Aslında hayatım normal bir şekilde devam ediyordu taki o itirafı duyana kadar...
Benim adım Ceylin. Çok neşeli bir kızım, yüzümde gülümseme hiç eksik olmaz, yardım sever ve sevecen bir kızım.
O gün herşeyden habersiz edebiyat kursuna kalmıştım.herşey normal ilerlerken Devran beni aniden yanına çağırdı. Devran beni yanına çağırınca merak edip gittim ve ne olduğunu sordum. Önce naber nasılsın diye sordu bende iyiyim dedim, ben önune gözlerine bakarken o ise gözlerini benden kaçırıyodu ve gerçekten başka bişey olduğunu öğrendim.
-Devran iyimisin?
- Evet iyiyim.
-Emin misin?
- Aslında bişey var
-peki nedir o?
-şey ben seni yada boşver ya
-Emin misin
-evet
-Peki
Diyip ordan uzaklaştım ve sonra Devranın beni izlediğini fark ettim tekrar sordum iyimisin diye oda evet dedi. Bende yakın arkasına sormaya karar verdim. İlk sorduğumda söylemedi ama ben pes etmedim çok ısrar ettim ve sonunda söyledi.
-Devran sana aşıkmış
Dedi işte herşey o zaman başladı benim boşlukta sanki metrelerce yere çakılmama sebep olan o cümle. Emin olmak için Devrana sormuştum oda onay verince sanki yere çakılmıştım.
Hayatımda hiç unutamayacağım o gün benim için yeni bir sayfaydı.
Zamanla daha çok konuşmaya başlamıştık resmen zamanla hayatımın bi parçası olmaya başlamıştım. Onu görmeden, düşünmeden yada onun gözlerine bakmadan yaşamayacak hale geldim.
Anlamam uzun sürmüştü, ben ona resmen aşık olmuştum evet ben ona aşıktım. Ben onunla öğrendim aşk ne demekti. Aşık bi insan nasıl olurdu, nasıl hissederdi, ne düşünür, nasıl yaşar. Ben herşeyi ondan öğrendim.
Resmen aşkından havalara uçuyordum bana baktığı her an ben aşkımdan eriyordum.
Ve bütün neşemi kaçıran bir gün geldi yaz tatili ah evet evet yaz tatili. Yaz tatili olunca o kadar ağlamıştım ki gözlerim ağlamaktan şişmişti ama ben kendimi durduramıyorum malesef.
Saatler, günler, haftalar, aylar geçmek bilmiyordu. Sonunda tekrar okul açılıyoru ve ben 10.sınıf olmuştum ama beni mutlu eden şey o değildi onu görmek beni mutlu edicekti. Birbirimize alışmamız uzun sürmemişti tekrar herşey eski haline geri geldi. Ama ters giden bişeyler vardı bana olan ilgisi azalıyordu, ben görmezden gelmeye başlamıştı. Evet ortada cidden bişey varmış.
Onun bir sevgilisi olmuş...
Evet onun bir sevgilisi olmuş. Beni aşkından uçuran, ayaklarımı yerden kesen o çocuğun bir sevgilisi olmuş. Aniden yere çakılmama sebep oldu. Benim canım hiç bu kadar çok yanmamıştı. Sanki okyanus'un tam ortasındaydım. Çaresiz,masum ve birazda sersem kemik gibiydim. Ayakta duracak gücüm kalmamıştı zar zor sınıfa gittim ve yerine oturum duyduklarıma unutmaya çalıştım olmadı. Elimden hiç bir şey gelmiyordu. Sadece aşkım ve ben baş başa kalmıştık. Onsuz, o olmadan. Her ana onu düşünüyorum onu görmeden yapamıyordum onsuz nefes alamıyordum.
Ben ne yapıcaktım?
