Bir nefes tutuyorum taa şuramda, göğsüme yakın kalbimle eş.
Bir yer var yolları sanat eseri suretler kaplı.
Adınla başlayan sokaklardan geçiyorum, gecenin bilmem kaçı.
Yüreğine uzanan kaldırımlarda uyuduğum günler geliyor aklıma.
Masal kahramanı hayalleri kurduģum, senli benli düşler sokağı.
Bir zaman sonra ellerim titriyor.
Sensiz zamanları hatırlamış kalbim kan pompalamıyor.
Susup ellerimi izliyorum.
Kafamdan birşeyler geçiyor zihnimi kontrol edemiyorum.
Zaman geçtikce ayaklarımın uyuştuğunu görüyorum.
Endişe kapıları bir bir aralanıyor, sokak seslerini susturup araya senin kokularını sıkıştırıyorum.
Adınla başlayan sokaklarda sensiz zamanın beni durdurduğunu hissediyorum.
Kendime gelmemi söyleyen bir çocuk var.
Bol dökümlü gömleğini belinden sıkmış bana bakıyor.
Nefes alışlarını hissediyorum kendi nefesimde.
Elimi hissetsem başını okşayacaģım uzanamıyorum.
Zaman dakika dakika hissediliyor.
Göz kırpmalarımın farkına varıyorum artık.
Artık farkına varıyorum oksijeni sadece ormanların üretmediğinin.
Bir kez daha kalbindeki kaldırımlara uzanıyorum.
Aslında bende ve benimle olduğunu görüyorum.
Seni haykırdığım semahta, gökkuşağı çıkartıyorum.
Her rengine senin adını veriyorum.
Bir kez daha hiç dokunulmadan ölen bitkileri hissedip dokunabiliyorum.
Artık seni, varlığın her yüzünde görebiliyorum.
Artık sadece seni görüyorum.
Artık sadece sen varsın.
