26.Bölüm

88 2 1
                                    

İyi okumalar... ✨

Başıma vuran ağrıyla yatakta doğruldum. Yine uyuya kalmıştım. Son zamanlarda gerçekten çok uyuyordum.
Saate baktım. Saat 17.24' tü. Odamdan çıkar çıkmaz keremle göz göze geldim.

"İyi misin?" Dedi endişeli bir sesle.

"iyim. sadece Biraz başım ağrıyor"

Bana doğru bir adım daha attı.

"Evde ağrı kesici var. İstersen getirebilirim?"

"Teşekkür ederim ama bende zaten aşağıya iniyordum."

Kafasını salladı tamam der gibi.

Hiç bir şey demeden birlikte aşağıya indik.

Mutfağa geldim. Kereminde arkamda oluğunu hissetim. Nedense o yanımdayken kalbimin hızla çarptığını hissediyordum.

Çekmeceyi açıp ilaçlara baktım. Ağrı kesiciyi bulamadım.

"Alt çekmecededir istersen ben bakayım" nefesini ensemde hissettim.

"Tamam sen bak" diyip tezgahla Kerem'in arasından çekildim. Sonra alt çekmeceyi açıp ilaçları karıştırdı ve hemen buldu.

"Al bakalım sen bunu aç bende sana şu doldurayım" gülümseyerek üst dolaptan bardak aldı ve su doldurdu.

"Teşekkür ederim" ilacı ağzıma attım ve suyu da peşinden içtim. Hayran gözlerle bana bakıyordu.

"Neden öyle bakıyosun? " bardağı tezgaha koydum.

"Nasıl bakıyorum? " dedi sırıtarak.

"Sanki böyleee... Hayran gibi"
Ne? Ne dedim ben...

"Öyle mi? Ne görüyorsan O'dur o zaman"
Cümlesini duydum ve öksürmeye başladım.

"Şş sakın ol " dedi kahkaha atarak.
"Hayranın olsam bunu söylemezdim. Gizli hayran olmayı severim" dedi.

"Ha daha önce de hayranlık yaşadın birilerine doğru mu anlıyorum? "

"Ha sorguya mı çekiliyorum" kurnaz bir gülümsemeyle bana bir adım yaklaştı aramızda sadece bir adım kaldı nerdeyse burun burunaydık.

"Yoo ne sorguya çekeceğim seni ya "
Dedim sanki küçümser gibi.

Sonra aramızdaki bir adımlık mesafeyi de kapattı.

"Çekebilirsin, sorun olmaz " yüzündeki sırıtış daha da büyümüştü ve benimle alay ediyordu.

"Benim başım ağrıyor, uyursam geçer iyi geceler" diyerek geçiştirdim. Sonra mutfak kapısına ilerledim. Ve hızlıca odama girdim.

Hayranın olsam, bunu söylemezdim. Gizli hayran olmayı severim.

Sonra yatağıma oturdum. Hissettiğim duygu bana yabancı bir duyguydu.

Nefesini, bakışlarını, gülüşünü, sözlerini, kahkahasını düşündüm.

Yatağa uzandım ve rüyamda onu görmek istedim...

Ben Defne, zorla sevmediği bir adama satılan o kızım. Ve şimdi kendime bile itiraf edemediğim duygular içerisindeydim. Ama şimdi Sevmeyi... Öğreniyorum..

1 AY SONRA

"Defne üç numaralı masaya iki çay! "
Kerem seslendiğinde çoktan çayları hazırlamıştım.

"Tamam geliyor"

Hızlı ve dikkatlice çayları götürüp bıraktım.

Ha bu arada siz bilmiyorsunuz olanları hemen özet geçeyim.

GECE'NİN KADERİ 🌙Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin