Ay gökyüzünde yükselmişti; fakat kara bulutlar önünü kapatmak üzere yaklasiyorlardi.
Topladıkları karlarla ağırlaşmış bulutlardi bular. Umursamaz ve umutsuz bir halde karlı yollarda arabayla ilerlerken bu bulutları izliyordum. Bulutların aceleyle önünü kapatmak için ona doğru yaklaştığı ay, durtulerimi tehdit eden kargasayi yansıtıyor gibiydi ve ayi önüme alarak nereye gitigimin fatkinda olmadan ilerlemeye devam ettim. Ta ki asina oldugum bir kac yol tabelası beni eve götürecek en uzun yoldan gittigimi ve hic fark etmeden kasaba lokalimiz olan Fisilsayan Çamlar'ın bölgesine gireceğim konusunda uyarana dek. Ben mi sectim bu yolu? Yoksa atim mı? Çünkü o ve ben bu yolu cok kez geçmiştik ve onun mevsimi bittigini ve lokalin kapandığını bilmesine imkan yoktu.
