KAPI

Başlangıç .

Hiç kimse anlamazdı beni. Derdime ne derman olurdu,beni kim anlardı kimse bilmezdi. Belki de ben belli etmek istemezdim. Bu nedenle hiç en yakın arkadaşım olmadı. Sadece kızlara birkaç kez günaydın derdim. Zaten erkeklerle de konuşma iznim yoktu.Abim ve babam çok katı insanlardı.Bir keresinde okul çıkışı bir erkek arkadaşıma yarınki sınavı sormuştum. Sadece basit bir soruydu. Ancak abim görüp babama söylediği için 2 gece boyunca kemerle dövmüştü beni ve daha 14 yaşındaydım.İki üç kez de okul değiştirdim.Bugün de okulun ilk günü.Yeni okuluma başlayacağım.Yeni insanlar,yeni yüzler ve yeni pişmanlıklar. Hepsini tekrar yaşayacağım.Uçurumdan atlarsam ölücem bunu biliyorum ve her seferinde yeni bir uçuruma götürülüyorum ve hep te atlıyorum.nedenini bilmeden. Hiç kimse bana geri çekil demiyor. Çünkü öyle birine sahip değilim.Bi annem vardı bazen anlayan beni. Ancak babam yüzünden psikolojisi bozuldu ve evden kaçtı.Yanına ne para almıştı ne de kimlik. Deli cesareti vardı annemde . Biraz anneme çekseydim belkide şuan daha mutlu olurdum.
"Kes boş boş bakmayı hadi giyin 15 dakikaya çıkıyoruz" o an tüm düşüncelerimden arınıp babamın kızgın suratıyla karşı karşıya geldim. Onu sinirlendirmek istemezdim. Hele güne üzgün başlamak asla. Yukarı çıkıp dolabımı açtım. Eteğimi babam almıştı bana sormadan.bileğimle dizim arasındaydı. Diğer kızlar süslenip püslenip okula giderken ben? Bu hiç adil değildi. Hele insanların dalga geçmesi de ayrı bir sorundu.Gerçekten ailemden nefret ediyordum.Tabi bu insanlara aile denebilecekse.
Üstüme okulun siyah kazağını giydim saçımı topladım ve aşağıya indim. Babam, "şu hocalar da ne karışıyorsa saçına başına onlara ne ki aptalar" dedi. Babam önceki okuluma da giderken başını ört dedi. gidip hocama şikayet ettim.Çünkü istemiyordum.Kendi kararlarımı kendim verirdim. O karışamazdı.İstediğim zaman kapanırdım.Ama şuan kapanmak istemiyorum. Babam beni zorluyor gerekçesiyle hocama söyledim. Hocam da babamla görüştü ve yemin etti kızımı zorla kapamayacağım diye. İlk kez o gün rahatlamıştım. Bir yük üstünden kalkmıştı resmen.Fakat hep karışırdı saçıma,kıyafetime ve daha bir sürü şeye. Bu yüzden oldukça sinirlendirmemeye çalışıp dediklerini yapıyorum.
Babamla birlikte arabaya bindik.Oldukça sessiz bir yolculuktu.Allahtan okul yakındı da bu işkence daha fazla sürmedi. Babam beni ilk kez bir koleje yollamıştı. Zaten maddi durumumuz iyiydi ama hep devletten yana olmuştu. Kolej olduğundan hiç bahsetmemişti. Hiç bir şey demeden gitti. Ve işte gene başlıyordum.
Yeni bir işkenceye
.