28.03.22
İçimde bir yerler de bir şey var, çözemiyorum. Sıkıntı mı? Özlem mi? Bilmiyorum. Normal de olsa bütün acılarımı dindirmek için uyumak isterim. Sanki uyuyunca her şey geçecek gibi. Acılarım da benimle birlikte uyuyacak ve her şey geçecek gibi...
Ama şuan hayır. Şuan içimdeki şeyi uyku bile dindiremez gibi. Öyle bir şey ki sadece bir insan ve onun kelimeleri iyileştirebilirmiş, iyi gelebilirmiş gibi..
Çok farklı bir şey bu. Daha önce tatmadığım. Saatlerce oturup ağlama isteği sanki. Ama onun için bile çok yorgunum. Sanki yaralarım sarılması gerekiyorken daha da kanıyormuş gibi. Sanki o, sanki o kişi sarılsa ve hiç bırakmasa her şey geçecek gibi aslında. Bilmiyorum, cidden bilmiyorum. Boşluktayım. Sanki o elini uzatsa beni kendi karanlığımdan, boşluğumdan çıkaracak ve yaralarımı saracak gibi. Etrafımdaki herkes sahte ve yalanmışta sadece o doğruymuş gibi. Bilmiyorum. Ne hissettiğimi de nasıl hissedeceğimi de nasıl hissetmem gerektiğini de. Sadece bana şifa olucak o kişiyi istiyorum. Sadece bana sarılmasını ve yaralarımı sarmasını..
