တောင်တန်းမြေမှချစ်သက်သေ~~~

(၅)

     

Unicode

   လွှတ်!  လွတ်တော့!  နာနေပြီ!

''နာနေပြီလို့ပြောမှလွှချလိုက်သော
ဉကာဂျွန်''

ဟုတ်ပါသည်။ စိုက်ခင်းအပြင်ဘက်သို့ အားကြီးနဲ့ဆွဲကာ ခေါ်လာခံခဲ့ရသောကြောင့်
အဖြူဉဉလက်လေးဟာဆို အခုတော့ နီရောင်
သန်းနေပါပြီ။

"အာ"

ဘာ''အာ'' လဲ

မဟုတ်ပါဘူး ပြကြည့် ရောင်သွားပြီလား.

''ဆိုပြီးတစ်ဖန်ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပါသော
နယ်စားမင်း''

''အားးး! ဖြေးဖြေးသာသာဆွဲလဲရပါတယ် ''

''တော်တော်ရောင်သွားတာပဲ့ ''

''ရောင်မှာပေါ့ နယ်စားမင်းကအားနေလက်ပဲ့လာဆွဲနေတာကို''

''ဟင်''

အဏဝါထယ်ပြောသောစကားကို နယ်စားမင်းက နားမလည်သလိုဟန်လုပ်ပြတော့

မ ''ဟင်'' နဲ့ ဟိုနေ့တုန်းကလည်း ဉီ​​းေလးကြိုင်ရဲ့ အိမ်မှာ ဆွဲလိုက်လို့ ရောင်သွားတာတောင် မကျသေးဘူး အခုလည်းအဲလက်ကိုထပ်ဆွဲတော့ ပိုဆိုးပေါ့!

ဟို... ကျစ်! အဲနေ့က မင်းအရင်စတာလေကွာ!

ဘာ ကျနော်အရင်စတာ! ခင်ဗျားပဲ့ အရင်လာရွဲ့ပြောပြီးတော့!

တော်! တော်!ထားလိုက်​ေတာ ့မင်းနဲ့ငါနဲ့ အဲလိုသာဆက်ပြောနေရင် ရန်ဆက်ဖြစ်လာမှာသေချာတယ်။

''အဲဆိုလဲ ဘာလို့လာပြောနေသေးတာလဲ''

''မင်းကလေ ပြောလေ ကဲလေ သိလား ''
ငါ့ကိုဆို အဲလိုပြန်ပြောလိုက်ရမှကျေနပ်လား
မသိဘူး

''ဟမ်း'' ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘဲနဲ့

ဆိုင်တာပေါ့ ငါကစကားအကောင်းပြောဖို့
လာတာကို မင်းက တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းရန်ရှာနေတော့တာပဲ့

''ဒါဆိုလည်း မပြောနဲ့ပေါ့''

''ဟော'' မြင်လား အခုတောင်ပြောနေရင်းနဲ့

မသိဘူး! ကျုပ်အဲလိုပဲ့ပြောတတ်တယ်။
နယ်စားမင်း ပြောစရာမရှိတော့ဘူးဆိုလည်း ကျုပ်သွားတော့မယ်