SIR.

Hikaye bölümüne bir başlık koy

Hayat diyorum , sevmek için mi yaşanmalı
Sevilebilmek için mi ?
Ama bence her ikisi de değil
Ne sevmek ne sevilmek
Hayat öğenmek için yaşanmalı
Sevmeyi ve sevilmeyi ...
    Ben hep bunu istedim . Hayatımı buna adadım . İnsallığı en küçük zerresine kadar yaşamak istiyorum. Yoksul biri görünce üzülmeyi... sevgimi paylaşmayı , sevinçlerimi göstermeyi , sorunlarımı tartışmayı. Belkide yeni yeni yerleri gezip yeni insanları keşfetmek istememdendir bütün bunlar. Hayatın en derinliklerine inmiş insanları bulup oradan çıkamayı , yaşamı öğretmeyi istememdendir. Çünkü hayat yaşamaya değer ...
     Sonunda yarın yola çıkıyorum. Bavulum hazır. Yeni yerler-düşündükçe karnımda heyecanın verdiği o garip his oluşuyor-keşfedicem. NEWYORK beni bekle. Bu sefer gerçekten geliyrum. Hayellerimde değil. Öncwden hiç tanışmadığım insanlarla tanışıvam kısacası sil baştan ...
     Sabah saat 7.30 uçağı . Her şey hazır ama ben saat 5 te uyandım. Hem heyecandan hemde aileme uzun bir ara bakamayacağım için onlarla daha fazla vakit geçirmek için.
     Bavulları kapının yanına koyuyorum. Anneme şöyle bir bakıyorum da ağlamaklı duruyor. Ama ldırış etmiyorum çümkü edetsem biliyorum ki ikimizde kötü olacaz. "Ah be kızım sonunda gidiyosun he ?"diyor. "Evet anne ama bak sakın bana öyle bakma nolur sadece okuyacam o kadar . Hem ararım da seni sık sık merak etme beni ."  Babama bakıyorum , gözlerinde bana karşı olan gurur duygusunu görebiliyorum . Hissettirmiyor üzüldüğünü . "Görüşürüz babacım kendine çok iyi bak "diyip kocaman öpüyorum yanağından. Küçükken sadece başparmağını tutabildiğim ellerinin bu sefer tamaını kavrayıp sıcaklığını hissediyorum. "Görüşürüz kızım seninle gurur duyuyorum sakın unutma"diyor. Sıra geliyor Su'ya . Canım kardeşim benim. Sarılıyorum. Sıcaklığını en derinliklerime kadar hissediyorum. Ağlayarak " Kiminle kavga edicem şimdi ben " diyor . Güleyim mi ağlayıyım mı bilemiyorum . Susuyorum.