Zapomnij o mnie.

Rozdział 1.

Data rozpoczęcia pisania: 22.12.2022
Data zakończenia pisania: 02.01.2023
Data opublikowania: 17.01.2023

~ — ~

Nasze liceum było chyba najbardziej pojebaną szkołą w stanie Floryda. Pomijając fakt, że przy utrzymującej się tutaj cały rok wysokiej temperatury nasza szkoła nie posiadała klimatyzacji, to w dodatku wszystkie oceny i sprawy uczniów były załatwiane pieniędzmi bogatych rodziców. Ja sama pochodzę z zamożnej rodziny, ale żadne łapówki nie wchodziły w grę. Wystarczy, że naszym krajem rządzi korupcja.

Wstałam jak zawsze o godzinie szóstej, mimo, że lekcje miałam na ósmą, a dojazd zajmował mi jakieś 10 minut. Wzięłam przygotowane wieczorem ubrania i udałam się do łazienki, która znajdowała się w moim pokoju. Odwiesiłam swój różowy szlafrok na miejsce, i weszłam pod prysznic. Gorąca woda to jedyna przyjemność każdego dnia. Nie mogę doczekać się czasu, gdy zamiast do szkoły pełnej fałszywych ludzi wstanę do wymarzonej pracy i będę mogła z uśmiechem na ustach przyjmować małych pacjentów. To mój największy, jak nie jedyny cel w życiu.

Gdy tylko się pomalowałam zeszłam na dół do kuchni i zaparzyłam kawę, po czym dolałam do niej mleko. Nigdy nie jem śniadań rano. Usiadłam przy stole i włączyłam telefon. Mój wzrok przykuła ogromna ilość powiadomień. Zawsze miałam ich dużo, ale to była zdecydowana przesada. Odblokowałam ekran blokady i weszłam w konwersacje z moimi przyjaciółmi. Sophia wysłała jakiś filmik. Włączyłam go i nie mogłam uwierzyć w to co widzę. Poczułam jak serce rozsypuje mi się na milion kawałków, a całe ciało zalewa złość jednocześnie z żalem.

Na nagraniu był mój chłopak wraz z Isabellą. Moją byłą przyjaciółką, z którą zakończyłam przyjaźń po tym, jak wylała na mnie wrzącą herbatę tylko po to, żebym nie poszła na egzamin z biologii, aby to ona mogła zdobyć lepszą ocenę. Oceny ocenami, ale jak można zrobić coś takiego własnej przyjaciółce i to w takim celu? Już wcześniej czułam, że nasza relacja opiera się głownie na rywalizacji, ale nie sądziłam, że bliska mi osoba jest w stanie mnie tak okaleczyć. Po tej sytuacji mam bliznę na brzuchu oraz w nieznacznym stopniu na prawy udzie. Przyzwyczaiłam się już do wyglądu mojego ciała, jednak pamiętam ile nocy przepłakałam, przez świadomość, że Bell zgotowała mi piekło na ziemi. Wiele osób odtrąciło ją po tej sytuacji. Nawet mnie nie przeprosiła.

Tymczasem Zack, który wczoraj zapewniał mnie, że bardzo mnie kocha i jedzie wieczorem jedynie na siłownie jak widać świetnie bawił się na imprezie swojego przyjaciela - Jasona. W tym samym momencie zobaczyłam nieodebrane połączenia od niego o trzeciej w nocy. Kto robi imprezy gdy na następny dzień jest szkoła? Nieważne, to nie było istotne w tamtym momencie. Wtedy liczyło się tylko to, co przed chwilą zobaczyłam. Myślałam, że żaden mężczyzna nie jest w stanie mnie tak bardzo skrzywdzić jak mój ojciec siedem lat temu. A jednak, życie lubi zaskakiwać. Lubi też ranić.

Odstawiłam kubek z nienaruszoną zawartością kawy i z trzęsącymi się dłońmi założyłam białe air forcy. Ogromny stres cała sytuacją spowodował, że ciężko było mi zawiązać buty.

Wyszłam z domu i patrząc na podjazd, na którym zawsze rano czekał na mnie Zack, żebyśmy razem mogli pojechać do szkoły odczułam dziwne uczucie. To dziwne czuć do kogoś nienawidzić, ale jednocześnie wciąż kochać go nad życie. Otworzyłam garaż pilotem dołączonym do mojego różowego bryloka i moim oczom ukazał się biały mercedes.

Jadąc, nie wiedzialam jak się zachowam. Nie wyobrażałam sobie momentu, w którym spojrzę mu w oczy.

Zniszczył mnie.

Wjeżdżając na szkolny parking odczułam wzrok wszystkich zgromadzonych przed szkołą uczniów. Oni wiedzieli kim ja jestem. Głównie dlatego, że chodziłam z jednym z najpopularniejszych chłopaków w tej szkole i zawodnikiem footballlu z którego słynęła nasza szkoła.