Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 28

Chapter 28

Infraction

Binagsak ko ang pintuan ng sasakyan at mabilsi na tinangala ang aking shades. I gazed at my Lola who's wearing her favorite black fitted dress.

"You never out of fashion, Lola," papuri ko sa kanya.

Tinaasan niya ako ng kilay at natatawang lumapit sa akin habang naka-boots na itim. Every detail of her right now is color black.

"Well, apo you too," aniya at lumingon sa isang hektarayang malawak na malawak.

"Nandito pa rin po pala ang dati ni'yong bahay," I said as I looked at the Spanish house.

"Yes, it is still her. Memories and the lesson installed within me. I remember when I was in high school. The moment I saw your Lolo and...her," she sounds bitter.

I shifted my gaze and I caught her lowered her head.

Nanlit ang aking mga mata ng mapagtanto ang kanyang gustong iparating. Hinila ko siya nang mabilisan at inakabyan. While I'm wearing fitted black skirt and white off-shoulder and black flats.

"The way I remember it...I can't forget how bad she was. She betrayed me. I know it's very common to you but I wanted you to separate from my mistake. I trust her so much, apo. I was transparent to her but yet she just used my weakness," She broke down.

"Lola, past is past," I hypocrite said.

Umiling siya at lumingon sa akin. Lumayo siya at tiningnan ko ang nasa harapan naming kabayuan. Dahan-dahan akong nagtungo roon at sinundan ng tingin ang bawat kilos niya. It was a big circle space and I am slowly walking towads her.

"I know apo, but you can never really blame me. It was just hurtful when I remembered her. I can't accept her fully. I forgive her but yet I can't forget what she just do to me. It was exhausting and chaotic at the same time, Calista."

I breathe deeply and observed her. She shook her head while looking at the wide space.

"Sa lahat ng nangyari noon. Nabuo niya ako." She smiled sweetly. "At kung hindi ko nakita ang Lolo mo noon, hindi ko rin alam kung ano ako ngayon. Iniwan niya pa rin ako at nakapagpasakit sa akin iyon."

Ang ibon ng himpapawid ang bumubuhay ng ingay kasabay ng hangin at kabayong na nasa kalayuan namin.

"Nilipat ko ang ibang kabayo sa Hacienda Villanueva noon dahil akala ko mag-iiba ang isipan ko sa lupang ito simula ng nagsama kami ni Maynard. Hindi ko kayang mabenta-benta bukod sa minana rin ito sa akin ay alam kong may magmamana rito, Calista. Alam kong isa ka ro'n."

"Pero paano naman po sina Tita?" kunot-noo kong tanong.

Lumingon siya sa akin at umiling habang may ngiti sa labi.

"Huwag mo na silang alalahanin, Calista. Ang pinsan mo ay aminadong ayaw ng bumalik sa Pilipinas at ipagpapalit na ang US sa Caledonia. Hindi siya lumaki rito, apo. Kaya hindi natin siya mapipilit. Siya man ay hindi na nadala ang Villanueva."

"Pero babae po ako Lola. Mapapalitan po ang aking apelyido pagdating ng panahon," pagsasabi ko ng totoo.

"Kung mapapalitan man hija ay alam kung maganda 'yon. Dapat 'yong mas bagay sa pangalan mo."

"Paano kung ang gusto ko naman ay hindi gano'n?" I bit my lowered lips for the truth.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Si Paul pa rin ba?"

Umatras ako at kusang tumalikdo sa gawi niya. Maingat akong naglakad sa lupa at tiningnan ang bahay niya. Sumunod siya sa akin at ramdam ko ang kaba at panlalamig ko sa tanong niya. HAlata ba?