-yook olamz hayır hayır benim babam sen deilsin annemde sen.deilsin bn sizin çocuğunuz deilmiyim inanmıyorum size inanmıyorum. Bn sizi bırakamam oraya gidemem siz bnm babam ve annem siniz.hıçkırıklı ve ağlamaklı olan sesimle.
+bak meliscim cnm bnm ama artık sen 17 yaşındasın ve artık bunu solememiz gerekiyo senin artık gitmen gerekli biz annenle yut dışına çıkıcaz ve artık sende kendi ailenin yanına gidiceksin onlar seni bekliyorlar lütfen üzme bizi.
-bukadar kolaymı vazgeçiyorsunuz benden beni istemiyormusunuz bn seni ve annemi nasıl bırakırım baba bnde geliyim sizinle yurtdışına valla bak kendim çalışır size yük olmam ama bni bırakmayın lütfen lü-tfennn.
+Bak kızım ben senin annen olmaktan okadar gurur duydum ki aynı şekilde babanda ama seni bekleyen bir ailen var sen artık 17 yaşında genç bir kız oldun. bunu sana solememiz gerekiyordu. Asla ama asla senden vazgeçebileceğimizi düşünme. bn senden nasıl vazgeçiyim vazgeçseydim seni buzamana adar büyütmezdim güzel kızım ama artık gitmen gerekiyo istanbulda annen,baban ve yeni hayatın seni bekliyo bebeyim yarın uçak biletini aldık ve gidiyosun ama biz seni herzaman arıycaz seni unutmıcaz hayatım.
-Hayır hayır anlamak istemiyosunuz bu kadar kolay olabilecinimi sanıyosun anne yeni hayat diyosun o hayata girmek istemiyoeum anne bn halimden çok memnunum konuşun o adamla kızımız gelmek istemitormuş diyin lütfen lütfenn.
+yeter artık melis sana gideceksin dediysem gidiceksin bizde seni bırakmaya okadar meraklı deiliz anlasana artık senş istanbulda bekleyen bir ailen var aen onların kızısın. Ses tonuna hakim olmadan babam bana bağırmıştı. Babam bana bağırmıştı saçımın teline zarar gelsin istemeyen babam.
Hemen yukarı çıkıp odama girdim valizimi çıkartıp kıyafetlerimi teker teker yerleştirdim.bir yandan ağlaaklı plan sesimle konuşmaya çalışıyordum
-madem bnden bukadar kurtulmak istiyorsumuz hay hay gidiyorum işte mutlu olun yurtdışına çıkın armayın bidaha beni yalvardım yakardım size bnde geliyim bırakmayın bile hatta okumaz çalışordım onlara yük olmazdım ama madem istiyolar gitmemi istanbula yeni hayatıma yeni aileme yeni okulıma merhaba.
Valizimde hazırlandıktan sonra hemen üstümü deiştirip yatağıma girdim gözlerimi ne kadar kapatsamda uyuyamıyordum babamın bana bağırma ses tonu kulaklarımd yankılanıyordu babam bana ilk defa bağırdı. Bu düşüncelerimden sıyrılıp neden gerçek ailemin beni bıraktığını düşünmeye başladım. Acaba neden?durumlarımı yoktu?istenmeyen çocuk? Veya bu ailemin çocukları olmuyıdu ve beni onlara mı verdi ? Hayat hep soru işareti bikerede nokta ile bitse. ne olucak olsun artık yeni aileme alışmaya çalışıcam mecburr.
İşığımı kapatım huzursuz bir uykuya daldım.
