Kağıtta ne yazdığını çok merak ediyordum hızlıca yerden alıp kağıdı açtım kağıtta" Komşu kızı" yazıyordu. Çok şaşırdım Poyraz mıydı bu ? Direk cama koştum görseydim Poyraz diye bile bağırabilirdim ama ne çocuklar ne de Poyraz vardı. Kimdi bu ? Poyraz olsa neden gitsin ki.Kafam çok karışıktı. Hızlıca ayakkabılarımı giyip sokağa çıktım. Aslında korkuyordum. O kadar merak ediyordum kiii.
Eve geri döndüm. Bunu yazan kimdi ? Neden böyle bisey yapıyordu ? Kağıdı elime aldım düşünceler içinde öyle uyuyakalmışım...
***
Bu kez annemin süpürge sesiyle uyandım. Çok gıcık bişey değil miydi bu ? Herneyse ya uyandım öylece. Bugün hiç okula gitmek istemiyordum. Belki Poyraz mahalleye gelir son bir kezde olsa konuşurduk. Ama niye gelsin ya. Geri koydum kafami yastığa gözlerimi kapattım ama sürekli beynimdeki düşünceler gitmiyor ve belki 1 saat boyunca öylece uzandım. Okul vakti gelmişti. Devamsızlık almış başını gitmiş.Bu yüzden isteksizce kalkıp hazırlandım. Kahvaltı çoktan hazırdı.Zeytin , peynir , domates , yumurta...Tıka basa o kadar çok yemiştim kii. Eğer biraz daha yersen şu terliği fırlatıcam edasıyla bakıyordu annem resmen..Sofradan kalkım annemi öptükten sonra evden çıktım. durakta her zamankinden az beklemiştim aslında...
Okulda bizim kızları gördüm onlara doğru yöneldim.İçlerinden birisi beni görüp,Oo elif diye bağırdı.
Selamlaştıktan sonra Esma
" nerdesin kızım geç kaldın ?"
"Hayır be geç kalmadım "
" Saatler değişti bilmiyor musun ? "
"Hadi ya " dedim üzülerek
" Al bak senin ders saatlerin " diyerek uzattı. Canım ya çok seviyorum bu kızı...
Sinirle evin yolunu tuttum. Bir daha ki ders için 3 saat boyunca bekleyemezdim.Bu nasıl bir sistem ya. Kulaklığımı taktım ve ev uzak olsa da yürümek istedim biraz. Yavaş yavaş yürüyordum.Arkamdan birisi elini uzattı omzuma.Kulaklığımı çıkardım .İlk önce irkildim geriye döndüğümde ise yaşadığım o his tanımlanamaz bir şeydi resmen ya. Günlerdir karşıma çıkmayan onu merak ettiğim kişi.Bir anda sarılasım geldi ama yapamazdım.Elif dedi yüzünde hiç bir hissini anlayamamıştım ilk defa. Hani ona bakınca gözlerinden anlarsın ya mutlu yada mutsuz olduğunu. Anlayamamıştım.
Şaşkın bir ifade ile "Poyraz"
"Elif hakkını helal et "
" Nasıl ya ? " dedim hem şaşkın hem üzgün bir ifade ile gülerek.
"Memlekete gidicem orada okucam"
" Hayir ya nasil olur gitmesen olmaz mı ? dedim. " Nedensizdi galiba ama gözlerim doldu kızardım ilk defa bu hissi yaşıyordum. Gitmesini istemiyordum ki ben onun. Ya en azından bu şekilde gitmesini ?
"Elif özür dilerim"
"Ne zaman ya !! Ne zaman gideceksin peki ? "
"Şimdi " dedi ve aniden sarıldı. Ağladım. Sımsıkı sarıldı. Gözlerimi içine baktı gözyaşımı sildi ve geri dönücem Elif diyerek arkasini dönüp gitti.. Öylece bakakaldim...
***
Evdeydim. Neden ya neden ağladım peki ? O benim hiç bir şeyim değil. Duygularına Hakim ol Elif. Zaten bu zamana kadar yoktu şimdi olsa ne değişir ki Elif ? Sürekli beynimde bu kelimeler dönüyordu...
***
Nasıl olur da ben o kağıdı evde unuturum ya annem odama gelip
"Elif bu ne ? "
Kağıdı görünce yerimden fırlayıp annemin elinden aldım.
"Şeyy Anne bilmiyorum ya. "
"İyi öyle olsun" dedi ve odadan çıktı. Annem sanırım temizlik yaparken bulmuştu. O kağıdı nasıl düşürürüm ben ya. Herneyse geri yatağıma gittim kafamı yastığa koyar koymaz düşünceler geldi yine. O kağıdı Poyraz mı yazdı ? Poyraz neden yazsa bana söylemesin ki ? Neden aniden gitti ? Kaç gündür zaten ortada yoktu.Hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkmak niye ? Acaba gerçekten gidecek mi ? O değilde bana sarılınca sanki bir daha hiç göremeyecekmiş gibi hissettim. Hiç bu kadar az olmadı kelimelerim. Hiç bu kadar ufak.Hiç bu kadar aciz...
Yarın ki ders saatim sabah 07.00 da erken uyumam lazim. Kaç gündür Keremi de görmedim. Offf.Korkuyorum...
(Okunmalar olursa devamı gelecektir...)
