Allison
I am currently standing outside our vacation house or I must say the Squad's vacation house. It's been 5 years and it still the same. I've never seen this house for 5 years. At ganon din ang mga kaibigan ko never ko silang nakita simula nung umalis ako.
Few months ago when i got the invitation via GMAIL and it says that we will be having a squad reunion coz' simula ng makapag trabaho kami, naging busy kaming ipursue ang profession naming lahat but the contact is still there. We update each other. We check each other. We still share our secrets and breakdowns but we rarely seen each other.
And then here, they planned to have this 'get together'. Nagdadalawang isip akong umuwi ng pinas at pumunta dahil hindi ako handang sa magiging reaction ko kapag nagkita na kami but i miss them so bad. At ayokong madamay pa ang ang barkada sa nangyari 5 years ago.
"Tatayo ka nalang ba diyan?" Someone asked behind me. Hindi ko na namalayan na may parating.
"Rem? Is that you?" gulat kong tanong sa kanya.
"Sino pa bitch? Anong tinatayo tayo mo diyan? Pumasok kana sa loob ang tagal mong nawala. Ano? Dinadasalan mo yung pinto?" He said as a joke.
I smiled at him and give him my first tight hug. He laughed and says "I missed you bitch"
"Me too"
"I can't hug you back 'coz im holding this bag of groceries soooooo yeaaah tama na ang pananantsing ha"
We laugh after that. I help him with the groceries at siya na ang nagbukas ng pinto. Nauna siyang pumasok but i stay outside. Narinig ko ang malakas na tawanan ng mga kaibigan ko. Kumpleto na pala kami at ako nalang ang inaantay.
"Guess who's here" Rem shouted.
Narinig ko ang pagtahimik ng lahat. Inaantay ang pag pasok ko. Rem look at me tumango siya bilang senyales na pumasok ako. Nagdadalawang isip pa ako pero hindi ko na pinatagal at pumasok sa loob.
Nakita ko ang reaksiyon ng lahat ng makita nila ako. Walang nagsasalita. Walang umiimik. Walang gumalaw sa pwesto nila na parang inaantay nilang magsalita ako.
"Who miss me?" Unang lumabas sa bibig ko. At sa isang iglap nabasag ng tili at pagbati ang katahimikan. Kasunod non ang mga yakap na nagsasabing miss na miss na nila ako.
Pero may isang tao ang hindi nakita ng mga mata ko.Tumingin ako sa paligid ngunit wala siya.
'Hindi ba siya pupunta dahil alam niyang nandito ako?'
Hindi na ako naglakas loob tanungin kung nasaan siya. Nagpaalam ako sa lahat na pupunta akong kusina para ipagluto sila ng hapunan. Ilang taon na nung huli ko silang naipagluto kaya naman mas lalo silang naging excited.
"Can you give me a hug?" My Girl best friend, heil, asked. Nilingon ko siya at binigyan ng malawak na ngiti. Nakabuka na ang mga braso niya at naghihintay na yakapin ko siya.
Ibinaba ko ang sandok at mabilis na yumakap sa kanya. She's still the same. My short. Mataray but lovely bestie. Gosh, i miss this girl.
"You know me right? And you're aware that im not into to this" she's talking about being sweet.
"And?"
"But i really really miss your hugs and sweets gesture sooooo i insist"
"You don't have to babe, you know I'll hug you when i see you"
"But you never did simula nung makarating ka rito as if nakalimutan mong bumati ng pagyakap sa akin"
"Are you sure ikaw to heil?" Asar kong tanong but my tears started to fall.
