{ 40 } ZG

4.4K 107 8
                                    


ႏို႔ကို ကုန္းစို႔ေနရင္း ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို မင္းသခင္ခက္ထန္ မ်က္လံုးေလး အနည္းငယ္ လွန္ၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္အစက တြန္းဖယ္ဖို႔ ႀကံလိုက္ေပမဲ့ သူ႔ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုး မိုးျပာရင့္ေရာင္ေလးေတြ၊ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြက ေငးခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေနျပန္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ေလ်ွာ့ကာ.....

"ေညာင္းေနေတာ့မွာပဲ... ကုန္းကုန္းႀကီး စို႔ေနရေတာ့ "

"အြန္း... ကိုကို ခ်ီပါလား... လမ္းမေလ်ွာက္ခ်င္လို႔ "

"ဘာလို႔ ခ်ီရမွာလဲ!"

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ မ်က္ႏွာႀကီးက ခပ္တည္တည္ျဖင့္ သူ႔အား စကားျပန္ေျပာတဲ့အခါ မ်က္ႏွာေလးက မိႈင္းက်သြားၿပီး မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လႈပ္ျပကာ....

"ကေလးက ကိုကို႔ ကေလးေလးေလ ...
ကိုကို႔ကို ကိုယ့္အေမလို သေဘာထားၿပီး ခ်ီခိုင္းတာကို ဟြန္႔ !"

"မင္းအေမ ႏွစ္ေယာက္ကို သြားခ်ီခိုင္းပါလား ... အရင္လို ေသးေသးေလးဆိုလဲ ေတာ္ေသး... အခုက ထြားလာတာႀကီးကို"

"ကိုကိုကလဲ~~ "

မင္းသခင္ခက္ထန္ အသံကို ဆြဲ၍ ခြၽဲေျပာလာသည့္အခါ ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ အသည္းယားလာသည္။ဒီအလွေလးကို သူ မခ်စ္ဘဲ မေနႏိုင္။

"ကေလး လုပ္မေနနဲ႔ မင္းသခင္ခက္ထန္ "

"ကိုကိုကလဲ ..ကိုယ့္ေယာက္်ားကို မင္းသခင္ခက္ထန္၊ မင္းသခင္ခက္ထန္ နဲ႔ အရမ္းသူစိမ္းဆန္တာပဲ"

"မင္း နဲ႔ ငါ က သူစိမ္းပဲ "

"သူစိမ္းမျဖစ္ေအာင္ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ ကိုကို"

"မင္း ေအာက္မွာ ေနေပးမလား?"

မင္းသခင္ခက္ထန္ စိတ္ထဲ ကေန ကိုကိုက ျမင္းစီး ရတဲ့ Position ကို ႀကိဳက္တာလို႔ ထင္သြားသျဖင့္ .....

"ကိုကို ထားရာေန ေစရာသြားပါ့မယ္ ။
ကိုကို က အေပၚမွာေနရတာ သေဘာက်ေတာ့လဲ ကိုကို႔ သေဘာပါပဲ"

Min Tha Khin Khat Htan  {S-2} {Completed}Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang