Erkenden kalktım. Babamın çadırına gittim. Babam çadırda yoktu. Lori de çadırda yoktu. Tam o sırada ormandan sesler geldi ama aylak sesi değildi. Kendi çadırıma gidip okumu aldım. Hızlı ve temkinli bir şekilde sese doğru yürüdüm.
Sanra iki insanın konuşma seslerini duydum.
Bir baktım ki, LORİ VE BABAM,BABAM LORİ' NİN ÜZERİNE DÜŞMÜŞ GİBİ BİR POZİSYONDALARDI.
Allah'ım yoksa yoksa babam ve lori...
OLAMAZ!
Tam o sırada babam ve lori beni gördüler!
Koşmaya başladım. Öyle bir ağlıyordum, öyle bir koşuyordum ki nereye koştuğumun bile farkında değildim. Babam da beni yakalamaya çabalıyordu.çığlık çığlığa ağlıyordum! Babam sonunda beni kaybetti. Artık beni göremiyordu. Ama ben hala ağlayarak koşuyordum. Sonunda durdum. Bir ağaç kütüğüne doğru uzandım ağlıyordum. Yanımda sadece bir tabanca vardı. Kütüğe oturdum ve sakinleşmeye çalıştım. Ama başaramıyordum. Resmen lori ve babam...
Ne yapıyorlardı?
Eğer sandığım gibiyse asla onların ikisini de affetmem!
