Belirsiz

23-|İhtimaller|

Sabah erken saatlerde kalkmış ve üzerime siyah bir takım giymiştim. Kumaş pantolon ve askılı yani.

Saçlarımı yine omzuma bırakarak bordo bir ruj sürdükten sonra saate bakmıştım. Daha erkendi, hemen ayakkabılarımı giyerek telefonumu almıştım ve ev halkı kalkmadan evden çıkmıştım.

Bugün tarih yazacaktım kardeşim. Barlas bugün büyük rezil olacaktı.

Emniyete gelmiştim. İçeriye girerken bir anda gerilmiştim ama belli etmeyerek yürümüştüm.

"Buyrun?" Tabii buraya insanlar daha rezil durumlarda gelirlerdi.

"Barlas bugün yok değil mi?" Adam şaşırsada belli etmemeye çalışıyordu.

"Abim bugün gelmez." Aradığım samimiyet buydu işte.

"Ne güzel, senden ve Barlasın diğer arkadaşlarından bir şey isteyebilir miyim?" Adam masasını işaret edince etrafıma bakarak oraya yürümüştüm.

"Buyrunda siz neyi oluyorsunuz tam olarak?" Büyük bir tereddüt içerisindeydi tabii.

"Ben sevgilisi gibi bir şey oluyorum." Aşağı yukarı öyleydi ya, yeşil gözleri birden parlayan polis bir an heyecan yapmıştı. Kalpten gidecekti bu şimdi.

"Başımla beraber yenge, iste yapalım." Adama planı anlatarak hemen olayı kavramasını sağlamıştım. Biraz tereddüt etse bile Sezer ile görüşeceği için kabul etmişti, tabii buldu ünlü adamı. Paylaşım yapacak, aynı ortamda bulunarak kız tavlayacaktı, akıllı insan başka oluyordu demekki.

Evinin adresini, numarasını aldığım polise, yani Fırata göndermiştim. Ne yapacaklarınıda biliyorlardı.

Polata ve Sezere anlattıktan sonra Polattan Barlasın numarasını almıştım.

Polat şu anda Barlasa, Akşam dışarıya çıkalım kafa dağıtırız, içerikli bir mesaj atmıştı.

Bende bu sırada ona, Akşam size geliyorum, konuşalım artık, gibisinden bir mesaj atmıştım.

Polata gelen mesaj, bu akşam olmaz, işim var. Olmuştu.

Bana gelen mesaj ise, tamam, olmuştu. Ne güzeldi, eğlence vardı akşama.

Polata ve Sezer abiye herşeyi anlatarak evden çıkmıştım.

Herkes, Polattan şüphelenecekti. Polatın isteği üzerine üzerimi değiştirmeye başlamıştım.

Siyah mini bir elbise giyerek işi kökten halletmiştim. Saçlarımı ise hiç bozmamıştım. Sadece göz altlarına kapatıcı kullanmış ve bu kez kahverengi bir ruj kullanmıştım.

Çanta almadan odadan çıkmıştım. Evde kimse yoktu ki ne bekliyorsam.

Evden çıkarak otoparka inmiş ve arabamı zorla bularak Barlasın evine ilerlemiştim. Acaba ileri mi gitmiştim, belki biraz kızabilirdi ama benim yaptığımı zannetmeyecekti ki.

Kendimi avuta avuta geldiğim eve derin bir nefes alarak girmiştim.

Barlas bahçede adamlara nutuk atıyordu, birazdan daha büyüğünü atacaktı. Telefonumu çıkararak Polata mesaj göndermiştim. Uzaklardan bir yerden müziğin sesini bile duyabiliyordum. Kalbim neredeyse yerinden çıkacaktı.

Barlas bir anda arkasını dönerek bana bakmıştı, müzik sesini oda duymuştu galiba.

Ona doğru yavaşça yürüyordum. "Kim evleniyor?" Barlas öfkeliydi, ama neye, birazdan dahada öfkelenecekti.

Müzik sesi tam olarak anlaşılabilir olduğunda ise Barlasın tam karşısındaydım.

"Barlas, neden gelmediğin anlaşıldı!" Polat kapıda bağırıyordu. Barlas ne olduğunu anlayamadan yüksek sesli müzik yüzünden korkmuştum.