PALINDROME ~

Chapter 14 ~

SAI’s POV

sa condo

its been a month, hai. ano kayang magandang gawin para naman mawala ang stress ko? kinuha ko ang cp ko at nagbrowse. wala naman ako masyadong kilala pa dito, maliban kay drew na madalas magbar kasama ng barkada.. oh? LIGHT BULB! ^_____^ yes. naalala ko si Claire. busy kaya xa. tawagan ko kaya? yeah. nalulungkot pa naman ako, baka pwede naman xang makausap.

dialing..

*phone rings*

“di ba sabi ko sayo wag ka na ulit tatawag?” anu ba naman to. ang sungit.

“kasi Claire, wala lang. pwd bang mag share sayo? kasi, nakaka home sick na dito. gusto ko ng makasama ulit ang mom ko” totoo naman, ayoko na kaya dito. “sige na please? kahit wag ka ng magsalita, kahit pakinggan mo na lang ako..” I thought xa ang may kailangan ng makakausap, ako pala.

I heard her sigh “sure. sige lang..” wow! ang baet bigla.

“alam mo, ayoko talaga dito. I mean, dito sa Pilipinas. mas gusto ko ng bumalik sa bansang pinanggalingan ko.  kung kelan ako tumanda at nagkaron ng sariling pag iisip, tsaka dumating sa point ang mga magulang ko para pakielaman ang mga gusto ko. wala man lang akong kilala dito. kung hindi pa ako nag enroll sa isang university, wala akong magiging friends. bukod sa dad ko na busy lagi sa trabaho nya dito sa pilipinas, wala na akong iba pang kilala.. I miss my friends. I miss my hometown.” hai. sa isang stranger ko pa talaga na ishare ang mga ganitong bagay huh?

“ano.. I can relate, peru di ba tama lang na makinig sa parents mo? they know what’s best for you. namimis ko rin ang mga parents ko, lalo na pag nasa business trip sila. if you want, I can be a friend, peru may kundisyon.” friend? tapos my kundisyon? ayos din to aa! hehe. napangiti tuloy ako.

“talaga? oh, sige. anung kundisyon?”

“bukod sa pangalan ko at age ko, wala ka na dapat ibang malaman tungkol sakin. okay lang bay un? wag ka mag alala, I will do the same. I wont ask you anything. unless tungkol lng sa mga gusto mong pag usapan..” mukhang kabado aa. peru okay lang makakausap lang naman ang habol ko.

“sure, sige Claire ha? salamat. ang laking tulong ng pakikinig mo.. wag ka mag alala, pwd ka rin naman mag share sakin ng mga problem.” why not? ee xa nga super nice sakin, I can be a total gentleman sa kanya.

“salamat din ha? ano.. do u have anything else to tell me?” parang inaantok na.

“wala naman, sige. tawagan na lang kita or ittext na lang kita bukas. salamat ulit. good night.”

“okay. salamat. good night din.” then she ended the call. she’s unique. basta, ramdam ko iba xa. makakatulog ako ng matiwasay nito. with this smile plastered on my lips.

REI’s POV

tama ba ang ginawa ko? nakipag kaibigan sa isang total stranger? peru, okay naman yung deal namin di ba? yung kondisyon. ai nako. ewan ko. bahala na, hindi naman siguro masama yung desisyon ko. mabaet naman. aiiii.  kung ganun lang sana yung ugali nung hambog na lalaking lagi kong nakikita sa mall. baka talagang magustuhan ko na xa. wait. crush ko lang xa okay? kasi. ang gwapo. basta, iba ang kagwapuhan nya, bukod duon wala na.. tama. kaya matutulog na tlaga ako.