PALINDROME ~

Chapter 11 ~

fast forward…?

REI’s POV

okay na kame ni Xandy. tamporurot lang naman yun nung nag walk out ako, sa dami ng pinagsamahan namin, kelangan pa ba namin mag-away. alam ko naman na hindi nya magagawa sakin ang ipamigay ako. ^___^ tsaka tapos na yung issue na yon.

(A/N: yun ang akala mo Rei. bwahahahah!)

author nakakatakot ka. X_________X

(A/N: shh.)

okay okay -____-

andito kames a university ngaun, dila dila din.. ng ice cream. kayo ha? heheh. init kasi, tsaka review review din kame kasi malapit na ang exams. at sakit na naman ng ulo to.

“wala ka bang plano after exams?” ai nako, feeling ko xa may plano.

“merun, peru hindi ka kasama sa plano ko..” hahahahha! peru wala talaga akong plano. hindi ko pa alam.

“out of town tayo. sige na.” maniwala akong ako ang inaaya nito. baka gusto nyang masolo si kuya drew.

“san punta?” hehe, kunwari hindi ako interesado.

“mag-iisip pa ako, basta ha? kelangan kasama ka, tsaka si papa D.” kita nyu na. sabi ko sa inyo ee. my plano tlga xa.

“oh, xa xa. bakit hindi na lang natin planuhin yang out of town na yan sa sem break? dib a mas okay yun? kesa ngaun kasi mabibitin lng tayo.” kasi naman tong kaibigan ko minsan hindi nag iisip.

“ai! oo nga! sige sige..” sabi ko sa inyo ee..

“teka pla Rei.. wala pa bang nagtetxt sayo?” napakunot tuloy ang noo ko.

“text? bakit?” O_________O

“DON’T TELL ME PINAMIGAY MO TALAGA NUMBER KO?!” alam ko eksaherada. kaya lang naman kasi =_____=

^______^ “parang ganun na nga peru hindi..” anu daw?!

XANDY’s POV

^_______^ “parang ganun na nga peru hindi..” oh diba? tama naman ako? hindi ko naman tlaga straight na pinamigay number nya.

at inexplain ko nga sa kanya ang nangyari.

“WHAT?! anu yon?! parang papremyo lang sa raffle?! Xandy naman!” halaaaaaaaa nagwawala na si Rei. buti na lang, kahit mejo malakas ang boses nya, walang pakielam samin ang mga nandito, may kanya kanyang business sa pag-aaral.

“ee, kasi naman, kasalanan nga kasi ni kuyang nakabangga yun!” T3T daanin natin sa pout baka umubra.

“wag mo ko daanin sa pout pout pout mo ha?! *sigh* since wala pa naman nagtetext, sige. okay lang. sana nga wag nilang pansinin yung number na nasa hundred peso bill na yun! tsaka Xandy ha? ang cheap. bakit 100 lang?!” kita mo tong babaeng to, knina ang nirereklamo yung pagkakasulat nung number nya sa pera, ngayon naman yung mismong pera.

“wala kasi akong dalang mas malaki sa 100 bill nun. ang pinaka malaki na yung 100 pesos. sorry naman.” hehehe. joke lng yun. nanghihinayang nga ako, dapat sa bente lang ee. ^________^

“panalangin mo na sana, if ever, mabaet na gwapo ang magtext sakin, tsaka hindi manyak! kasi pag ganun, sasabihin ko magpapalit ako ng number at yung number mo ang ipamimigay ko. tsaka sana.. sana talaga. wag naman ako mapag isipan na cheap!” T________T parang binagsakan ng langit at lupa tong isang to. adik lang?

“oo na! oo na! eto naman, ikaw lang naman kasi ang naiisip ko. masama na bang maging concern?” ^____^

“concern?! saktan kita jan ee. pasalamat ka mahal kita at mas lalong gusto kitang maging pinsan. kung hindi, nakoooooooooooo!” hahahah! see? okay lang naman ee. mahal na mahal ko din kaya xa. ^________^

SAI’s POV

“sige pare, una na kame.” paalam sakin nung mga ka block ko. tapos na kasi ang klase at magreready na sila para sa exams. SILA talaga. hehe. parang hindi ako mag-eexams ee.

“sige. ingat” tapos lumabas na sila. naiwanan ako d2 sa classroom. inaayos ko pa kasi yung mga gamit ko.

“Sai, hindi ka pa uuwi?” napalingon ako sa may pinto. si Drew pala.

“uuwi na rin pare, inaayos ko lang gamit ko. bakit bumalik ka?”

“Ganun ba? hindi, napadaan lang ako sa locker. may chinek lang ako na gamit, baka may naiwan ako, hindi ako makapag review. sige una na ako.”

“Sige. ingat drew.” tapos sinara na nya yung pinto. okay naman sakin si drew. kaya lang minsan weird din yun. basta. parang me sariling mundo. peru pag bonding naman, bonding tlga kame.

umuwi na ako sa condo.

ttry ko ngang magreview. unang bwan ko to. dalawang bwan na lang. magdedecide na akong bumalik sa London.

browse. tingin. basa ng konti. browse.

“aaaarrrggggggghhhh! wala tlgang pumapasok sa isip ko. badtrip naman! sa Monday na ang exams!” panung hindi ako mapapasigaw. nakakainis. wala tlaga ako sa mood mag-aral. mabuti pa umorder na lang ako ng pizza, tutal malapit na rin naman ang dinner.

after 30 mins, oo. ganun tlga. 30 mins lang. dumating na yung order ko. same price parin. this time binigyan ko ng tip yung delivery boy. last time hindi ko xa nabigyan ee.

speaking of tip. teka..

halungkat. hanap. balibag ng gamit.

“yes!” oh, bakit? wala lang. kasi nahanap ko na yung hinahanap ko. yung 100 peso bill na merung number.  naisip ko ang pathetic nung nagsulat nito. kasi talagang pinangangalandakan nya yung number nya. anyways, since mukhang kailangan nya ng textmate. ^_________^ let’s do this.

TO: PT

text msg:

HI

-end-

(A/N: nagtataka kayo bakit PT? kasi Pathetic textmate. okay. hindi ko na uulitin. -___- ang korny ko.amp.ahahaha.)