BIG BOY ¦ tk (devam ediyor)

|3| "O eli ordan çek!"

Selamlarrr.
Hoş geldinizz.

Dün atmayı çok istemiştim fakat olmadı. Geç olsun güç olmasın derler.

Orjinal Jinx gibi yazmak istemiyorum açıkçası. Bu bölüm birazcık sizi taklaya getirebilir, küçük bir spoi gibi olacak ama söylemem gerek diye düşündüm.

Bol yorum ve oy bekliyorum sizden... Görüşlerinizi belirtmeyi unutmayın.

Hatalarım varsa eğer, şimdiden özür dilerim, iyi okumalar dilerim aşklarım<3

___

"Taehyung böyle bir sorumluluğu kimse istemiyor! " Yaşlı adam gence doğru bağırdığında esmer çocuk geriledi. "A-ama efendim, yemin ederim bana saldırdı." O yanlış bir şey yapmamıştı.. onun bir suçu yoktu ki?

"Yeter! Artık bu hastanede görevini sürdürmen imkansız." Taehyung duyduğu şey karşısında kanı donduğunda gözleri yavaştan dolmaya başlıyordu. Ne yapacaktı? Nasıl geçinecekti veya babaannesinin hastane masraflarını nasıl karşılayacaktı?

"Yalan söylüyor, o yaraları yapan kişi ben değili-." Son umut bir kez daha denediğinde karşısında ki adam tarafından cümlesi yarım bırakıldı. "Taehyung... Kovuldun!"

***

Hayat, bazen çok acımasız bazense çok adaletsiz davranabilirdi. Eskiden yaşanılan her bir kötü anımı düşündükçe, ne kadar aptal olduğumu daha iyi anlıyordum.
Evet, bunların hiç birini ben istememiştim. Ama yaşanmasına da kısmen ben izin vermiş oldum.

Neden, o gün bana tacizde bulunan adama dersini vermemiştim ki?
Neden, her şeyin tek suçlusu benmişim gibi susup, kabullenmiş ve ağzımı hiç açmayarak iftira atanlara karşı kendimi savunmamıştım?
Neden, kendi hayatımda bir söz sahibi olamamıştım?
Hayatımda kalıcı olan tek şey, nedenleri bilinmeyen ve anlamsızca kendime sorduğum sorulardı.

Hepsi birer saçmalıktan ibaretti.
Aklımdan çıkmayan, hayatımı ele geçirmiş olan soru:
"Taehyung, neden annen ve babanın olmadığını bize söylemedin? Yoksa seni küçükken terk mi ettiler, yada öldüler mi?"
Bunun cevabını kendim bile bilmiyorken, soranlara ne gibi bir cevap vermeliydim ki?

***

Koca bir hayal kırıklığı ile yoluma devam etmiştim. Ta ki, karnım açlıktan değişik sesler çıkarana kadar.Uzun zamandır doğru düzgün besin almadığım için bedenim güçsüz düşmeye başlıyordu. Bir doktor olarak kendime ve bedenime iyi bakmalıydım.
İki sokak ötedeki markete girip kendime yemek için bir kaç parça eşya almak istemiştim.

Fakat, marketin sokağında borcum olan tefecileri görene dek. Mecburen eve geri dönmek zorunda kalmıştım.
Onlara görünüp kendimi tekrar tehlikeye atmak istemiyordum. Ellerinden kurtulmak bu sefer daha zor olacaktı, bunu çok iyi biliyordum.

Her ne kadar evime ters düşen diğer markete gitmek istemesem de bunu yapmam gerekiyordu. Açlıktan gece yatabileceğimi pek sanmıyorum.

"Bakıyorum da Taehyung gelmiş."

İğrenç gülümsemesi, iri bedeni, rahatsız edici alkol nefesi ve sigara dumanına hapis olmuş giysileri ile seslendi tanıdık sima.

Taehyung, bu sesin kimden geldiğini çok iyi biliyordu.
Nasıl olsa artık alışık olduğu bir durum sayılırdı. Hem de bu sesin sahibi borçlu olduğu tefeci için çalışan kişiyse.