanhin ! Dahil hinintay ko pa ang suweldo mula sa amo ko na para naman may makain tayo !

Niyakap niya ang punit na larawan habang namamalisbis parin ang mga luha "Bakit ba kailangan niyo tong gawin , ha ? Hindi pa ba sapat ang mga ginagawa ko ? Ito na ngalang ang tanging ala-alang iniwan sakin ni Nanay , sinira niyo pa ? ang tanging inspirasyon k-o ". Summer's voice are fragile while her eyes held vulnerability .

"Ay aba lumalaban ka na ha ! Yan na ba ang pinagamamalaki mo ? Kakarampot mong suweldo ! Ito ? Tinaasan siya ng kilay , Letse naman , Summer ! MABUBUHAY BA TAYO NIYAN , EH HINDI NGA YAN SAPAT SA PANG BARAHA KO , MGA BAYARAN AT UTANG HA ?! Napaigtad siya sa lakas ng boses nito "Ano ba kasi ang naisip ng magaling kong kapatid at dinala-dala ka pa dito ?"

Hinatak siya nito palabas sabay tapon ng mga gamit niya . " IKAW , LUMAYAS KA DITO ! AT ITO TANDAAN MO , WAG NA WAG KANG MAKABALIK-BALIK NA RITO ! WALA AKONG PAKIALAM KUNG SAANG LUPALOP AT ISKWATER KA MANIRAHAN ! LAYAS !