Γεννημένοι Νικητές

7. Αποφεύγοντας την παγίδα

Δεν ήμουν συγκεντρωμένη στη δουλειά μου στο θέατρο. Κάθε τόσο ερχόταν στο μυαλό μου η συνάντηση με εκείνο τον νεαρό.

Δεν περίμενα να έρθει για να μου ζητήσει συγνώμη. Ίσως όντως να είχε μια κακή μέρα και να ξέσπασε πάνω μου. Είχα πολλές κακές μέρες στο παρελθόν, μόνο που εγώ δεν μπορούσα να ξεσπάσω σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου.

-«Δεσποινίς, που είναι η θέση μου;» μια γυναικεία φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου και αμέσως την οδήγησα στη θέση της.

Έπρεπε να πάψω να τον σκέφτομαι αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσα. Εκείνα τα κρυστάλλινα μάτια σαν παγωμένη επιφάνεια λίμνης, ήταν τόσο καθηλωτικά, είτε ήταν θυμωμένος, είτε είχε εκείνο το παιχνιδιάρικο ταπεραμέντο.

Παρόλο που έμοιαζαν ψυχρά και απρόσιτα, ήταν γεμάτα συναίσθημα. Εξέπεμπαν ξεκάθαρα το θυμό, τον ενθουσιασμό, την απολογία, την πονηριά και την ευδιαθεσία. Γιατί μόνο εγώ ήμουν σαν ένα κομμάτι παγόβουνου;

Έμοιαζε με την Μαρίλια στο πόσο εύκολα εξέθεταν τα συναισθήματά τους και αυτό με έκανε να νιώθω άβολα και μαγκωμένα. Κι όμως δεν μπορούσα να ξεχάσω εκείνα τα μάτια.

-«Μοιάζεις αφηρημένη, Λίβι. Τι σου συμβαίνει;» άκουσα τη φωνή του Άλεξ. Είχε μόλις τελειώσει και θα επιστρέφαμε μαζί στην πολυκατοικία.

-«Τίποτα σημαντικό.» απάντησα. Δεν ήταν όντως σημαντικό, όμως είδα μια έκφραση θλίψης στο βλέμμα του.

-«Μια παρεξήγηση που διευθετήθηκε.» συμπλήρωσα.

-«Όμως πότε θα διευθετήσεις την παρεξήγηση με την Μαρίλια;» με ρώτησε.

-«Γιατί υπάρχει παρεξήγηση; Της εξήγησα ήδη ότι δεν πεινούσα πολύ.»

-«Λίβι, η Μαρίλια σε θεωρεί φίλη της και ο μόνος τρόπος που θεωρεί ότι μπορεί να σε ευχαριστήσει, είναι μέσω της φροντίδας που μπορεί να σου προσφέρει. Μια φροντίδα που δεν αποδέχεσαι.»

-«Γιατί είναι τόσο περίπλοκο; Απλά δεν πεινούσα.»

-«Ακόμη δεν καταλαβαίνεις.» αποκρίθηκε αναστενάζοντας.

Όμως ένιωθα να ασφυκτιώ ξανά. Γιατί έπρεπε να καταλάβω; Γιατί έπρεπε να αναγκάσω ξανά τον εαυτό μου σε αυτό που μου επέβαλλαν οι άλλοι;

Ήμουν ευγνώμων στην Μαρίλια για την φιλία και την φροντίδα της, αλλά υπήρχαν πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω, παρά τις καλές της προθέσεις και ένα από αυτά ήταν ότι δεν έτρωγα πολύ.