Wszystkie małe rzeczy

18. Trzy lata

- Jesteś okropny - zaśmiałam się, zakładając na głowę kaptur - Weź mu powiedz, że umiem chodzić na nogach i nie musi mnie podwozić - dodałam wyciągając z plecaka słuchawki.

- Powiem, ale pewnie i tak zaraz cię dogoni - zaśmiał się - Spróbuję go spowolnić - szybko mnie przytulił - O nie, uciekaj - pisnął Ander, po czym mnie zakrył.

- Uciekam - zaśmiałam się, szybko wychodząc ze szkoły.

Włączyłam muzykę i skierowałam się do wyjścia z parkingu, jednak nie zaszłam daleko, bo po przejściu zaledwie kilku metrów ktoś złapał mnie za ramię. Odwróciłam się i zobaczyłam uśmiechniętego Masona.

- Tęskniłaś ? - zapytał zamykając mnie w uścisku.

- No jasne - zaśmiałam się, oddając przytulasa - Chłopie ale cię spaliło ? - odsunęłam się od niego i przyjrzałam się jego twarzy, miał spalone policzki i nos - Mówiłam ci o kremie debilu - walnęłam go w ramię.

- Dobrze mamo, następnym razem będę pamiętać - z uśmiechem na ustach lekko pokiwał głową - Co tam jak tam ? - to pytanie sprawiło, że momentalnie zamarłam, muszę mu powiedzieć o Jadenie i trochę się tego boję - Tydzień mnie nie było i słysze plotki, że moja mała Hailey ma chłopaka - zaczął nim zdążyłam odpowiedzieć.

- Nooo tak jakoś wyszło - nerwowo zaczęłam bawić się palcami, mimo wszystko cały czas patrzyłam na czarnowłosego.

- Nie wydaje ci się, że to za szybko? Ledwo go nasz.

- Znam go kilka miesięcy, co nieco o nim wiem.

- Jaką masz pewność, że nie okaże się dupkiem ?

- Mason - westchnęłam - Nie możesz powiedzieć, że się cieszysz czy coś ?

- Nie - odparł niemal od razu, nie uśmiechał się, właściwie to wyglądał na wkurzonego, co mnie nie dziwi - Nie cieszę się, nie znasz go, a on nie zna ciebie, nagle sobie wymyśliłaś, że będziesz się bawić w związek i ...

- Wystarczy - przerwałam mu. Jest moim przyjacielem, ale nie ma prawa mówić takich rzeczy - Nie mam zamiaru się z tobą o to kłócić - odwróciłam się i chciałam odejść, ale chłopak złapał mój nadgarstek i przyciągnął mnie bliżej siebie.

- Wiesz, że chcę dla ciebie dobrze. Uważam, że to co robisz jest głupotą - mówił zaciskając szczękę. Byłam zdecydowanie za blisko niego, więc zrobiłam krok w tył, jednak chłopak cały czas trzymał mój nadgarstek.

- A ja uważam, że to nie twój interes - patrzyłam prosto w jego oczy, które powoli zaczynały mnie przerażać, zrobiły się cholernie ciemne - Puść mnie Mason.

- Nie, dopóki ...

- Hailey - usłyszałam doskonale znany mi głos bruneta, chłopak podszedł do nas - Wszystko w porządku ? - zapytał patrząc prosto w moje oczy. Nie mogłam odpowiedzieć, nie mogłam znowu go okłamać, prawda jest taka, że nie było w porządku.

- Rozmawiamy - rzucił oschle Mason, chłopak cały czas patrzył na mnie.

- Super, nie ciebie pytałem - przełknęłam nerwowo ślinę, gdy ton głosu Jadena się zmienił, wkurzył się. Czarnowłosy spojrzał na mojego chłopaka, chwilę mierzyli się spojrzeniami, Jaden patrzył z góry na Masona. Przeniósł na mnie wzrok, jego spojrzenie zrobiło się łagodniejsze.

- Jest okej - lekko kiwnęłam głową. Okłamałam go.

- Teraz odpraw chłopaczka do domu i dokończymy rozmowę jak cywilizowani ludzie - spojrzałam na Masona, który ironicznie się uśmiechnął patrząc na Jadena. To nie mogło się dobrze skończyć, Mason specjalnie go prowokował, co mnie strasznie wkurzało.