Lourtia

Hoofdstuk 1

Ik kijk naar het oude huis. Niks, geen buren, geen auto's. Niks. Brommend stopt onze auto, ik stap eruit. Ik zie een groot huis met een geweldige grote tuin. Maar het huis is zo oud, versleten, schimmel is omhoog gegroeid en de stenen zijn afgesleten. Grote bomen steken uit de tuin. Het enige wat mij nog scheid met het huis is het ijzerijre -dat nogal heel erg veroest is- hek.
Mijn vader stapt zuchtend uit de auto, mijn moeder en mijn broer vervolgen.
'En?' vraagt mijn vader trots. Hij kijkt naar het huis alsof hij net een prijs heeft gewonnen. Vanuit het hartje van Amsterdam ben ik nu hier, ik kan het amper geloven.
'Hé pap, dit meen je toch niet?' vraagt mijn broer verontwaardigt.
'Nou niet zo zeuren, het is geweldig toch? Het is zo rustig!' roept hij blij.
'Rosalie maak jij even het hek open?' vraagt mijn moeder. Ik knik en pak de sleutels uit mijn moeders hand. Ik hoor niks, geen auto's geen brommers, gillende kinderen, niks... 'Welke is het?' Vraag ik met een schorre stem. Ik schaap mijn keel, ik heb de heletijd nog helemaal niks gezegt.
'Die hele lange,' hoor ik mijn moeder zeggen. Ik stop de sleutel in het gat en hoor een auto piepen. Ik kijk veel belovend naar de plek waar het geluid vandaan komt, maar het is de verhuis wagen. Ik zucht en pruts een beetje met de sleutel tot het hek zich overgeeft.
Ik duw het hek voorzichtig open een lange, lage piep achtervolgt. Alsof iemand met zijn nagels over het schoolbord glijd. Ik voel een rilling over mijn rug lopen.
'Nou zusje, dit is het dan,' hoor ik mijn broer, Rob zeggen.
'Dit is het dan,' mompel ik. Ik stap naar binnen en volg het paadje van de voortuin. Ik stop voor het huis.
Lourita staat er met grote letters in de voordeur gegraveerd.
Ik tik Rob aan. 'Wat betekent Lourtia?' vraag ik snel.
Hij kijkt naar de letters en volgt met zijn vinger de lijnen in het hout. 'Geen idee.'
Mijn moeder loopt naar me toe. 'Geef die sleutels eens,' ik gooi ze naar haar toe.
Ze maakt de voor deur open en mannen lopen langs ons. Met onze spullen.
'Mam,' snauw ik.
'Ja lieverd.'
'Wat betekent Lourtia?' nieuwschierig vraag ik dezelfde vraag die ik net aan mijn broer heb gesteld.
'Dat is de achternaam van de vorige bewoners,' zegt mijn moeder.
Ik kijk mijn broer aan en lach. Wat een rare achternaam.
We lopen samen naar binnen. Ik ren naar boven en bekijk alle kamers. Ze zijn best groot maar super oud. Ik loop een grote kamer naar binnen.
'Dit word mijn kamer!' roep ik.
Ik loop maar beneden. 'Kunnen mijn spullen er in?' Vraag ik aan een man. De man haalt zijn schouders op en loopt gewoon weer verder.
'Dan niet hé,' mompel ik.
Ik pak wat schoonmaak spullen en ren daarmee naar mijn kamer. Ik begin met de vloer. Ik pak de spons en begin te boenen.
Ik neurie een liedje van Mozart. Als de vloer gedaan is bekijk ik het oude behang, bloemetjes met een pastel roze achtergrond. Ik vind het mooi. Ik maak het raam ook nog schoon en bekijk het oude kozijn, dat moet echt opnieuw worden gedaan.
Ik zucht en zie iemand in de verte buiten lopen ik kijk goed.