Sunod sunod ang mga luhang nagsi landasan sa aking pisngi nang marinig ang paborito nating kanta. Dahan dahan akong naglakad habang tinititigan ka. Napaka gwapo mo sa suot mong puting polo, nakaayos ang buhok mo na talagang gustong gusto ko. Namumula na ang ‘yong mga mata na para bang pinipigil mo ang ‘yong mga luha. Agad kitang nginitian ngunit alam kong kita sa aking mga mata ang sakit. Sakit dahil sa nangyari sa ating dalawa.
•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•flashback•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•
“Will you marry me?” naluluha ako habang nakatitig sa mukha nyang namumula. Agad nya akong niyakap ng mahigpit ng tumango ako sensyales na punapayag akong pakasalan sya.
He's my long time boyfriend, Zandrik Montezales. 6 anniversary namin ng mag propose sya at alam kong he's the one for me. Masaya ang pamilya namin sa plano naming pag s-settle down.
We planned everything, we choose our favorite color for our wedding theme. A white and red rose for our wedding flowers and bouquet. A white wedding gown for me and a red gown para sa mga abay. Our team song for our wedding ceremony. A human size wedding chocolate cake. We planned it well.
2 days before our wedding, I saw you with my older sister slash your bestfriend.
“A-anong g-gawin natin Amethyst. I love your sister so much, I cant lose her” mahina ngunit ramdam ko ang pagsisisi sa boses nya. Ramdam kong may problema syang kinakaharap ngayon, hinihintay ko lang syang magsabi sakin tulad ng mga naging problema nya dati.
“Should I abort this thing in my tummy?” mahina ngunit sapat na para marinig ko yon ng maliwanag. She's pregnant? She's pregnant...
“You can't f/cking do that Ame, a-anak ko pa rin sya”
“Aborting is the best way zand, I c-cant hurt her. I l-love my sister for pete's sake!!”
“Calm down Ame, huwag kang sumigaw baka may makarinig sayo” mariing utos nito sa kapatid ko.
Tahimik lang akong nakikinig sa usapan nila. Tahimik na umiiyak dahil sa kataksilan na nagawa nila. Tahimik na umiiyak dahil nasasaktan ako. Tahimik na umiiyak dahil buntis ang ate ko at ang fiance ko pa ang ama ng batang dinadala nya.
Nang huminahon ako ay napagpasyahan kong magpakita sa kanila. Napatigil sila sa pag uusap at parehong nanlaki ang kanilang mga mata na para bang nakakita ng multo.
“L-let me explain sis, i-its n-not what y-you t-think sis”natataranta na sya at parang hindi alam kung saan sya magsisimula.
“D-dont a-abort your b-baby, I am w-willing to s-set y-you free”tila may kung anong naka bara sa lalamunan ko at hindi na ako makapagsalita ng maayos. Sinubukan kong magsalita ngunit hikbi lang ang lumabas saking bibig. Agad kong tinakpan ang bibig ko nag thumbs up sa kanila gamit ang isa ko pang kamay.
Sinubukan nila akong lapitan pero umatras lang ako nang umatras.
“L-love sorry, p-please handa akong magbayad sa mga kakailanganin nya. Hindi mo naman ako–
“Be a man Zandrik, this is not about the money. It's about my sister sake, its about your child.” i cut him cause i dont need his useless words.
I am hurting, a lot of questions flowing into my mind. I am f/cking hurting right now but I need to smile for them. I need to be okay even I'm hurting.
•|•|•|•|•|•|•|• end of flashback •|•|•|•|•|•|•|•|•
Our wedding turned into your wedding with my sister. Nagulat at nagalit ang parents natin pero naging okay din ang lahat. I assure them that I am okay, ako pa ang nag request na maging maid of honor para maniwala kayong okay lang ako kahit masakit. Sobrang sakit dahil nagkapalit kami.
Habang naglalakad si ate Ame ay mas lalo kong naramdaman ang sakit. Sakit na hindi ko alam kung paano tanggalin. Agad akong nilapitan ng kapatid mo at sinabing magiging okay lang ang lahat. Tinunguan ko sya at niyakap, napahiwalay ako sa kanya nang makitang lumalapit samin sina Zandrik. Wtf is their problem?
Nag uumpisa na ang kasal!
“Im really sorry, hindi namin alam na aabot sa ganito” napaiyak na rin ako nang makitang umiiyak ang kapatid ko. Kapatid na walang ginawa kundi ang magpapasaya sakin.
“sssssh” pinunasan ko ang luha nya at pilit syang nginitian. “I am hurt, yes. Its really hurt pero mawawala din ‘to. Sa ngayon, si baby muna ang isipin natin.” Tiningnan ko si Zandrik na tahimik sa gilid ni ate Ame. “Everything will be fine, time will heal our wounds darating din ang oras at mamahalin mo rin sya. I love you for the last time, please take care of them.” Tinunguan nya ako and he mouthed “I love you for the last time”.
While saying their vow, i turned my back. Ang sakit pa rin at hindi ko na kayang itago ang sakit. Dahan dahan akong naglakad at ramdam ko ang tingin sakin ng mga bisita. Taas noo akong naglakad paalis pero ramdam kong bumibigay na ang mga tuhod ko. Napaluhod ako sa mismong pintuan ng simbahan para tumakbo palapit sakin ang aking ina.
Iwinaglit ko ang ang kamay nya na aalalay sakin.
“Im okay” at pilit akong tumayo. Alam kong awang awa sila sakin pero hindi ko kailangan yon. Hindi ko kailangan ng awa nila. I am strong, I dont need a man in my life cause this time. I am scared, scared that if I fall again there's a chance na maloko ulit ako. There's a chance na masaktan na naman ako.
Ayoko na.
Sana panaginip na lang ang lahat.
Sana nga...
@the end
