"ΝΑ ΠΑΜΕ Σ' ΕΝΑ ΜΠΑΡ ΝΑ ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ!"
ΔΕ ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΨΕ Η ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥ ΜΟΥ. Ο ΚΑΡΙ TAYLOR ΕΒΡΙΣΚΕ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Ή ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΗΤΑΝ Η ΑΦΟΡΜΗ. ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ.
"ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕΘΥΣΙΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ".
"ΕΛΑ ΤΩΡΑ, ΕΥΑ!"
ΚΑΘΙΣΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΕΝΑ ΑΠ' ΤΑ ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΞΕΠΑΚΕΤΑΡΑΜΕ, ΩΣΤΟΣΟ ΔΕΝ ΕΔΕΙΧΝΕ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΗΤΑΝ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΣ. ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΗΛΟΣ, ΜΕ ΣΚΟΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ, Ο ΚΑΡΙ ΗΤΑΝ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΚΟΥΚΛΟΣ. ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΖΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΟΣ.
"ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΚΝΙΠΑ, ΕΥΑ", ΕΠΕΜΕΙΝΕ. "ΜΟΝΟ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΑΚΙΑ ΚΡΑΣΙ. ΠΑΜΕ ΝΩΡΙΣ, ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ HAPPY HOUR, ΚΑΙ ΓΥΡΝΑΜΕ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΟΧΤΩ."
"ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΩΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΗΣΩ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ", ΕΙΠΑ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟ ΦΟΡΜΑΚΙ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΑ.
"ΤΟΤΕ ΠΕΡΠΑΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ", ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥ ΦΡΥΔΙ ΚΙ ΕΣΚΑΣΑ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ. ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΟΜΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΝ ΕΒΛΕΠΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΕ ΓΙΓΑΝΤΟΑΦΙΣΕΣ. ΗΤΑΝ ΚΟΥΚΛΟΣ Ο,ΤΙ ΓΚΡΙΜΑΤΣΑ ΚΙ ΑΝ ΕΚΑΝΕ.
"ΤΙ ΛΕΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΥΡΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ?" ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ. "ΑΝ ΤΗ ΒΓΑΛΩ ΤΗ ΜΕΡΑ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ".
"ΚΛΕΙΣΑΜΕ. ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΑΣ ΚΟΥΖΙΝΑ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΩ ΓΙΑ ΒΡΑΔΥ."
"Α...." Ο ΚΑΡΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΑΛΛΑ ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΧΑΛΙΑ. "ΤΕΛΕΙΑ", ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΑ.
ΦΥΣΗΞΕ ΜΙΑ ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΜΠΟΥΚΛΑ ΑΠ'ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΠΛΑΤΙΑ. "ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΘΑ ΣΚΟΤΩΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΧΑΛΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ."
ΒΓΗΚΑ ΑΠ' ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΒΙΑΣΤΙΚΗ, ΔΙΑΤΗΡΏΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΤΟΥ. ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ ΣΤΟ ΘΥΡΩΡΟ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΛΟ ΚΕΦΙ. ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΤΑΝ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΝ. ΗΜΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΑΠΛΩΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΣΑΝ ΝΤΙΕΓΚΟ ΦΑΝΤΑΖΕ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ. ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ, Η ΜΙΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΑ ΤΕΜΠΕΛΑ, ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΝΑ ΣΦΥΖΕΙ ΑΠΟ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ ΜΙΑ ΣΟΦΙΤΑ ΣΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΑΠΕΡ ΓΟΥΕΣΤ ΣΑΙΝΤ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΡΙ ΓΙΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟ, ΘΑ ΕΝΙΩΘΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕ ΑΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ. Ο ΘΥΡΩΡΟΣ ΜΕ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΓΕΙΣΟ ΤΟΥ ΚΑΠΕΛΟΥ ΤΟΥ. "ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΡΑΜΕΛ. ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΤΑΞΙ?"
