Part 15

366 22 0
                                    

Zawgyi code

"ငါ...ျပန္..ေတာ့..မယ္..ေအ့"

"ရရဲ့လားကိုေအး…ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပို႔ရမလား"

"ရတယ္...ငါမမူးေသးဘူး"

ရီေဝေဝျဖစ္လာတည္းကရပ္လိုက္ရင္အဆင္ေျပျပေလမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္မယ္ဆိုေသာျငားလည္း မရပ္တန႔္ခဲ့ေပ…။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ပုလင္းမ်ွေသာက္လိုက္ေလေတာ့ေျခလွမ္းက
ယီးတီးယိုင္တိုင္ျဖစ္ေနေလ၏။

မသိရင္ႏွစ္ခ်ိဳ႕ယမကာလုလင္ႀကီးအလားထင္ရေပမဲ့ဒါဟာလြန္ခဲ့ေသာလအနည္းငယ္ကအထိ ဘီယာဟာခ်ိဳသလား
ခါး​သလားေတာင္မသိတဲ့လူဟုဆိုရင္ ယံုႏိုင္ၾကပါေလမလား။

အရိွန္ျပင္းျပင္းကားသံႏွင့္အတူသဒၶါေအးရဲ့ကိုယ္ဟာလြင့္တက္သြား၏။ေျခေထာက္ကနာသြားေသာ္ျငား တိုက္ေျပးသြားတဲ့ကားနံပါတ္ကိုမွတ္မိလိုက္တယ္။ မူးေနေပမဲ့သတိလက္လြတ္ေတာ့မျဖစ္ခဲ့ေပ။

*ဦးလင္းေရာင္ရယ္....*

လမ္းကလူရွင္းတာမို႔ကားတိုက္ခံရေပမဲ့ထူသူေတာင္မရိွေပ။ ကိုယ့္ဘာသာေျဖးေျဖးခ်င္းထလိုက္တယ္။ဒီအမႈက တရားခံဘယ္သူမွန္းသိေပမဲ့တိုင္ခ်က္ဖြင့္လိုစိတ္မရိွေပ…။

ေျခေထာက္ကနာလြန္တာမို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းထကာလမ္းေလ်ွာက္သြားလိုက္တယ္။

"အားးးးးးးး"

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္လဲက်သြား၏လႈပ္ယွက္ဖို႔ေတာင္အားမရိွေတာ့ေခ်…။ဦးလင္းေရာင္ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားနဲ႔တိုက္သလဲ ကၽြန္ေတာ္မေမးမိေတာ့ဘူး သူလဲသိသင့္သေလာက္သိထားလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ့…။

"အစ္ကို… ကၽြန္ေတာ္ကားတိုက္ခံရတယ္"

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ကားနံပါတ္ေရာ မွတ္မိလား"

"ဦးလင္းေရာင္"

"ဘာ"

အစ္ကိုကအံ့ဩသြားသေယာင္ထင္ရေစသၫ့္အာေမဍိတ္သံေဆာင္ေလေသာစာတစ္ေစာင္မ်ွသာပို႔၏။ တကယ့္လက္ေတြ့တြင္စိတ္ပူပါေလမလားကၽြန္ေတာ္မသိေခ်…။

"ေဆးေသခ်ာလိမ္း လူေရာဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"

"ဟင့္အင္း…ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္"

ခိုနားရာ (အပိုဆု) CompletedWhere stories live. Discover now